Fietsen in Bangkok

Geen oog dichtgedaan, en dan is het eindelijk 5u30. De touroperator zei dat ik best om 6u00 naar Chinatown zou vertrekken, zodat ik zeker op tijd ben voor de fietstocht die om 7u00 begint. Als ik buiten sta, neem ik een taxi en op 10 minuten sta ik al aan het Chinahotel. Veel te vroeg, ik dwaal wat rond in Chinatown, eet in tussen een geroosterde boterham met melk. Het is hier een drukke bedoening zo vroeg in de ochtend. De straten staan al pensvol met kraampjes: handtassen, knuffelberen, handdoeken,...
Tijd om terug te lopen en in het hotel krioelt het in tussen van de nederlanders. Amai, volgens mij is Nederland leeg. We worden in groepjes ingedeeld en pikken onze fiets op in de parkeergarage van het hotel. Eerst de drukke vierbaansvaksbaan oversteken, iemand regelt het verkeer en dan vertrek ik en verdorie, ik trek mijn wikkelrok los. Even wachten, ik heb geen zin om hem helemaal te verliezen. Klaar, we fietsen tussen de kraampjes door en slaan dan een smal straatje in. Hier zie je geen toeristen, wel oudijzer. Fietsend door de oudijzerbuurt van Bangkok, kijk ik mijn ogen uit naar al die motoren wat hier gestapeld liggen. Afdraaien, en daar fietsen we door een tempel en draaien netjes rond het altaar af. Concentratie, zodat je niet met je ellebogen tegen de muren schuurt. Het is duidelijk de chinese buurt. Als we door een restaurantje rijden, de keuken links en de tafeltjes rechts, zitten hier chinese kinderen in hun roodgouden chinese pakje met zo'n boordje te ontbijten. We fietsen verder en stoppen aan een chinese tempel voor goodluck. Hier is ook een ziekenhuis voor de armen. Terug de fiets op rijden we verder. Onze gids zwaait met hare knalgele pet in de richting waar we heen moeten en roept regelmatig 'achterelkaar'. De school begint, maar vooraleer iedereen de school binnenstapt, worden eerst rijen gevormd. De kleuters staan in hun witte blousen en rode rokjes of broekjes netjes in verschillende rijen. De grotere kinderen dragen ook witte blousen, maar blauwe rokken of broeken en van die lange witte kniekousen. Ook zij staan de rij. Een meisje en een jongen houden samen een vlag vast. Dan komen er een vijftal kinderen met elk een muziekinstrument. In tussen hebben de overige kinderen zich omgedraaid, zodat hun kijkrichting die is waar de vlag gehezen wordt. De kinderen spelen op hun muziekinstrumenten en de vlag word plechtig gehezen. Hetlijkt het wel een jeugdbeweging. Iemand zingt voor en al de kinderen zingen na. Als het gebed gedaan is, draait iedereen zich weer om en gaat naar binnen. Wij fietsen verder tot aan de plek waar er een boot ligt te wachten die ons overzet aan de andere kant van de rivier. Als we uit de boot stappen, lijkt het als of ik niet meer stevig op mijn benen kan staan. Ik heb niet direct door dat het komt door het drijvende plateau. Rijdend door het andere Bangkok,... weer door een restaurant en naast het fietspad doen enkele mensen hun afwas. Het landelijke Bangkok heeft van die verhoogde betonnen wegjes die op sommige plekken meer dan een meter boven de grond liggen. Regelmatig maken we bochten van wel 90 graden om dan verder te rijden op de 1,2 meter brede betonnen weg. Dit is een goede evenwichtsoefening of niet? Daar verlies ik de controle over mijn fiets en ik fiets het pad af. Ik heb geluk en belandt op een berg van palmbladeren tussen 2 palen bekleed met prikkeldraad. Daar lig ik dan onder mijn fiets en geraak er niet direct onderuit. Kijk uit, niet reiken daar, prikkeldraad. Wat doe je toch... Doorgaan,... het gebeurt niet vaak dat er iemand vanaf tottert, maar vandaag wel,... Wat een tocht, eerst 3 mensen ziek en dan iemand die valt. Een longtailboot pikt ons op en we varen door de kanalen. Een vrouw vaart samen met haar kindje door het kanaal op een groot stuk witte isomo. Het lijkt wel een ijsschots, maar daar is het temperatuur niet voor hier. Paalwoningen van hout en onder een van de woningen is een man zijn ochtendtoilet aan het doen, een bad in het kanaal. De rioleerbuizen lopen hier 1meter boven het water, ... Er is veel te zien. Uitstappen, een klein meisje zit op oma's schoot en zwaait uit het raam naar ons. We fietsen verder naast het water en rijden naar het restaurant waar we onze lunch voorgeschoteld krijgen. Na de lunch keren we terug en in Chinatown is het zeer bedrijvig en druk in de smalle straatjes. We rijden weer langs afwasbakken en kookvuren waar de potten op staan te dampen. De straat oversteken en dan rijden we de parkeergarage in. Na mijn fietsavontuur dwaal ik rond in Chinatown en vervolgens in de indische buurt, maar ik ben verzadigd van de indrukken en keer terug. Mijn rugzak maken, een douche, iets eten, nog even wachten,... en dan loop ik mee met een dame naar de nachtbus. Onderweg stoppen we op verschillend plekken en de groep vertrekkers word groter. In het reisbureau krijgen we onze vocuhers. HIer wachten we een tijdje en dan lopen we door de San Khoa Road naar de bus. Mijn buurman is van Korea en schrijft zijn dagboek. Sjiek om te zien. Allemaal tekeningetjes of althans voor mij. Om 3uur worden we uit de bus gezet en staan in de haven. De ferry vertrekt pas om 6u. Ik leg mij hier languit op een bank en presteer het om verder te slapen. Inschepen en dan vertrekt de boot naar Ko Tao. Het is een kalme reis en ik val hier weer in slaap op mijn stoel. In Ko Tao is het een heel gedoe om van de boot te geraken. Niveauverschillen, niet te doen, en niks om je aan vast te houden... Weer evenwichtsoefeningen en dat met een rugzak aan, aiai... EIndelijk sta ik op het drogen en zie daar staat iemand van Crystal (aangeraden tijdens de kayaktocht). Geen reservatie, maar ik ga toch mee samen met iemand anders (ook zonder reservatie). Steph van New Castle is enkele jaren geleden hier geweest en bevestigd de goede reputatie van Crystal nogmaals. Zij wil echter naar Sai Ri. Voor mij speelt het niet zo een rol, ik ken hier toch niks. Het toeval wil dat alles vol zit en ik mee ga naar Sai Ri. Mijn eigen bungalow volledig uit hout met een knalblauw dak. Uitpakken en dan naar het strand, manneke, dit is hier idyllisch. Bergwanden met palmen, een witstrand met palmbomen en kleine gekleurde bootjes liggen in de zee. Dat komt wel goed hier. Plonsen in de zee, zonnen,... lekker luieren, heerlijk. s'Avonds gaan Steph en ik gelijk iets eten en belanden in een bar aan het strand. We liggen op kussens op het strand. Bierflesjes met olie zorgen voor licht en de zee ruist voor onze neus. De ideale plek voor Chang Beer.