de beroemde treinreis

Na een tijd gewacht te hebben op het treinstation van Creel om ons ticket te kopen en zeker te zijn van een plaats aan de linkerkant van de wagon, blijkt dat je je ticket enkel op de trein kan kopen... Na nog een laatste keer gewandeld te hebben door de bekende avenue van Creel, is het tijd om te vertrekken. Een hele kunst om niet achterover uit de trein te vallen met die rugzakken,... De trein heeft comfortabele zetels en airco. Tuuuut en weg zijn wij,... Reuzebenieuwd naar de volgens het boek een van s'werelds meest spectaculaire treinreizen. En dan keert de man met zijn knalgele borstel de trein uit, zodat een andere kerel even later met zwabber en een spuitbus het werk kan afmaken. AL gauw stinkt de trein naar een poetsproduct met een kauwgomgeur, bah. Dennenbomen met van die lange naalden in een dor rotsig landschap passeren we... Een stop aan het bekende uitzichtpunt 'El diversadero' met zijn marktje. Het is druk op de markt met zijn talrijke eetkraampjes. De trein vertrekt weer en ik neem een broodje. Oeps, de poetskerel komt zeggen dat je niet mag eten in deze wagon. Dan maar stiekem, dat maakt deze beruchte treinreis al wat spannender. Loeren, is de kust veilig?... om vervolgens stukjes brood in mijn mond te proppen. Het is grappig om te zien dat iedereen stiekem aan het eten is. Een heerlijke mandarijnen geur vult de ruimte. helaas, zijn de poetskerels over enthousiast en heb je hem daar weer met zijn zwabber en stinkende spuitbus. in elk geval, de trein is heeeeeeel proper. Ik zie het spoor beneden mij lopen en we stijgen en we dalen. Ik ga naar buiten en dit is echt te gek. Tussen de 2 wagons voel je heel goed het slingeren van de trein. Het uitzicht in de canyons is fantastisch. Alleen niet simpel om een foto te maken...Pas op, hoofd intrekken, een tunnel... een canyon... weer een tunnel, vele tunnels hier. De nacht valt en het is bijna volle maan, daardoor zie je de contouren van de bergen en dat is prachtig. De trein stopt even, we staan precies stil op een meer. In het donkere water dat verlicht wordt door de maan, zie je de spiegeling van de bergen en van de maan. Heel mooi. 'EL Fuerte' roept de conducteur 'El Fuerte '... De treinrit is ten einde... Taxichauffeurs staan al te wachten aan het station. Een Dodge (een jeep met een grote laadbak) heeft nog plek... tenminste als iedereen op elkaar gestapeld wordt. Dus kruipt deze dame achter in de laadbak en zet zich neer op hare rugzak. Daar zit ik dan, alsof ik op de rug van een varken zit op de paardenmolen, hiah... De wind giert langs mijn hoofd Dat geeft een geweldig gevoel van vrijheid en traan ogen. Dus bukken. Gelukkig, is het hier veel warmer dan in Creel, zodst ik niet vastvries aan mijn rugzak.Wauw, dit is te gek. In 'El Fuerte' zoek ik samen met Guy en Suzanne een slaapplaats. De straten in 'El Fuerte' zijnn heel breed en de drempels heel hoog. Aan een kraampje op de zocalo eten we een hotdog... en dan maffen.