Commandancia de la Plata

2 sandwichen op zijn Cubaans, dat is er bij ons ene en die ene is doormidden gesneden. Dat is het ontbijt en voor de zekerheid bestellen we er nog 2 meer als mondvoorraad voor onze trip naar 'La Commandancia de la Plata' of te wel de plek waar Fidel zijn basis had om de revolutie te organiseren. Een witte jeep brengt ons en de weg is steil, niet te doen. Er ligt op het midden van de weg een rotsblok en een beetje verder ligt een ontwortelde boom in het puin van de rotsen. 'Geen zorgen... dit gebeurt enkel in het regenseizoen' zegt de chauffeur. Nu is er geen regen. Nou, dat heb ik gisteren gezien. Je zag gewoon niks meer. Boven aangekomen is er enkel een parkeerplaats en als je goedkijkt, zie je 2 bospaden. Uitstappen en dan wandelen we over het oneffen pad dat bezaaid is met stenen. Een kolibrie zit in een boom en in een andere boom zit de 'nationale vogel', een vogel die de kleuren van de Cubaanse vlag heeft. We wandelen verder en komen aan in Casa de Medina. Deze familie steunden de revolutionairen en bezorgden hen voedsel. Het uitzicht is hier prachtig, bergen, blauwe lucht,... rust. We vervolgen onze weg en gaan naar beneden. Het is erg modderig en slippery. Er staat een wachtpost en hier zit een kleine slang. De gids vangt deze kleine slang, zodat wij hem goed kunnen bekijken. Verderop is er een open plek, hier heb je een museum. Er staat een oude melkkan van Nestle, een grote maquete, foto's en medisch materiaal,... Naast het museumgebouw staan verschillende rozenstruiken gepland door Celia Sanchez. De eerste vrouw in het revolutionairenleger plantte deze rozenstruiken op de graven van de gesneuvelde companen. 4 graven, waarvan er 3 opgegraven en verplaatst zijn. Ene ligt hier nog, dat was zijn laatste wens. Het is echt een magische plek, zo mooi en wat een rust. Verderop is er een keuken, omdat dit gebouw duidelijk te zien was vanuit de lucht, plantte Celia Sanchez hier hibiscus, zodat alles overwoekerd werd door deze plant en het huisje moeilijk zichtbaar is. Het hoofdkwartier van Fidel Castro, ontworpen door Celia Sanchez, kan helemaal geopend worden en bevat verschillende ontsnappingsluiken. Zijne frigo en bed staan er nog. Als alles dicht is, lijkt het gebouw op een gewoon huis. Er staat hier zelfs een administratiegebouw, waar de boekhouding over de voedselsupply en wapens bijgehouden werd. HOgerop ligt het radiostation, waar Che zijn 'Radio Revolte' had. Puf,puf,... die Claudine loopt voor ons op en Nicole en ik hijgend achter haar aan. Manneke, en dan te bedenken dat Che Guevara astma had. In Mexico beklom hij iedere week dezelfde berg, wetend dat hij de top nooit zou bereiken owv zijn astma. Dat is karakter, he. Momenteel is men het radiostation aan het renoveren. Delen van een radio worden met zilver ingesmeerd. De afdaling, de gids geeft mij een stok. Dat is een goed gedacht, want mijn voeten schuiven al uit mijn sandalen. Uitkijken en geconcentreerd naar beneden wandelen, om niet om mijn gezicht te gaan,... Daar staan we weer aan Casa de Medina en 2 pauwen paraderen op de veranda. Het is zo bizar, er staan hier een hoop zonnepanelen. Dit steek zo af tegenover het primitieve houten huis. Na het Medinahuis wandelen we terug naar de parkeerplaats, de jeep staat al op ons te wachten en het is een steile rit naar beneden. In het hotel zetten we ons neer en genieten van een pot thee, om vervolgens onze spullen te pakken en te verhuizen naar de casa aan de overkant van de rivier. Met 2 rugzakken is het een hele klus om niet met je klikken en klakken in de rivier te donderen, maar op de stapstenen te terecht te komen. Stikkepot ben ik en ik leg mij neer. Dit belooft,... veren prikken weer overal en ik rol naar het midden van het bed. Vreselijk, maar ik verplicht mezelf om te blijven liggen, want ik ben op. Dan steken we de rivier weer over om te eten in het hotel waar er vanavond live-muziek is. Vreselijk bed,...ik verhuis naar de bank in de living. Dit is al beter. Ik steek mijn voeten door de opening en probeer een beetje te slapen. Nicole en ik zijn al overeengekomen om morgenvroeg meteen te vertrekken en dan wat uit te rusten in Holguin.