San Pedro de laguna

De lancha (bootje)vaart naar San Pedro. Hier geen meditatie om high in the sky te geraken,de geur van andere sferen komt me al tegemoet als ik uit het bootje stap. Corine toont me de weg. Gelukkig, want de hoofdstraat hier is een klein padje. Je zou niet weten dat dit de weg is om bij de leuke plekke te komen. Onderweg loop ik een overgelukkige Chris (nederland) tegen het lijf. Blij dat ze weg is uit haar hondehok op San Marcos. Haar pyramide was zo klein dat ze maar op 1 plaats kon rechtstaan. Ze zegt me dat Saskia aan het meer gaat gitaarspelen.Leuk, alleen moet ik nu nog effe een kamer vinden en Corine is zo aardig om mee te lopen. Bij Pinochio is er nog een plek en ik drop mijn spullen, doe nog wat praktische zaken en loop dan door naar het meer. Chris en Saskia zitten hier en nog een paar andere kerels. Net te laat ben ik om hen muziek te horen maken. 2 kerels komen uit Australië en hebben in New York een volkswagenbusje gekocht. Hiermee rijden ze van New York naar Rio de Janeiro en communiceren met de mensen door middel van muziek. Het is echt ongelooflijk hoe muziek een brug tussen mensen slaat. Saskia is daar ook zo een krak in. Met zijn allen gaan we naar Zoola, een Israëlische tent. Hier staan vreemde stoelen in het begin van de zaak en op het einde heb je lage tafels en kan je op de grond liggen of zitten om te eten of te relaxen. Leuke sfeer, hangt hier. Enkele schotels worden besteld en dan is het delen. Heerlijk. Vervolgens gaan we naar Buddhabar, waar er een vrij podium is. Saskia en die Australische kerel hebben beide hun gitaar mee. Heldere sterren aan de hemel en de maan is zoek.
Vandaag verhuis ik van Pinochio naar een Guatemalteekse familie. Ik ben reuzebenieuwd. In San Pedro Spanish School zegt men me om achter een uurtje terug te komen. Effe een internetmoment en na het internet loop ik door het smalle straatje... hoek om en dan loop ik daar letterlijk Victoria tegen het lijf. Grappig, zij is onderweg naar het internetcafe om mij een mail te sturen. Ze loopt effe mee naar de school en daar zit mijn Guatemalteekse gastvrouw Deborah me al op te wachten in haar traditionele klederdracht: een rok in verschillende kleuren met een schort ervoor en dan een typishe blouse. Ieder dorp of stad heeft zijn klederdracht in Guatemala. De inwoners spreken een Maya-taal, iedere staat heeft wel 25 verschillende dialecten. Ze neemt me mee naar haar casa en dat blijkt een galerij te zijn met schilderijen. Haar man Pedro is kunstschilder en leraar plastische opvoeding. Dan loop ik terug naar Pinochio, want daar wacht Victoria op me. Samen gaan we naar Santiago shoppen. Zalig. Na het avondeten (ei met bonen) bij mijn familie,loop ik terug naar Pinochio. Samen met Victoria, Brad (Australië), Ine (Duitsland) en Peter(UK) gaan we naar Buddhabar, waar ik darts speel met Brad, Ine en een begaaide local.