Zondag in San Pedro en dan naar Antigua

Met Jessy en Victoria ga ik naar de markt. Jessy kent een weg binnendoor. Een smal stoffig pad bezaaid met verdwaalde keien leidt ons naar de markt. Deze markt heeft de kleuren van groenten, fruitm kruiden, vlees, tandpasta, shampoo, sokken... Vanavond gaan we samen koken, dus slaan we groenten in en brengen die vervolgens naar huis. Jessy zijn we intussen kwijt gespeeld. Aan het Panadok is er een restaurant en hier lunchen we in de blakende zon. Puf, die ene blauwe Tigo paraplu die op het terras staat, waait de hele tijd binnenste buiten of belandt in iemands nek. Het is veiliger zonder paraplu dan te zitten onder zo'n ding. Er is geen wolkje aan de hemel waardoor het meer en zijn vulkanen prachtig afsteken tegen de helderblauwe hemel. Na eindeloos wachten wordt onze plat geserveerd en het motto is hier 'veel en goed'. Dat is goed voor een tweede keer van te eten. Doggybag. De overschot gaat mee naar Pinochio. Peter, de vreemde kwiet uit Engeland, vraagt of we hem vergezellen tijdens zijn lunch bij Zoola. Victoria en ik gaan mee en dit Israelische restaurant spelen we de Indiaase versie van 'Mens erger je niet'. En dan wordt het beste dessert ever geserveerd: een chocoladesouffle. Manneke, heerlijke warme smeuige chocoladesouffle in een kommetje en in een ander kommetje chocolade ijs. Njammie. We spelen verder en als we vertrekken staat Misty aan het afhaalraampje van Zoola. Ze loopt me naar Pinochio en geeft me een jongleerles. Dat is toch ongelooflijk hoe mijn verstand het wil overnemen, terwijl het niet werkt zoals mijn verstand denkt dat het werkt. Nog een laatste afscheidsdrink in Buddhabar, want morgen ben ik hier weer weg. Annie speelt wekdienst, ik pak in. Annie neemt nog even afscheid voor ze naar de lesgaat en ik ontbijt met die gekke engelsman. Vervolgens loop ik nog effe naar Jarachik´ om te zien of Sas nog daar is. Zij vertrekt ook naar Antigua maar heeft nog geen kaartje voor de bus. Dan haal ik mijn spullen op en Victoria is zo aardig om mee te lopen met me. Oeps, al de bussen naar Antigua zijn vol. Geen kaartje voor Sas, dus die gaat onmiddellijk richting Pana-dok om daar de boot te nemen naar Panajachel. Vanuit Panajachel rijdt de Pullmanbus naar Antigua. Ik wacht en wacht en het is wel heel bizar dat de travelagent nog gesloten is. Laat ik het toch maar eens vragen, hoe dat hier zit. Potverdorie, er is geen bus. Deze bus rijdt enkel als er 12 personen zijn en ik sta daar in mijn uppie (met Victoria). Mijn geld heb ik wel terug gekregen. Wat een toestanden hier. Saskia is al weg. Wat nu? Een man van de Casa Verde zegt dat ik wel met hem mee kan. Hij gaat naar Shelly, hij wil wel nog een douche nemen voordat hij vertrekt. Prima. En daar zit ik dan wortel te schieten in Casa Verde. Ik zet mij effe aan een pc om mijn mail te checken. Victoria is intussen teruggelopen om haar kleingeld van Belize en Mexico te halen. Man, die kerel lijkt wel verzopen te zijn in zijn douche. Victoria is in tussen ook al weer terug en eindelijk komt de man boven water. Met mijn hele handel loop ik naar zijn bus. Ik deel het busje met nog een kerel. Ruimte heb ik hier wel. Na een rit van ongeveer een uur, dropt hij me op een T-splitsing aan een berg. Als ik vraag hoeveel ik hem moet betalen, schudt hij met zijn hoofd. Een gratis lift, hoe aardig. Het is hier heel geel en stoffig: de Voor de bergwand heb je een wegrestaurant en voor dit restaurant stoppen de chickenbussen gedurig aan. Daar sta ik dan in de bocht. De mensen zijn hier heel vriendelijk en als mijn bus komt, helpen ze mijn rugzak op het dak te krijgen. Daar gaat mijn voornemen om geen chickenbus te nemen. De chauffeur is ongeduldig en de bus stopt een seconde. 'Rapido, Rapido', klinkt het. Ik ben er net op of de bus rijdt alweer. Propvol zit de bus. Iedere bank is bezet van deze amerikaanse schoolbus. Stel je voor, met zijn drieen op een bank die ontworpen is voor schoolkinderen. Als haringen in een ton opeengeperst, ik zit gekneld met mijn knieen tussen de bank voor mij. Mijn tas wordt in de overvolle bagagerek gepropt en valt tijdens een van de crazybochten op mijn hoofd. Na een hele tijd rijden, stopt de bus in een of ander ...tenango stadje. Hier moet ik overstappen en bus naar Antigua nemen. Maar eerst is het nog een kunst om uit die bus te geraken. Ik ben uit de bus, maar mijn rugzak ligt nog op het dak van de bus. Een kerel staat op een ladder en haalt de bagage van het dak. En dan rijdt de bus verder met mijn rugzak bovenop. Ik begin te lopen en bedenk me. Dit heeft geen zin, dus ik wandel verder en kijk dan verbouwereerd toe hoe mijn rugzak door de lucht vliegt en landt in de straat, waar hij verder rolt. 'Rapido!' Ik zet het op een lopen om mijn rugzak te redden van al dat crazy verkeer hier. Gered, ik heb mijn spullen. Nu nog de bus naar Antigua vinden, met veel moeite steek ik de drukke straat over om er dan achter te komen dat de bus naar Antigua zich aan de overkant bevindt. Ook al staan er 3 politieagenten om het verkeer te regelen. er heerst hier chaos en na veel gespeculeer geraak ik eindelijk aan de overkant. Hup, de chauffeur van de bus is rustiger en ik kan op het gemak instappen. Na een rustige rit stopt de bus in Antigua. De busterminal of wat daar voor moet doorgaan is een grote vlakte vol met chickenbussen. Wauw, dit is echt indrukwekkend. Zoveel amerikaanse schoolbussen in diverse kleuren. Echt sjiek. Ik loop over de markt richting stad. Antigua doet me denken aan Trinidad. Als ik in 'The black cat' aankom, zit Saskia daar al. Samen schuimen we de reisbureaus af en verander ik voor de zoveelste keer mijn plannen. Op het dakterras speelt Saskia gitaar en ik doe een jongleerpoging en schrijf vervolgens in mijn dagboek. Magisch met die gitaarmuziek en zang. Dank je wel, Sas.