Oaxaca

Na mijn ontbijt samen met Vanessa, een amerikaanse studente die bezig is met een wateronderzoek in de wereld, dwaal ik rond in Oaxaca en laat mij een tour aansmeren. Even later zit ik op een busje met een enthousiaste gids en chauffeur. De eerste stop is in Tule. Hier staat een van de oudste en dikste bomen ter wereld. De stam heeft een omtrek van wel 40meter en is heel onregelmatig van vorm. De takken van de boom zijn met elkaar vervlochtten. Heel indrukwekkend, maar ik heb het hier wel snel gezien. Met zijn allen gaan we naar een weverij waar wollen wandtapijten met natuurlijke kleurstoffen gemakkt worden. Een vrouwtje toont hoe eerst de wol gekamd wordt. 2 op pingpongpalletten lijkende plankjes die vol staan met spijkers worden hier voor gebruikt. Het lijkt simpel, maar als ik dit primitieve werkmateriaal in mijn pollekes krijg, gebeurt er in eerste instantie niks. Ik krijg die 2 plankjes niet over elkaar gewreven en sleur eraan zonder resultaat. Niet simpel om wol te kammen. Vervolgens wordt de wol gesponnen op een vreemd spinnewiel en een spoel die op de grond draait. NIet simpel en dan wordt er getoond wat gebruikt wordt om natuurlijke kleuren te krijgen. Deze gelukkige mag assistent zijn en graantjes worden op mijn handpalmen gewreven. Het effect is knalrood. Daarna gaat de demonstratie verder in de ruimte ernaast waar een megagroot weefgetouw staat. Twee lange planken waarop iemand staat. Al steppend brengt de persoon het weefgetouw in beweging. Goed voor de conditie. Het is nog niet gedaan. NOg een ruimte en daar staan stoelen en hangen verschillende kleden tegen de muur en liggen er stapels wandtapijten aan de kant. Deze aan de kant liggende wandtapijten worden getoond en vervolgens op de grond gesmeten. En dan is het de bedoeling dat er gekocht wordt, he.
Natuurlijk mag een tempel niet ontbreken en in Mitla heb je ruines van de zapoteken en de mixteken. De muren hebben uitgewerkte details van stenen en hier is het mogelijk om in een tempel te gaan. Een smalle trap met enkele steile treden gaat naar beneden en dan is het bukken om naar binnen te kruipen. Een lange gang, in het midden heb je een opening in de vorm van een kruis. De vier elementen zijn hier ook weer aanwezig. Het is benauwd in deze tempel. En dan is het tijd om iets te eten en vervolgens verder te gaan naar Aqua del Hierva. Ik ben razendbenieuwd. Het busje rijdt in het bergachtige landschap en stopt dan. We klauteren over enkele stenen en klimmen dan achter in de bak van een kleine Jeep. We rijden verder en dan lopen we over ongelijke rotsen verder. Aqua del Hierva wordt vergeleken met Pamukkale in Turkije. Veel kalkterassen heb je hier niet. 2 warmwaterbronnen, waar je in kan plonsen,... en een prachtig uitzicht op het lijkt wel een soort bevroren waterval. Mijn verwachtingen worden niet ingelost. Het leuke is dat ik hier nog een kerel tegenkom die ook in Sjalom logeerde. Een gezellige babbel en dan ... de laatste stop een Mezcal distillerij... Achterin wordt een plant geplet en is er een branderij. Je hebt verschillende soorten Mezcal, dat is zoals de jenever bij ons, van vanille tot ... Alleen dat voor zover ik weet, er bij ons geen jenevers zijn waar nog een worm in zit. De wormpjes worden uitgedeeld alsof het borrelnootjes zijn... en daar smaken ze ook naar. Een tortilla met sprinkhanen, lekker voedzaam, en een andere specialiteit van Oaxaca. Maar dat is voor een andere keer...
Oaxaca is aangenaam om rond te hangen. De artisanale markt en dan de gewone markt waar verkoopsters staan met maanden vol met lekker gekruide sprinkhanen. En natuurlijk, neem ik nog een kijkje in de baroke kerk Santa Domingo. Met Vanessa ga ik 'An inconvenient truth' bekijken om dan de bus te nemen naar Morelia. Monte Alban is voor een andere keer.