In de put

Een ontbijt op het prachtige dakterras met zicht op de stad, dat is het. En dan op verkenning, het aquaduct, een tuin, de kerk van Fatima en die is heel uitgewekrt,...sjiek, het glaswerk komt enorm goed uit met al dat licht hier... Het plan is om de kabelbaan te doen, die kabelbaan gaat over de stad. Het loopt echter anders, na enige tijd zoeken, vind ik dan eindelijk de ingang van de mijn. Een haarnetje en een schone gele Bob De Bouwer helm en deze dame is klaar om de put van Patzcuaro in te gaan. Even wachten en daar is het treintje: instappen. Geen idee, waar ik mij aan moet verwachten. Ik en een mexicaans koppel zijn de enige mijnbezoekers. we rijden een donkere tunnel in en ik krijg het al benauwd. Wat als dat nog donkerder en smaller wordt? Ahhh, help. Gelukkig branden en lampjes en meer dan in de dinosaurussengrot. Dan stopt de trein en hier is veel licht. Het mijnmuseum bevat allemaal edelstenen en mineralen, zoals zilver, pyriet, woestijnrozen, amethist, bergkristal... en nog veel meer zelfs lichtgevende stenen: fluorgroen en -oranje. Na het museum blijven we in de put zitten (300m onder de top) en krijgen we een rondleiding in het Spaans. De weggetjes zijn van beton, luxe, vroeger was dat anders, Er zelfs een disco in de mijn, een altaar om de kinderen (die in de mijn werkten) te beschermen, ladders van boomstammen en inkervingen die voor tredes doorgaan. 200m diep zie je het water. Het is verlicht, mooi en dan is de toer ten einde en nemen we het treintje terug. Dan dwaal ik rond in Zacatecas op zoek naar de markt voor wat fruit en groenten. Ik kom den Luis terug tegen in de hostel en heb die avond ook weer spaanse les.