Bizar

Mijn grote rugzak laat ik in DF bij Rosane. Handig, want dan kan ik de metro nemen naar het busstation TAPO. Dat begint al goed, sta ik daar te kijken waar ik moet overstappen, komt daar een behulpzame Mexicaan al vragen om mij te helpen. Mens, laat mij gerust, ik trek mijne plan wel. Jong, echt ambetant word ik daar nu van. En vooraleer die typ het afbolt... in elk geval, effe later ben ik gelukkig weer alleen. Het metrostation, peanuts,... maar dan... het busstation, daar loop ik dan in de verkeerde richting. Handig, dat hier altijd veel volk is, dus de juiste richting is snel gevonden. Alles komt goed en ik koop een ticket en met mijn ticket loop ik naar ... de aankomst van de bussen. Duidelijk is de TAPO niet. Hier staan er taxichauffeurs die mij duidelijk zeggen hoe ik moetlopen. nog 10 minuten... en ik red het. Op de bus naar Puebla toont men een familiefilm. Na 2 uren bus, kom ik aan in Puebla...Vandaag is duidelijk mijne dag niet. Waar is de uitgang? Daar sta ik dan in mijn uppie tussen 100den bussen. De uitgang? Ik loop er naar toe, althans dat denk ik en al gauw komt er een kerel uit zijn kot om mij terug te sturen. Hoe geraak ik hier nu vanaf? Intussen ben ik bij de plek beland waar de bussen vertrekken. Een omgekeerde dag vandaag? Al die mensen die hier op de bus zitten te wachten, moeten ergens langs binnengekomen zijn, zegt mijn logisch verstand. OK, effe later sta ik dan eindelijk buiten en ik heb de moed om toch nog een bus te nemen en geen taxi. De bus naar het centrum, maar waar moet ik eruit om aan de Zocalo te geraken? Mijne buurman helpt mij een handje. Daar sta ik dan in Puebla. Nu Liselotte vinden. Ik bel...geen gehoor, noch op de gsm, noch op de gewone huistelefoon. Dan maar een kamer zoeken,... ik sta voor ook. Valt dat zonneding naar beneden, heb ik geluk, net niet op mij, een hersenschudding uitgespaard? Ik ga dat cafe binnen en stuur een mail naar Liselotte. En dan opzoek naar een plek om te overnachten. Op de zocalo is een infostand van de toeristendienst... een hele waslijst met plekken. Hup, opzoek,.. laat ik die mail nog maar eens checken. oeps, ik zie dat Liselotte haar adres bij haar telefoonnummer staat in 1 van haar vorige mails... Zij woont niet in Puebla, maar in Cholula...15km verder. Ik vraag de weg naar het busstation van Puebla en men adviseert mij om naar de CAPU (het busstation) van Puebla te gaan en daar de bus te nemen. Goed, ik vraag aan de chauffeur of hij naar de CAPU rijdt. Ja,... en daar zit ik alweer op een minibus. De chauffeur vraagt: 'Waar moet jij zijn?'. 'De CAPU'. 'De CAPU, die zijn we al gepasseerd...maar ... ik keer terug.' De rit duurt lang en ik sta op om te vragen waar ik er nu precies uit moet, want ik heb precies een deja-vu. Op het moment dat ik opsta, kijkt de chauffeur in zijn spiegel, ziet mij en ra,ra,ra,...'De CAPU, die zijn we gepasseerd'. Potverdorie, ik stap van die bus af en neem een andere. Heel duidelijk, geef ik te kennen dat ik niet weet waar de CAPU is. Als de bus stopt aan de CAPU, tikken enkele passagiers mij aan dat ik eruit moet en de chauffeur bevestigt dit nog eens. Een bus naar Cholula vinden is een koud kunstje. Ik laat het adres zien aan de chauffeur en hij zegt dat ik nog 5 blokken moet gaan, wanneer ik uitgestapt ben. Goed, om weten want ik heb geen stratenplan. Het is in tussen donker. Ik zit nog altijd op de bus en vraag voor de zekerheid nog eens aan mijn buurvrouw of ik juist zit. Zij is zo aaridg om de chauffeur nog eens aan te spreken. En eindelijk kan ik de bus af. Ik zoek een telefooncel, bel naar liselotte... Niemand die oppakt. Daar sta ik dan in San Blas en vraag nog maar eens, waar die straat is. 5 blokken? Ik loop over het dorpsplein, kom in een wasserij terecht en daar zegt een vrouw hoe ik best ga. Ik loop door de eenzame straten van San Blas. Ga ik liselotte vinden? De dame van de plaatselijke snackbar loopt met mij mee en belt aan. Hier woont Liselotte blijkbaar. Murphy: niemand opent de deur. Wat nu? Terug naar de snackbar... 'Waar is er hier in the middle of nowhere een hotel?' In de straat 2 straten verder of na de pyramide. OK, ik loop door die straat ... ineens valt alle licht uit. balkdonker, alleen de sterren aan de hemel geven nog licht... De stroompanne is van korte duur... ik loop verder... ineens KNAL... een explosie...een groot licht dat tijdelijk is... en dan is San Blas weer helemaal donker. Auto's verblinden mij met hun licht. Ik vind het hotel,... en dan de kamer bekijken... met een pillicht dat de hoteleigenaar effe van straat geplukt heeft. Dat belooft. Ik neem die kamer. Wat moet ne mens anders? Balkdonker,... Liselotte niet te bereiken,... Na enige tijd is de stroompanne verholpen, gelukkig, want meneer de hoteleigenaar stond daar met zijn pillicht. Ik ga slapen...manneke, hier is het koud,... niet te doen... Zelfs met mijne jas aan, lig ik te bibberen in dat bed.