Mojotes

Heerlijk geslapen en dan uitgebreid ontbijten in de veranda en buurten. Zalig. We pakken ons bij elkaar en trekken erop uit. In zo'n witte communistenbouw hangt de was buiten te drogen. Een oude groene Amerikaanse auto (chevrolet?)staat geparkeerd en is ooit sjiek geweest. Voor ons liggen de mojotes of kalkstenen rotsen te wachten om ontdekt te worden. Dit lijkt HalongBay maar dan op land. Na het beeld van Ho Chi Mingh in Havanna zijn er nog meer dingen die aan Vietnam doen denken. We lopen de straat uit en de termak verandert in rode aarde. Het is hier heel groen en daardoor steekt het rood van de aarde nog meer af. Een kleine kolibrie fladdert snel met zijn vleugels aan een oranjerode bloem om te eten. Zijn vleugeltjes gaan enorm snel. Prachtig, boven onze hoofden vliegt een grote zwarte vogel. De tabaksvelden zijn groen en er staan kleine en grote planten. Een poortje? Openen en doorgaan. Op verschillende plekken langs het pad staan paarden te grazen. Ze zijn vastgemaakt met een koord en wij stappen over deze koord en weten dan niet meer hoe verder te gaan. Twijfel en dan verder lopen, voorbij het houten huisje dat hier staat. Een oud kereltje met stok komt naar buiten en effe later zitten we op de veranda elk in een schommelstoel: de toerist op bezoek bij de Cubaan! Kippen lopen in en uit het huis. Koffie wordt getoond, van de plant tot de boon. Arabica en robusta, het enige wat ik mij van mijn lessen geografie herinner. Sigaren worden bovengehaald, pompelmoessap en gefrituurde zoete aardappelen. Niet slecht voor een zondagnamiddag. Wij genieten, terwijl de kippen vrolijk over de veranda lopen. Dan de vloek van Montesoeri? El baño, por favor. Een grote blauwe onderbroek ligt te drogen op de pot, dit is een plaatje waard, hihi. Ik kom terug en het oude ventje vraagt: 'Embarsada'. Denkend dat dat diaree betekent, antwoord ik 'si,si...' En hup, nou maat, wat is dat... dieje ouwe snoeper streelt over mijne buik. Dan weet ik ook meteen wat embarsada betekent. Hij neemt mij bij de hand en leidt ons naar het juiste pad en dan vraagt hij ook nog een besito. Ooo, profiteur. Het is brandend heet en het wordt tijd dat we ons insmeren. De lucht is zo blauw dat de witte wolken er prachtig tegen afsteken en het pad is zo rood, af en toe zie je een palmboom en mensen die een tocht doen met paarden. Oeps, een hek, hier kunnen we niet verder,... dan de mensen met hun paarden maar van achterna. Een pad leidt omhoog, klauterend op de stenen bereiken we de ingang van een grot. Het is balkdonker en geen pillicht bij de hand. Schuifel, schuifel,... voetje voor voetje gaan we de grot in en zien dan een flauw lichtschijnsel... het is een tunnel en we lopen verder. Hier aan de andere kant heb je de trappen waar dat oud manneke het over had. De trap naar beneden en dan is het effe zoeken om de weg te vinden en soms leidt een weg naar nergens en moet je terugdraaien. Boffen wij dat er net een Cubaans gezin zijn zondagse wandeling aan het doen is en die zo vriendelijk zijn om ons te zeggen waar het pad is. We klimmen over een houten trapje en vervolgen onze weg. Als we denken dat we moeten afdraaien, doen we dat en worden onmiddellijk teruggefloten door het Cubaans gezin. Na een fikse tocht staan we dan eindelijk in de hoofdstraat en het plan is om de murals te bekijken. Een toeristenattractie bedacht door Fidel Castro om toeristen te lokken, of dat is het verhaal. Een kerel met paard en kar ziet zijn kans en even later zitten Evelyn en ik op de kar. HObbel, hobbel,... ik voel me door elkaar geschud,... In de verte zien we de mural al en hij is superlelijk. Een berghelling,helemaal beschilderd met dinosaurussen en felle kleuren,... puur vandalisme. Een foto vanuit de verte stelt ons al tevreden en dan maken we rechts omkeer naar huis. Op de plaza zitten de vier duitsers (Marcus 1, Marcus 2, Bjorn en Sebastian) en we gaan er ene drinken in een ander restaurant, maar eindigen toch weer in de disco. Grappig, die mannen hebben zoveel mogelijk vrienden aangesproken om naar Cuba te gaan, zodat ze met veel zijn. Samen zijn we sterk en hebben gisteren een gids genomen voor de wandeling die wij op eigen houtje ondernomen hebben.