Duiken in Ko Tao en shoppen in Bangkok

Ko Tao is een duikeiland en ik ga een duikreview (herhaling) doen. Want het is al meer dan 2 jaar geleden, dus dat is een goed plan. De herhaling gebeurt in het zwembad en ik doe alles maar gewoon na 'doe nu dit, en doe nu dat...' en het lukt, maar waarom????
De volgende dag sta ik vroeg op want ik ga een fun dive doen. Met knikkende knieen pak ik mijn materiaal en ik denk: "Today, I'm going to die." White Rock is de locatie en de zee is woelig. Vermoeiend om dan op de plek te komen, waar je moet zijn. Het lukt en daar gaan we. Mooi, maar erg gerust ben ik niet... en dan ineens tikt een van mijn duikcollega's de divemaster aan. Zijn inhalator werkt niet meer. Dit is spannend. Hij ademt aan de noodinhalator van divemaster. Dan tijd voor de 5 meter stop, en ik kan niet onder blijven. Hoezeer ik mijn best ook doe... De tweede duik heb ik meer gewicht en is op een andere plek waar de zee rustig is. Heel geconcentreerd ben ik onder water en zie enkele vissen. Na deze duiken besluit ik om de advanced open water te doen, kwestie om wat meer vertrouwen te krijgen en voeling met de bouyancy (evenwicht?) en dat is voor de volgende dag. Maar eerst aan de Chang met Steph in onze favoriete bar op het strand. De advanced open water begint met een studie gedeelte in de voormiddag, in de namiddag is het praktijk en we beginnen met navigatie. Eerst wordt het aantal kicks bepaalt. In je uppie volg je een touw en op het einde van het touw draai je terug al tellend hoeveel kickslagen je hebt. Ik bedenk al dat ik na 3 baantjes zwemmen in het zwembad de tel al kwijt ben. We zullen zien en dan is het orienteren. Met een onderwaterkompas moet je je kunnen orienteren en ook zonder kompas dien je je te kunnen orienteren aan de hand van wat er onder water te zien is. Ik had al geoefend met het kompas boven water, maar onder water ben ik helemaal het noorden kwijt. Het orienteren aan de hand van het onderwaterkenmerken ligt me beter. De tweede duik spelen we met de buoyancy en stillekes aan krijg ik het eindelijk door, hehe. En we blijven in het water,... een nachtduik en volgens Sam de duikinstructeur is het niet pikkedonker als we het water in gaan. Het is niet nodig om bang te zijn, nou dat ben ik toch. Je kan al raden wat gebeurt, de boot heeft vertraging. We vertrekken en zien de zon onder gaan. Het is donker, balkdonker, als we ons materiaal in gereedheid brengen. De zee is heel woelig en het is niet simpel om alles aan duikfles te bevestigen. Woelige baren en af en toe vliegen er gewoon golven over me heen. Mensen worden zeeziek en voelen zich misselijk. Als we de plek bereiken waar we het water ingaan, is het nog altijd balkdonker. Met een klein hartje en een zaklamp spring ik het water in. Sam, de duikinstructrice is mijn buddie, en ik volg haar. Op de bodem krijgen we dezelfde opdracht als deze ochtend, ga 10 kickslagen die richting uit en kom dan terug, orienteer je op wat je onderwater ziet. Daar ga ik en ik ga omhoog met als gevolg dat ik niks meer van de bodem zie. Gelukkig, is mijne kompaan meer onderlegd. Op de bodem kruipen grote zwarte zeeegels met lange naalden rond. Als je je zaklamp uitdoet en in je handen klapt zie je de plankton oplichten (duiken tussen de sterren). Het is superspannend, en daar heb je een anglefish, een paarse vis met oranje fluorstrepen. Weer een duik overleefd,... Een diepe duik is het volgende dat op het programma staat. In mijn gedachten is dat een duik in het oneindige, maar dat valt goed mee. We volgen de bodem van de zee. De laatste duik is super en ik geniet met volle teugen, de gedachte 'Today, I'm going to die.' is eindelijk uit mijn systeem, goed zo. Ik heb mijn buoyancy onder controle en ik geniet van de koralen, de vissen en alles wat ik zie. Dit moet gevierd worden en s'avonds zit ik met Steph weer aan de Chang en maken we foto's. Het is donker, dus ze kijkt verbouwereerd toe als ik alles van de kleine tafel naast ons neem en in het zand zet. Vervolgens draai ik de tafel op zijn kant en ik heb een goed statief. En wat blijkt, hare camera kan meer dan ze dacht... dit is leuk. Vele Changs later zitten we op het terras van de bungalow, nog altijd aan de Chang en dan slapen om wakker te worden met een doffe kop. Vandaag, doe ik lekker niks, dan rondhangen en op het strand liggen en weer rondhangen,... Steph vertrekt vandaag, ik blijf nog een dag. In de ochtend doe ik een fundive en die is super. Eindelijk, mijn verwachting is voldaan. Ik zwem tussen duizenden vissen. Knalgele vissen, kleine zwarte, dikke witte zeeslakken liggen op de bodem, zeeegels, wauw,... ik ben content. Op het dek kijkt iemand omhoog en dan kijkt iedereen. De regenboog is een cirkel rond de zon, wauw. Dat heb ik nog nooit gezien. En dan de volgende duik kom ik Nemo tegen, heel leuk. Dit is genieten. Na het duiken, douchen, eten en dan ga ik naar de ferry, want ik ga terug naar Bangkok. De zee is woelig en het regent. In de haven is het even wachten en dan stap ik in een van om vervolgens in een busstation te wachten. Het is niet duidelijk welke bus, maar alles komt goed. Het 5u als ik in Bangkok aankom, en ik ben stikkepot. De bus is gestopt in het busstation en nu zoeken we met zijn allen hoe we in Khoa San Road kunnen geraken. Hier is het zoeken naar een guesthouse, alles zit vol. Ik ga even naar het internet en beslis om het in een andere buurt te wagen. Maar eerst een ontbijt en dan rijd een taxi voorbij en die neem ik. Een hele discussie, maar dan zet hij toch zijn meter. Ik ga naar Siam en nadat ik ingecheckt ben, ga ik direct exploreren hoe de skytrein werkt. De skytrain is een bovengrondse metro en het is indrukwekkend om al die buidings te zien. Vandaag is het weekendmarkt en daar ga ik naar toe. De markt is enorm en ik dwaal rond en verdwaal talloze keren. Ogen tekort, tijd om iets te eten, en dan weer verder te kijken,... schilderijen, stenen, houten beelden, klatergouden beelden, kleren, honden, zelfs een plek waar je je voeten kan laten masseren door zwarte vissen,... uren en uren loop ik rond
En nog niet genoeg over de markt gelopen, ik ga naar de nightmarket in Patpong en hier liggen ook de peepshows en de gogo-bars. Een uitzicht over Bangkok vanuit een skybar, en als ik de betreffende skybar eindelijk gevonden heb, mag ik niet binnen omwille van dresscode. Geen slippers toegestaan en om een paar schoenen te vinden in Bangkok als je grote voeten hebt, dat is niet simpel. Dus ik geef het op en neem een tuktuk terug, deze tuktuk racet door de straat en ik hou me met 2 handen vast. Amai, helemaal uitgewaaid stap ik uit.
Ik blijf in mijn guesthouse en neem in de ochtend eerst de luchttrein (skytrain) en dan de ferry. Het Nationaal Paleis met zijn tempel is echt de moeite. Er is hier zelfs een kleine constructie van Angkor What. Wat een pracht en praal en dan heb je van die grote bewakende beelden, zeer indrukwekkend. Dan wandel ik rond, eet iets en begint het te regenen en dat is een goede internetreden. En morgen, morgen vertrek ik naar Europa, maar we gaan nog niet naar huis.