piramides
Door: sabine_cuyvers@hotmail.com
Blijf op de hoogte en volg Sabine
14 Oktober 2007 | Mexico, Mexico-stad
Ipv van elke dag ne boterham met gelei te eten, heb ik gisteren een doos eieren gekocht. Hier kennen ze geen klein formaat, dus nu heb ik 12 eieren, ole. Gelukkig, zijn er nog gasten die eens iets anders willen, dus die 12 eieren raken wel op. Na dus een gezellig eierontbijt met enkele australiërs, ga ik weer richting metro. Dat is altijd een avontuur op die tram. Heet, opeengepakt en ineens…. Begint daar iemand met luide stem een monoloog te voeren, wat is dat? En dan keiharde muziek, de discometro,… een verkoper hield zijn verkoperspraatje alvorens zijn waren te tonen of in dit geval te laten luisteren naar zijnn product. Als je cd´s, zaklampen, of… nodig hebt, de metro is de place to be. Daar verkoopt men van alles. Ik ga richting busstation, Wauw, een mega groot busstation, nu is het nog de kunst om het juiste standje te vinden voor een kaartje naar de piramides. Met mijn beste gebroken spans, weet ik mij een plekje op de juiste bus te bemachtigen. En ook hier klinkt er muziek, live, een man loopt met zijn gitaar door de bus. Gezellig.
Na ongeveer een uur rijden, stopt de bus aan de piramides. De dodenweg van ongeveer 2 km lang en 40m breed leidt naar de piramide van de maan. Vooraleer je op de dodenweg geraakt, dien je al 100den trappen te maken. Omhoog, omlaag, het lijkt wel een weg vol kuilen, maar dan kuilen met trappen. Er loopt veel volk rond hier.
De trappen van de piramide reiken bijna tot aan mijn knieën. Dat belooft een workout te worden. De piramide van de maan wacht op mij en ik begin de tocht naar boven. Het valt mee. Bovenop de piramide raak ik aan de praat met een argentijnse geschiedenisleraar. Weer drie woorden bijgeleerd, dan geniet ik van het uitzicht. Ongelooflijk, hoe uitgestrekt dit bouwwerk is. De weg naar beneden is een uitdaging als je last hebt van hoogtevrees, pfff. OK, na deze opwarmer is de piramide van de zon aan de beurt. Deze piramide is veel groter als de piramide van de maan en heeft dus veel meer trappen. Halfweg (denk ik) zet ik mij aan de kant van de trap en geniet van mijn pompelmoes en een banaan. De batterijen zijn weer opgeladen. Sommige treden zijn zo klein dat mijn voet er niet eens oppast en heel steil. Niet naar beneden kijken, is hier de boodschap. Bovenop is het uitzicht prachtig. Er vliegen 100den vlinders sommige zijn geel, andere hebben een terracotta kleurtje (zoals verschillende huizen).In het museum liggen verscheidene skeletten, is er een maquete van de piramides, en nog veel meer… Het is heel warm, puf puf. Hier kan je je wel een dag amuseren, en dan tijd om terug te gaan. Waar is de bus? De mensen hier zijn enorm behulpzaam, zeggen waar ik moet wachten en geven nog een extra teken als de juiste bus arriveert. Als ik in de spiegel kijk, zie ik daar een perfecte oefening voor Photoshop staan. Compleet verbrand door de zon, geen zicht. Een koude douche kan dan toch deugd doen. Na mijn persoonlijke wasbeurt vertrek ik met Delik naar de markt in Coyoacan. Er is veel volk, maar geen markt. We zetten ons op een terras en genieten.
De volgende dag ga ik een kijkje nemen op de markt in Coyoacon. Nu zijn ze hem nog aan t opbouwen. Ik dwaal door de straten van Coyoacan en geniet van de prachtig gekleurde huizen: blauw, terracota, lila,... Dan is het tijd om naar het metrostation te gaan. Delik en ik gaan met de metro naar Belles Artes en bekijken daar de werken van Diego Rivera en nog een paar andere schilders. Het is loeiheet. Na een wandeling naar de Zocalo zoeken we iets om de innerlijke mens te versterken. Er is op zaterdag geen markt (De Merced). Ipv el temple major te bezichtigen, stappen we richting metro en daar zijn we snel buiten. Propvol,er staat een rij mensen aan te schuiven tot bijna aan de trappen om de metro binnen te gaan. Dan liever te voet teruglopen, dan als ne haring tussen al dat volk te staan. Puf, puf, we lopen terug naar de Belles Artes en blijven hangen in het park. Er is van alles te doen. In dit metrostaton is er iets minder volk, er is geen file. De mensen staan evenzeer te drommen om in de metro te geraken. Wij nemen de volgende wel. Hup, we stappen op de metro, we kunnen er nog net bij,en dan... worden we geduwd. Nog een deel mensen wringt zich bij in de metro. De deur gaat dicht, en wij staan daar op eengepakt als knackworsten in een te klein blik. Na een douche stappen we het Mexicaanse nachtleven in. Op straat houden we een groen met witgekleurde kevertaxi aan. De passagierszetel is eruit gehaald, zodat je direct op de achterbank kan gaan zitten. (ik voel de veren in mijn billen). Met een riem die bevestigt is aan de deur trekt de chauffeur de deur dicht. Daar gaan we naar een Cubaans restaurant, waar salsa gedanst wordt, Vandaag een mariachi. We beginnen met moquito en Rudy volgens mij heb je Cubaanse roots, want geen suiker, geen limon,... maar wel een déja-vu. In elk geval, was hij lekker. Alleen liet de salsa op zich wachten. Dan maar terug naar huis.
Een nieuwe gast op onze kamer, vergeet die zijn wekker af te zetten. Midden in de nacht loopt dat ding af. In elk geval is hij bij het ontbijt heel aardig en regelt een slaapplaats voor mij in de volgende stop. Ik weet de naam van de stad niet meer. En hij leert mij nog wat spaans ook. Delik verhuist vandaag naar haar kamer in een ander deel van de stad.
Terwijl zij verhuist, ga ik naar het museum van moderne kunst in het park. Het park is inderdaad de moeite op zondag. Hele families lopen er rond. Het museum is echt de moeite. Er staan ook verschillende beelden buiten, het mexicaanse Middelheim. Dan ga ik naar de zoo met 100den families. Mijn god, hoe geraak ik hieruit? Wat een drukte, je moet wel met de stroom mee. Ik zie enkel een ijsbeer, flamingo´s,... maar de uitgang, die zie ik niet. La ensalida, por favor,... Na een eeuwigheid geraak ik eruit. Ik loop naar het antropologisch museum. Daar staatzo'n hoge paal en in de top van die paal zitten verschillende mannen. De paal draait, de mannen hangen onderste boven aan een touw dat zich langzaam afrolt en komen zo al draaiend rond de as van die paal naar beneden. Heel indrukwekkend en ik ben blij dat ik op de grond sta. Dan ga ik samen met Delik het museum binnen. Wauw, dat is echt de moeite, megagroot, de verschillende culturele strekkingen vind je hier terug, maya´s, tolteken,... tot de slagtanden van een mammoet. Hier kan je een hele dag zoet zijn. De andere musea zijn voor een ander keer, net als plaza Garibaldi.
Na ongeveer een uur rijden, stopt de bus aan de piramides. De dodenweg van ongeveer 2 km lang en 40m breed leidt naar de piramide van de maan. Vooraleer je op de dodenweg geraakt, dien je al 100den trappen te maken. Omhoog, omlaag, het lijkt wel een weg vol kuilen, maar dan kuilen met trappen. Er loopt veel volk rond hier.
De trappen van de piramide reiken bijna tot aan mijn knieën. Dat belooft een workout te worden. De piramide van de maan wacht op mij en ik begin de tocht naar boven. Het valt mee. Bovenop de piramide raak ik aan de praat met een argentijnse geschiedenisleraar. Weer drie woorden bijgeleerd, dan geniet ik van het uitzicht. Ongelooflijk, hoe uitgestrekt dit bouwwerk is. De weg naar beneden is een uitdaging als je last hebt van hoogtevrees, pfff. OK, na deze opwarmer is de piramide van de zon aan de beurt. Deze piramide is veel groter als de piramide van de maan en heeft dus veel meer trappen. Halfweg (denk ik) zet ik mij aan de kant van de trap en geniet van mijn pompelmoes en een banaan. De batterijen zijn weer opgeladen. Sommige treden zijn zo klein dat mijn voet er niet eens oppast en heel steil. Niet naar beneden kijken, is hier de boodschap. Bovenop is het uitzicht prachtig. Er vliegen 100den vlinders sommige zijn geel, andere hebben een terracotta kleurtje (zoals verschillende huizen).In het museum liggen verscheidene skeletten, is er een maquete van de piramides, en nog veel meer… Het is heel warm, puf puf. Hier kan je je wel een dag amuseren, en dan tijd om terug te gaan. Waar is de bus? De mensen hier zijn enorm behulpzaam, zeggen waar ik moet wachten en geven nog een extra teken als de juiste bus arriveert. Als ik in de spiegel kijk, zie ik daar een perfecte oefening voor Photoshop staan. Compleet verbrand door de zon, geen zicht. Een koude douche kan dan toch deugd doen. Na mijn persoonlijke wasbeurt vertrek ik met Delik naar de markt in Coyoacan. Er is veel volk, maar geen markt. We zetten ons op een terras en genieten.
De volgende dag ga ik een kijkje nemen op de markt in Coyoacon. Nu zijn ze hem nog aan t opbouwen. Ik dwaal door de straten van Coyoacan en geniet van de prachtig gekleurde huizen: blauw, terracota, lila,... Dan is het tijd om naar het metrostation te gaan. Delik en ik gaan met de metro naar Belles Artes en bekijken daar de werken van Diego Rivera en nog een paar andere schilders. Het is loeiheet. Na een wandeling naar de Zocalo zoeken we iets om de innerlijke mens te versterken. Er is op zaterdag geen markt (De Merced). Ipv el temple major te bezichtigen, stappen we richting metro en daar zijn we snel buiten. Propvol,er staat een rij mensen aan te schuiven tot bijna aan de trappen om de metro binnen te gaan. Dan liever te voet teruglopen, dan als ne haring tussen al dat volk te staan. Puf, puf, we lopen terug naar de Belles Artes en blijven hangen in het park. Er is van alles te doen. In dit metrostaton is er iets minder volk, er is geen file. De mensen staan evenzeer te drommen om in de metro te geraken. Wij nemen de volgende wel. Hup, we stappen op de metro, we kunnen er nog net bij,en dan... worden we geduwd. Nog een deel mensen wringt zich bij in de metro. De deur gaat dicht, en wij staan daar op eengepakt als knackworsten in een te klein blik. Na een douche stappen we het Mexicaanse nachtleven in. Op straat houden we een groen met witgekleurde kevertaxi aan. De passagierszetel is eruit gehaald, zodat je direct op de achterbank kan gaan zitten. (ik voel de veren in mijn billen). Met een riem die bevestigt is aan de deur trekt de chauffeur de deur dicht. Daar gaan we naar een Cubaans restaurant, waar salsa gedanst wordt, Vandaag een mariachi. We beginnen met moquito en Rudy volgens mij heb je Cubaanse roots, want geen suiker, geen limon,... maar wel een déja-vu. In elk geval, was hij lekker. Alleen liet de salsa op zich wachten. Dan maar terug naar huis.
Een nieuwe gast op onze kamer, vergeet die zijn wekker af te zetten. Midden in de nacht loopt dat ding af. In elk geval is hij bij het ontbijt heel aardig en regelt een slaapplaats voor mij in de volgende stop. Ik weet de naam van de stad niet meer. En hij leert mij nog wat spaans ook. Delik verhuist vandaag naar haar kamer in een ander deel van de stad.
Terwijl zij verhuist, ga ik naar het museum van moderne kunst in het park. Het park is inderdaad de moeite op zondag. Hele families lopen er rond. Het museum is echt de moeite. Er staan ook verschillende beelden buiten, het mexicaanse Middelheim. Dan ga ik naar de zoo met 100den families. Mijn god, hoe geraak ik hieruit? Wat een drukte, je moet wel met de stroom mee. Ik zie enkel een ijsbeer, flamingo´s,... maar de uitgang, die zie ik niet. La ensalida, por favor,... Na een eeuwigheid geraak ik eruit. Ik loop naar het antropologisch museum. Daar staatzo'n hoge paal en in de top van die paal zitten verschillende mannen. De paal draait, de mannen hangen onderste boven aan een touw dat zich langzaam afrolt en komen zo al draaiend rond de as van die paal naar beneden. Heel indrukwekkend en ik ben blij dat ik op de grond sta. Dan ga ik samen met Delik het museum binnen. Wauw, dat is echt de moeite, megagroot, de verschillende culturele strekkingen vind je hier terug, maya´s, tolteken,... tot de slagtanden van een mammoet. Hier kan je een hele dag zoet zijn. De andere musea zijn voor een ander keer, net als plaza Garibaldi.
-
14 Oktober 2007 - 12:17
Anneke:
Ha die Sabine,
Het is er dus toch van gekomen!! Geweldig zeg. Je hebt in die paar dagen al ontzettend veel gezien en gedaan. je verslagen zijn heel leuk om te lezen en ik zal je zeker volgen op je reis. die photoshop oefeningen geef maar een keer door al je weer hier bent. Geniet ervan!!!
Groetjes
Anneke (Photoshop 1-2-3-4) -
14 Oktober 2007 - 13:20
Jac Op De Beek:
14 october 2007 15;20
hoi Sabine.
Ik zie dat je met volle teugen geniet van je reis. Ik lees je verslagen en vind ze geweldig wat een lef.
Op school vrijdagmiddag gaat alles goed.
met Virginie van Balen onze nieuwe lerares lukt het wel, even aan elkaar wennen ze is wel niet zo ver als jij met photoshop 3 maar ze doet haar uiterste best.
Groetjes Jac.
-
15 Oktober 2007 - 15:22
Andre:
kunt ge goed koken uit die gamellen
ik hoop van regelmatig een berichtje te mogen ontvangen
Ik ben toch een beetje jaloers want zo'nn trip is enig. -
15 Oktober 2007 - 17:13
Jeanne En Mientje:
Hallo Sabine we hebben net je site even opengemaakt en wilde toch even een berichtje sturen van ons leuk zeg al die foto's die je gemaakt hebt, je moet toch maar het lef hebben om zoiets te doen, nou Jeanne en Mientje wensen je nog een goede verdere tocht en we houden het zeker in de gaten. Wij gaan morgen weer naar school en jij trekt maar lekker verder. Groetje van Jeanne en Mientje -
16 Oktober 2007 - 08:41
Worddivm:
Hoi Sabine
De groetjes van de hele Word1 klas. Je weet toch dat rotte eieren kunnen stinken, hé? -
16 Oktober 2007 - 17:09
Lut:
Goed zo, hoe jij je laat onderdompelen in de mexicaanse sfeer en merkt dat er van alles te beleven valt
en JIJ doet het maar. Tof zen. -
18 December 2007 - 19:47
Piet\coravangarsel:
Wat genieten we van jou verslagen,vooral ook de prachtige kunst en de natuur die je zo mooi beschrijft. Fijn dat het goed met je gaat!!!! Geniet nog hèèl veel,dit nemen ze je nooit meer af,groeten van piet en cora.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
