Patzcuaro
Door: sabine_cuyvers@hotmail.com
Blijf op de hoogte en volg Sabine
08 November 2007 | Mexico, Pátzcuaro
Om 5u40 sta ik op, pfff, zo vroeg, neem een douche en pak mijn rugzak verder. Even later toetert de taxi die mij naar het busstation brengt. In de bus zitten 2 francaises voor mij en na enkele dagen ondergedompeld te zijn in het frans, is het leuk om met hen te buurten. Kletskousen. In Morelia stap ik over en dan kom ik aan in Patzcuaro. Wauw, eindelijk bomen, het lijkt of ik in Lake Tahoe aangekomen ben. Dan bel ik Ivan en even later komt een rode volkswagen met een bizarre motorkap aangereden. Het lijkt of die motorkap een zwarte lederen string aanheeft (is tegen steenslag). Geen zicht. We rijden naar Ivan zijn huis, zijn nicht komt nog en een vriend van zijn nicht. Dan gaan we naar de markt. Ook hier is het een en al geuren en kleuren, ongekend fruit, vreemde groenten,... Op de maïs groeit een soort schimmel, je kan het paddestoel noemen of truffel en dat wordt hier klaargemaakt. Het ziet eruit alsof de maïs allemaal looktenen op zich heeft. We kopen een paar kilo van die maïsschimmels. ben reuzebenieuwd hoe dat gaat smaken. Na de markt pikken we Ivan's nicht Carolina op en kookt Ivan voor ons. Amai, maat, dat mes vliegt daar over de snijplant, indrukwekkend. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Een tovenaar in de keuken, niet te doen,... en dan is het klaar en kunnen we aan tafel. Quesadillo's met maïsschimmels, rijst met wortelen en iets met kip. Nou moe, dit is om uw vingers bij op te eten. Ik haal mijne rugzak voor de geest en bedenk of hij er niet in past. En dan nog een typisch mexicaans nagerecht, specialiteit de Patzcuaro, een vijg, waar iets mee gebeurt is. Heel zoet. Dan gaan we naar een feestje. Amai, we komen binnen en in de hal (met uitzicht op de patio) staat een altaar bestaande uit 3 trappen met allemaal schedels: gesuikerde en chocolade met de naam van de overleden persoon. Tegenover het altaar staat een enorm houtsnijwerk gevuld met Mariabeelden, sjiek. Wauw, wat een huis en wat een inwoners. Het is precies alsof ik in een of andere soap terecht gekomen ben. Ivan's vriendinnen zijn 2 zestig jarige vrijgezelle dames die met volle teugen van het leven genieten en die de drank rijkelijk laten vloeien. Binnen staat het vol met felgekleurde beelden, buiten hangen orchideën en natuurlijk in het midden van de patio staat een fontein. Veel volk: indigenous people en amerikanen, een leuke mengelmoes. Van de indigenous people kopen de dames artcraft die ze in Arizona verkopen. In de tuin staan grote eeuwenoude beelden (of dat lijkt althans zo), er brandt een vuur. Geen vuurkorf, maar zo'n tuinkachel,... en dan... net als in de film, schiet de sprinklerinstallatie in actie, hahaha. Het gras moet ook vandaag gesproeid worden. Het is maar even een natte bedoening en dan komt de man met de harmonica en speelt enkele noten... Wat een dag.