Chitzen Itza

Tuut, tuut... de wekker... ik spring mijn bed uit en speel wekdienst. Klop,klop... op de deur van Mariëlle en Patrick. Even later, zitten deze vroege vogels aan het ontbijt, want vandaag gaan wij naar Chitzen Itza en dat is ver weg van Playa. Om 7u30 worden we opgepikt, en dan staan we te wachten met een paar nederlanders... eindelijk, wij zijn de laatsten, om 8u00 zijn we eindelijk weg en rijden naar ... een algemene verzamelplaats om op een buske te wachten. En ook hier zijn wij weer de laatsten die vertrekken, ... Het andere buske is nieuwer, zeggen ons. Een zoethoudertje, het andere busje rammelt nog harder. De gids geeft ons een spoedcursus Maya language. Hij heeft nog niet van herhaling gehoord. Het ljkt wel dat hij een hele woordenlijst aframmelt. Dat kan ik niet onthouden, hoor. Een stop aan een supermarkt, ideaal voor de aankoop van een zonnehoed, ik ben mijn uitstap naar de piramides in Mexico City niet vergeten. Een volgende stop is er aan een artisanale markt en hier is het meteen preuverij van de maya- en andere dranken.
En dan Chitzen Itza, de stad is goed bewaard en enorm groot. Hier mag je niet meer op de piramide, die 364 trappen telt. In Chitzen Itza leefden de Maya's en de Tolteken. De jaguar is het symbool van de Maya's en het symbool van de tolteken is de adelaar. Tempels voor hogepriesters, astrologen en wiskundigen. Een veld voor het religieuze spel met de bal, het is geen spel maar een ceremonie... Voor het balspel gebruikt men de ellebogen, heupen en knieën en is het de bedoeling om de bal door een stenen ring te krijgen. De ploeg die het eerste doelpunt maakt, is de winnaar. De kapitein van de winnende ploeg wordt geofferd. Het hoofd eraf en het hart eruit, er zijn hier souveniers te koop van het gereedschap wat men gebruikte om het hoofd af te hakken en het hart uit te halen. In de classical period the maya's didn't offer mensen, maar onder invloed van de tolteken werd er gebruik gemaakt van menselijke offers. De lijken werden in een cenote gegooid. Dit is een ondergronds rivierennetwerk. Het gevolg was dat het water vervuild werd. De Maya's waren 1m27 groot en hadden een groot hoofd, en mega handen en voeten. HOe scheler men keek, hoe aantrekkelijker. Heel interessant.
We lopen rond en spoedig is het tijd en haasten we ons om terug te geraken. Ik vind het echt fijn dat ik dit kan doen met Mariëlle en Patrick. En het is leuk dat Patrick zoveel vragen heeft, alleen weet ik er ook nog niks van en deze dromer pikt niet alles op wat de gids zegt. Na Chitzen Itza brengt het busje ons naar een restaurantje waar enkele locals tapdansen met botella's de cerveza op hun hoofd en even later een hele plateau... De dag is nog niet gedaan. Wij gaan naar een cenote. Een trap leidt naar beneden. In de grot is het prachtig. Het is alsof je onder een stolp zit, de wortels van een ficus hangen naar beneden om aan water te geraken. De plafonds hebben stalagtieten. Patrick en ik gaan het heldere water in en zwemmen tussen de vissen. Mariëlle houdt de spullen in het oog en is fotograaf van dienst. Helaas is het iets te donker in de grot voor goede foto's. ALs we uit de grot komen, is Patrick omsingeld door een bende kinderen. De groep wordt groter, want die mannen hebben door dat hij van iedereen iets koopt. Een volwassene doet ook al een poging, haha. We gaan verder en stoppen in de koloniaalse stad Vallodolid. En het is al effe geleden, maar nu is het weer tijd voor een kerkbezoek. Zoals in vele andere kerken ligt Jezus hier (zoals sneeuwwitje) in een glazen doodskist netjes bedekt met een spierwit laken. Dan lopen we naar het marktplein, waar kleine mensjes met hun waten zeulen: hangmatten, T-shirts... Rond het plein staan er verschillende marktkraampjes en op een bizarre plaats staat een telefoon... die begint te rinkelen als wij passeren. Bananasplit of een bom? Patrick heeft de neiging om op te nemen, maar Marielle is alert voor ontploffingsgevaar. De telefoon blijft rinkelen. Dan rijden we terug naar het hotel voor een uitgebreid avondmaal, een show en nog een drankje op het hotelpleintje bij de bar. Wat een fantastische dag....