Tulum

Luieren in de schaduw van een boot op het witte strand, uit de wind om niet gezandstraald te worden. De rest van mijn trip plannend, maar ik geraak er niet uit. Ik ben niet de enige. Het paradijs Tulum is een plek die je moeilijk loslaat. Af en toe een plons in het turkoise water en dan weer plat,... Eten klaarmaken met Steve en Victoria,...buurten met jan en alleman... en zo verstrijken de dagen... Zalig. Tijd brengt raad, maar de raad komt maar niet. Waar ga ik heen? Geen idee. Intussen heb ik de Lonely Planet van mijn roommates. Zij komen van Cuba.
Een vriendin traveller (Shelley) van Victoria is ook in The Weary Traveller beland. Victoria gaat aan het werk, ik ga alweer plannen en zij gaat naar het strand. Shelley's zus heeft in Cuba gestudeerd en ik krijg haar nota's. In tussen is het middag, Shelley, VIctoria en ik nemen een taxi. TIjd voor actie, wij gaan een cenote bezoeken. Cenote Crystal is tot mijn grote verbazing niet in een grot, maar lijkt op een bergmeertje. Geen grot te bespeuren, maar wel palmen waarvan de bladeren een cirkel vormen (en geen ovaal). Victoria heeft voor snorkelmateriaal gezorgd. We zetten ons op de trap en al gauw zitten de vissen aan mijn tenen te knabbelen. BIj de minste beweging schieten ze weg.De bodem van deze cenote is bedekt met groen sterretjesmos, althans zo lijkt het vanachter mijn zwembril gezien. Zilveren blauwgrijze vissen met in het midden van hun lijf een zwarte streep die ook nog eens halfweg hun lijf begint en eindigt in hun staart die buiten het zwart, geel met oranje is. De wortels van de bomen zijn ook bedekt met groen. Het water is enorm helder en heeft ook die prachtige turkoise schijn. Het is er zalig. Wij zijn de enigen. Wat een rust, wij genieten er met volle teugen van. Mooie liedjes duren niet lang (sommige mooie liedjes, he) en de rust wordt verstoord door een bende kinderen. Wij verlaten deze idylische plek. Terug een taxi? Wij hebben er geen besteld om ons hier te komen oppikken. Het geluk is met ons en een taxi met ene passagier neemt ons mee. Gelukkig, want de weg is lang te voet. Een hele nieuwe lading backpackers is aangekomen... en vandaag is het partytime. Eerst een cocktail in een club in het stadje en dan pikt de partybus ons op. 15 minuten later sta ik op een droomlocatie. Wauw, een pad van houten planken verlicht met fakkels leidt naar een gezellige strandbar onder een groot rieten dak. De cocktails vloeien rijkelijk. Rob is DJ en iedereen danst. Het is super. Zelfs als je niet beweegt, vlieg je omhoog, omdat iedereen staat te swingen. Wat een sfeer... OP het strand is nog een bar met schommels, staan er ligbedden en zitzakken... De hemel is gevuld met miljoenen sterren en de maan die boven de zee staat te schijnen is omringd door wolken. Prachtig. Magisch,...hier zijn geen woorden voor. The partybus brengt ons terug. En dan 'the morning after'... bonkend hoofd...dorst... dat is niet de ideale conditie voor een hoofdmassage... Ik hoop stiekem dat die hoofdpijn eruit gemasseerd wordt, maar ik draai hoe langer hoe meer... en na de massage duik in een hangmat... waar ik mijn roes uitslaap. Alhoewel dat ook al zo zwiert... Tegen de avond ben ik terug mens en kan ik weer wat buurten.