salsa

Vandaag de praktische zaken eerst, de bank en een busticket. Een oude blauwe chevrolet met een megagrote achterbank en een grote zwarte taxichauffeur brengt ons naar het busstation. Het ticket is geregeld, morgenvroeg vertrekken we. Terwijl Nicole haar ding doet op het internet, kijk ik rond in het winkeltje en koop de afscheidsbrieven van Che en een blauwe pen. Dan 'arroz con frijoles' (rijst met bonen) in het 'Grande hotel', om dan naar Casa de la Trova te gaan, maar hier valt niet veel te beleven. In tussen zijn Matko en Marin ook daar met 3 australische dames. Met zijn allen gaan we naar een andere casa, waar we een terraske doen. Interessant, Nicole vertelt over de situatie in Zuid-Afrika en Tito komt ook aan bod. Nicole en ik gaan terug, want wij hebben deze namiddag een salsales. Dat belooft, Nicole heeft al les thuisgehad en ik 1 les in de resort met Marielle. 2 leraren Fidel en William en wij 2, ideaal, en de basispassen komen stillekesaan,...soms struikelend over mijn eigen voeten. Na de les pakken we onze rugzak en dan eten, om vervolgens naar 'casa de la tradiziones' te gaan. Een man zit beneden aan de trap voor de inkom,... in een ruimte speelt de band en in de andere ruimte staan stoelen. Bijzondere instrumenten worden bespeeld: een kruik en een paardenschedel. De muren hangen vol met tekeningen, plankenvloer,... effe later sta ik met een Cubaan op de dansvloer en struikel over zijn voeten. Dit werkt niet. Mijne dansmaat heeft een doel en dat is mij leren dansen. Nou, ik muis er van onder, want hij is te enthousiast. Intussen zijn de Kroatiers en de Australiers ook aangekomen. De 2 Kroatiers hebben een gitaar gekocht. Een Cubaans meisje zit te vissen of de mannen een vriendin hebben. En dan in een fractie van een seconde, zit het meisje op Matko zijn schoot. Nou, wat zijn die hier snel.
De mojito vloeit en dan sluit de tent en staan wij op straat, waar de party verder gaat. Matko en Marrin zorgen voor de muziek. Ze hebben een lied geschreven 'Yo no quiero bailar,...' 'I don't wonna dance...' Keigoed, wat een nacht. Op straat dansend onder een straatlamp, terwijl een hoop volk toekijkt. Shots rum, de fles aan de kop,... dat moet slecht aflopen. Onwerkelijk en heel plezant is het. Om 3u00 gaan we naar huis. Fernando is nog op en dan is het zo 6u00. Gelukkig, dat Marta ons roept, want ik heb om de een of andere reden mijn wekker niet gehoord.