Baracoa

Marta geeft ons een picknick mee. Om 6u30 is er nog een taxi 'Tranquillo, tranquillo...' zegt Marta. Dan pikt een grote witte amerikaanse bak ons op en rijden we naar het busstation. 'Wat is dat?' De hele straat vol rook, je ziet gewoon niks en stinken naar uitlaatgassen. Er rijden dan niet veel auto's in Cuba, het stinkt er niet minder om. Zoveel uitlaatgassen, niet te doen, op de ring van Antwerpen stinkt het nog niet eens zo. Met een klein hartje stappen we op de bus, de vorige busrit nog in gedachten,... deze bus is luxe: comfortabele zetels, TV, geen geur,...De film heeft spaanse ondertiteling, maar ik kijk naar buiten en geniet van het uitzicht. Suikerrietvelden met op de achtergrond bergen, het landschap verandert en we rijden langs de zee. Aan de andere kant zijn de bergen en boven de bergen hangen grote donkere wolken. Op de bergen staan palmbomen en dan rijden we voorbij bananenplantages. Dat ik dit weer mag meemaken, super. Baracoa, hier worden we opgewacht door Adrianus. Hij heeft een fietstaxi geregeld en is zelf met zijne scooter daar. Reizen is vermoeiend en ik val uitgeteld in slaap op het bed. Een uurtje later, gaan Nicole en ik op zoek naar water en dat is hier in Baracoa niet te doen. Water is een schaars goed. En ze verkopen geen grote flessen, neen enkel kleine aan de prijs die je normaal voor een grote betaald. Dan eten we in onze casa en gaan vervolgens naar de plaza. Het is balkdonker, dus lopen we maar terug om een pitslamp te halen. Oeps, helemaal fout gelopen, 'je hebt geen pillicht nodig, straatlampen genoeg' zegt Adrianus. De uitleg van Adrianus volgend,en dan lopen we Dominiek tegen het lijf. Hij komt mee met ons en we zetten ons in het park. Als we gaan slapen, zit er aan de rugzak van Nicole een dikke, vette kakkerlak. Goedenacht.