Onderweg naar de Sierra Maestra

Deze keer gaan ze ons niet hebben. We nemen onze rugzakken en lopen naar het park om daar een taxi te nemen, want telkens als een casa een partuculiere taxi arrangeert kost dat eens zo veel als een reguliere. Klaar om over te steken doet een auto teken van 'taxi nodig?'. De blauwe chevrolet stopt, de co-piloot is onze taxichauffeur van een paar dagen geleden. Instappen en dan rijdt de taxi ons naar het busstation. Vandaag is het precies slachtdag: kruiwagens met geslachte varkens worden voortgeduwd door Cubaanse mannen. Smakelijk, met al die uitlaatgassen hier, heb je snel gerookt vlees. In het busstation staat Claudine al op ons te wachten en het is rustig op de bus. Bayamo is blijkbaar niet zo een populaire bestemming. We steken trucks voorbij die vol steken met mensen, dan zijn we uit de stad. Ossenkarren, heuvellandschappen van suikerrietvelden,... de bus stopt om de haverklap: de ene keer worden bananen afgegeven aan de chauffeur en de andere keer appelsienen,... Talloze fruitkramen langs de weg met trossen appelsienen geweven alsof het looktrossen zijn. Aangekomen in Bayamo kijken we uit naar een truck om verder te reizen. De volgende truck is pas om 16u00 en nu is het 12u00. Dan maar een taxi... een Lada-taxi. We zitten met drie gezellig op de achterbank, lekker knus. Het koffer van de taxi sluit niet meer naar behoren en vliegt onderweg open. C'est l'aventure. Dan stopt onze taxi in de middle of nowhere, de chauffeur haalt een groene dreftachtige vloeistof boven en opent de motorkap, terwijl zijn co-piloot de naftbak vult met een jerrykan. De ambriage is om zeep en het is nodig om van taxi te wisselen. De taxi rijdt verder tot het volgende dorpje en dan is het wachten op de andere taxi. Een uurtje later worden we opgepikt en dan rijden we de bergen in en begint het te stortgieten. Dat belooft voor morgen als we gaan wandelen. Mijn bergschoenen staan nog in Mexico. Santa Domingo is een straat met enkele huizen, een hotel en het kantoor van het nationale park. Het plan is om 2 nachten te blijven in het hotel, maar voor morgen is alles volgeboekt en worden we doorverwezen naar de casa particulare aan de andere kant van de rivier. Om aan deze casa te geraken is het nodig om de rivier over te steken. Er is geen brug, maar er liggen grote stapstenen in het water. Leuk. We boeken een kamer voor morgen en drinken hier iets. Het is hier enorm rustig. Vervolgens steken we de rivier weer over, Nicole struikelt en belandt in het water... enkel haar schoenen zijn nat. Dan lopen we met zijn drieën naar de andere kant van het dorp en nemen een zijweg. Claudine geeft uitleg over de bloemen. Het pad is modderig en we draaien terug om iets te drinken in het hotel, maar eerst werpen we nog een blik op bungalow nummer 6. Hier heeft Fidel Castro ooit gelogeerd. Etenstijd, we nemen onze zaklampen en dan is het de uitdaging om in het donker de rivier over te steken, want we gaan eten in de casa particulare. L'Aventure! Heelhuids en droog, komen we terug in het hotel aan en dan zit er een vermorzelde kakkerlak in de toiletzak van Nicole.