Villa Don Lino

Wanneer willen jullie vertrekken? vraagt Alexi. 10u00 is te vroeg volgens hem, maar hij krijgt het geregeld dat we om 9u30 opgepikt worden. Dat is al een meevaller. De taxi brengt ons naar Bayamo en hier hebben we weer geluk. De bus heeft vertraging en daardoor kunnen wij nog mee. Een paar uurtjes later zijn we in Holguin, waar een man ons vraagt waar we naar toe willen. Nicole heeft haar lijstje met adressen bij de hand en ik heb het adres van Claudine vast. Terwijl we met de man aan het praten zijn, worden we onderbroken door een duits meisje. Ze vraagt of wij richting Guardalavaca gaan om een taxi te delen. Wat is daar? STRAND. Nicole en ik kijken elkaar aan en OK wij gaan mee. Die achterbank doet me aan mijn bed van deze nacht denken, prikkende veren en een afwijking naar het midden. Oeps, kan je terugdraaien, vraag ik aan de chauffeur, ik wil een plaats reserveren op de bus naar Havana. Ik heb mijn les wel geleerd. De bus is geregeld en dan nog geld afhalen. Niet simpel, want de limiet van mijn creditcard is bereikt. Deze stoere wereldreizigster is op alles voorzien, haha, en heeft nog cash geld bij. Dan terug instappen en wegwezen naar bestemming onbekend. Rachel en Steffi hebben gereserveerd in een all-inclusive hotel en zo belanden wij ook in 'Villa Don Lino'. Het is een kleinschalig resort met 18 bungalows aan het strand en een zwembad. Een late lunch (inclusief piña colada)en dan het strand op, maar het is er koud en het waait. Van het strand geblazen naar de salsaplek en hier pikken we nog een salsa- en congales mee. Donna, 57 jaar, en voor het eerst in 38 jaar alleen op reis zonder haar man, maar met de collega van haar Jackie, swingt erop los. Die dames genieten en pakken het er goed van. Inspirerend. Na de les gaan we in de receptie vragen wanneer het tijd is om uit te checken en daar drinken we nog een mojito. All-in dat is gevaarlijk. Als we naar de eetzaal lopen, springt er een dikke vette kikker tegen Nicole haar been aan. Brrr. Wat een groot lelijk beest, hij nodigt niet uit om te kussen. Gilmoment, aaaaah. Aan tafel komt er een ooit nederlands geweest koppel bij ons zitten. Zij wonen nu in Canada en hij heeft nog een tijd in Brazilie gewoond. Zij verklaren ons voor gek als ze ons Cubaverhaal horen. En dan de show... die afgesloten word met de congaline en de conga. Het bed is absoluut fantastisch. Zeker na dat bed van afgelopen nacht, is dit een bed om nooit meer uit te willen. En dat is s'morgens ook het geval, ontbijten en dan terug genieten van dit zalige bed. Maar ik ben benieuwd naar 'Playa Blanca' en neem een fiets, terwijl Nicole in haar bed blijft. De weg naar deze playa is al leuk, een man is hout aan het sprokkelen en zijn ossenkar met 2 ossen staat aan de kant van de weg. Oude auto's rijden mij voorbij, ik kom paard en kar tegen, en oude camions. Playa Blanca is een drukbezochte plek, niks voor mij, snel spring ik terug op mijn fiets en rijdt terug. Hagen van cactussen staan voor de huizen van de cubanen die hier wonen. Varkens lopen ook hier weer rond. En dan nog effe genieten van mijn bed. Lunchtime, daar is die vreemde man weer, komt hij ook nog voor ons staan in zijn string. Nou maat, daar gaat uwe honger van over. Als dat nu een schoon strak poepke was, neen, die kerel is al op leeftijd. Luieren aan het zwembad, nog een laatste piña colada en dan is het weer tijd om door te gaan. De taxi is er al en onderweg is het een beestenbende: schapen, ossen, geiten,... Een prachtige zonsondergang die de silhouetten van de tegenliggende auto's aftekent. Onze taxi zet ons af in het busstation, waar wij onze rugzakken droppen en dan terug naar buitengaan om het centrum van Holguin te ontdekken. Onze taxichauffeur staat er nog en geeft ons een lift tot het centrum, aardig. Hier is er geen toerist te bespeuren en dan na een wandeling in Holguin lopen we terug. Mijn bus staat er al en dan is afscheid nemen. Al weer, maar het was de moeite. De bus vertrekt en ik zwaai nog een laatste keer naar Nicole. Tijd voor iets nieuws, maar Cuba was leuk met Evelyn, Nicole en Claudine. En ik heb het effe moeilijk als ik aan hen denk en dat het weer voorbij is.