En nog een cursus erbij

Op maandag skip ik de yoga, ga wel naar de andere les en dan... in de namiddag weer down to earth... Spaanse les bij Letti. Ik krijg de hele grammatica over mij. En daarna kan ik weer gaan mediteren. Zo ziet er mijn week ongeveer uit. Woensdagochtend schiet ik uit mijn bed om 6u00. Ikheb met Tami afgesproken om naar de zonsopgang te kijken en ik heb het gevoel dat ik mij verslapen heb. HOlderdebolder naar beneden, en ik spurt naar de tuin. In de tuin zit al een van de werkmannen. Ik weet al niet meer wat we afgesproken hebben, dus loop ik naar het meer. Geen Tami en geen zon. Ach,ja het was om 6u30 ivp 6u00. Ik hang nog wat rond en dan zie ik Tami in het straatje. Leuk. De zonsopgang met de vissers in hun bootje, de drie vulkanen op de achtergrond en het wuivende riet. Hihi, nu mist deze goede student voor de verandering de yogaklas en dat vind ik helemaal niet erg. Na de yogaklas komt Elly mijn buurvrouw naar mij toe en vraagt of ik haar niet heb horen gillen om 6u00. Neen, ik was er niet. BLijkbaar stond er een man door het raam te gluren en heeft zij haar keel opengezet. Ben ik blij dat ik dankzij mijn warrige geest het gilmoment gemist heb... en dat ik niet doorhad dat dat geen werkman was in de tuin. Mijn deur heeft hij niet opengekregen, maar het slot is wel wat geforceerd. Ik steek het allemaal niet in mijn hoofd. Elly verhuist naar mijn piramide om te slapen en het is een rustige nacht. Die amoebes spelen mij nog altijd parten en mijn voeten zijn intussen craqule. Wat doe je eraan? Cindy van de natuurkliniek weet wel raad. En van geluk gesproken, vandaag is er net een verpleegster die pedicure komt doen voor het personeel aanwezig. En ik mag mijn voetjes als eerste laten soigneren. Zalig. Ik ben een gelukkige mens nu. Dit is genieten. Een warm badje en iemand die mijn voeten wast en daarna de craqule wegwerkt, wat een luxe. Zoveel genot, dan maakt natuurlijk dat ik te laat ben voor mijn spaanse les, oeps. Na de meditatie ga ik samen eten met Saskia en Chris, 2 meiden uit Holland. Kei leuk, man , dat is lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. Dat kennen ze niet in Las Pyramides, de lach is er niet aanwezig. Na het eten lopen we naar Sas haar pyramide voor een cola en haalt zij haar gitaar boven. Kei te gek, ze speelt. Even later, komt Nina uit FInland binnen, gelokt door de muziek en dan maken we een lied over Lucid dreaming en Astral travelling. Daar ging de les vandaag over. Dit is lachen of is it a lucid dream? Dan ga ik naar mijn pyramide en hoor iemand rondlopen. Ik begin mijn spullen te pakken. Morgen vertrek ik, na de spaanse les. En dan heb ik geluk, NIcolina haar vriendin Corin is op bezoek en die verblijft momenteel in San Pedro. ZIj helpt me met mijn bagage en dan zit ik om 17u00 op de boot naar San Pedro. Opgelucht dat ik eindelijk weggeraakt ben uit San Marcos.