een nieuwe poging

6u00 Sebastien en maten vertrekken vandaag. Als hij weg is,spring ik uitmijn bed en begin als een bezetene mijn rugzak te maken. Als de duik vandaag niet lukt ben ik weg en anders ook, dat denk ik op dat moment. 7u00: samen met Elisa maak ik mijn duikgerief klaar voor een nieuwe poging. We maken alles klaar en vergeten ons trimvest aan de duikfles te hangen, haha. De boot vertrekt, de namen worden afgeroepen en ik ben nerveus. Op de boot spreekt Erica me aan om te zeggen dat zij degene is die massages geeft. O, en wat voor massages,... ik vertrek vandaag nog niet... ik ga een onderwatermassage in zee uitproberen. Als dat niet goed klinkt,... De boot meert aan en we springen in het water. Elisa gaat als eerste en het lukt haar. Dan ben ik. Met een klein hartje, ga ik via de lijn naar beneden. En vandaag gaat ie goed, gelukkig. Een blauwe parelmoervis met verschillende kleuren zwemt vrolijk rond. Het lijkt wel of hij met zijn vinnetje naar mij zwaai zo klappert hij er mee. Dit is leuk. Ik doe de 6m aaaaaah oefening. Dat is een aaaaklank produceren als je uitademt. Elisa komt weer naar beneden en dan duiken we tussen het rif door: paarse kelken, hersenen, de lichtpaarse koekwisplanten,... hihi en daar heb je de blauwe parelmoervis weer. Op de bodem liggen grote schelpen, de schaal van een zeeëgel... en daar een heuse onderwaterspin (en die lijkt op een megagrote hooiwagen). Als je met je hand wuift voor een of andere plant (of is het een koraal?) dan wuiven die terug. En dan zit de duik erop. De zee is enorm woelig. Hoe geraak ik nu terug op die boot? Enkele blauwe plekken later verwissel ik mijn tank en varen we verder naar rustigere wateren voor de tweede duik. Het duiken zit erop en ik heb mijn 'open water' gehaald, hoi hoi. Een hapje eten en dan neem ik afscheid van Elisa en Jose, want ik heb nu mijn onderwatermassage. Heel bijzonder. Daar drijf ik dan in zee met een neusknijper op mijn neus. Erica doet van allerlei bewegingen met mijn lijf en ik laat het gebeuren. Na deze speciale massage heb ik een leuk gesprek met Erica en dan moet ik mij haasten voor de volgende behandeling, die pijnlijker is. Vervolgens doe ik een poging om uit te vissen hoe ik van dit eiland geraak. Het kaartje klopt niet en waar volgens de kaart de informatiedienst is, daar ligt iets anders. Ik kom een local tegen en die stuurt me naar het dok. Daar is een reisbureau en zij sturen me naar de vliegmaatschappij. Er is maandag pas een vlucht naar Belize owv Goede Vrijdag. Ik word van het kastje naar de muur gestuurd en bel uiteindelijk naar Puerto Cortes of er vrijdag een boot gaat naar Belize City. Neen, 'Goede Vrijdag, dan werken we niet'. Heel HOnduras ligt plat op Goede Vrijdag en ik moet dinsdag in Cancun zijn. Hoe ga ik daar geraken? Als ik terugkom heb ik het er met Marlen uit Zwitserland over. Zij wil naar Livingston. Ik heb nu zoiets van laat ik morgen mijn fundive doen en eventueel in de namiddag vertrekken. Marlen belt ook nog eens voor informatie, maar om hier informatie vast te krijgen moet je de juiste vragen stellen. En alles vragen wat in je opkomt, want die zeggen niet meer dan nodig en bieden geen alternatieven aan. Frustrerend. In tussen ben ik er achter dat er ook een informatiedienst voor de bussen op het eiland is. Helaas, zijn die nu dicht. Mijn hersenpan draait op volle toeren, allemaal verspilling van energie. Manana,is er een nieuwe dag om het te bekijken en dan is de busdienst open.
De tijd vliegt en het is al weer tijd om te eten. Bundu Cafe, Saskia gaat hier spelen. Achter mij zit Karolus van Canada, die man lijkt op Forest Gump. Hij volgde ook Spaanse les in San Pedro. We verhuizen naar het tafeltje waar hij met zijn vrouw en zoon zit. En dan een heerlijke brownie, terwijl Sas en nog een meisje optreden. Een buikdanseres verschijnt en een Amerikaans meisje zingt a capela. Wat een lef, de ene kan niet elegant dansen en de andere kan niet zingen. Knap,dat ze toch hun ding doen.