Cenote tour

Vroeg uit de veren en dan laten we ons opjagen door 2 amerikaanse vriendinnen die vandaag ook de cenotes op hun programma hebben staan. Onderweg naar de bus blijkt echter dat die 2 dames naar een andere cenote willen dan diegene waar wij naar toe willen. Onze bus staat op een andere plek en midden in de straat van Merida op het eerst volgende kruispunt scheiden onze wegen zich. Wij lopen verder en belanden dan op de fruit- en groentenmarkt... ananassen hangen hier, rode radijzen liggen gestappeld in torens, torentjes van appels, ... leuk en kleurig om rond te lopen. Eindelijk vinden we de minibus naar de cenotes... wij zijn de eersten en de bus vertrekt pas achter 10 mexicaanse minuten. Dit betekent wachten tot de bus vol is. Gelukkig, valt dat nog mee. We rijden door kleine mexicaanse dorpjes met kleurrijke gele schooltjes. In een klein dorpje stopt het busje en stappen wij uit. Een knaap komt aangereden met zijn fietstaxi en zegt dat hij ons voor 10 pesos de persoon naar de cenote brengt. Prima, wij van voor in zijn bakske en daar rijden we onder de beschutting van de fietstaxi. Het is snikheet en mijn ogen tranen van het fele zonlicht. Amai, een heel stuk en dan stop onze vriend Oscar en zegt dat hier cenotes zijn en dat een beetje verderop andere cenotes zijn, maar dan moeten we bij betalen, de afzetter. Natuurlijk, zijn het die cenotes van een beetje verderop die wij willen bezoeken. Dus laten we ons afzetten, want we hebben geen benul hoever het nog is. In de verte zien we paardjes en kleine houten karretjes,... we komen dichter... even later zitten we op zo'n blauw geschilderd houten karretje dat getrokken wordt door een bruin paard. Het karretje staat op een spoorweg. Keileuk. We stoppen, onze chauffeur tilt zijn kar van de spoorweg en zet zijn paard onder een boom. Daar rechts is de baño zegt hij en wij gaan rechts naar de wc. Wat een leuke wc, een deur van jute en de muren zijn geweven takken... privacy is hier niet gegarandeerd, maar het is wel heel charmant. Dan lopen we de andere kant op. Op het eerste zicht is hier niet veel te zien, een houten trap met een ijzeren leuning. Touwen zijn rond deze leuning gedraaid, zodat ze op het eerste zicht op bamboe lijken. De trap leidt naar beneden,... een grot in. Op een verhoog laten we onze spullen staan. Prachtig blauw water wacht uitnodigend op ons. Keisjiek. Visjes zwemmen hier rond en waar het licht binnenvalt lijkt het water turkois. Zo mooi. Een beetje verder ziet het water donkerblauw. Een half uurtje later, nemen we onze spullen en als onze chauffeur ons ziet aankomen, zeult hij zijn kar terug de rails op en haalt zijn paard onder de boom uit. Wij stappen terug de kar op en genieten van de rit. Vlinders vliegen voorbij, het landschap is dor,... de volgende stop... ook hier lijkt het op het eerste zicht noppes. Een trap gaat naar beneden, hoofd intrekken want een megagrote rots ligt iets boven de trap,... ook hier weer prachtig blauw water,... een boom heeft zijn wortels hier hangen en deze lijken op dikke dreadlocks die in het water hangen. Prachtig. Plons, en dan weer verder. De derde cenote, geen trap maar een gat, een grot gat, met een houten ladder zoals je die ziet bij de houten speeltuigen. Kelly verdwijnt in het grote donkere gat, de weg naar beneden lijkt eindeloos. Ik laat me ook naar beneden zakken de duisternis in. Prachtig en donker, dit is spannend. Wauw... genieten. De tijd vliegt en daar zitten we weer op ons karretje. Een spookrijder komt ons tegemoet gereden. Deze spookrijder stopt, de mensen stappen af en de kar en het paard worden van de rails gehaald. Wij kunnen door. Op sommige plekken heeft men een splitsing voorzien, zodat de karrijders niet telkens de hele handel van de spoorweg moeten zeulen. En dan is het aan ons om af te stappen, de kar van de rails te tillen en het paard aan de kant te zetten... We proberen die kar eens op te tillen...loodzwaar is dat ding en geen beweging in te krijgen, pffff. Na enkele malen aan de kant te zijn gaan staan, geraken we toch terug aan het begin. Onze karrijder doet deze tour 2 keer per dag als hij een goede dag heeft. Op het einde van de rit nemen wij terug een fietstaxi en als wij in het dorpje aankomen, hebben we het geluk dat de bus op het punt staat om te vertrekken. De bus wacht op ons en daar gaan we weer richting Merida. In onze hostal koken we ons eten en dan al we terug naar onze kamer willen is de sleutel verdwenen. Niet te vinden is dat ding. De eigenaar is ondertussen al sloten aan het vervangen, als een vrouw na meer dan een uur de sleutel komt afgeven die ze een uur geleden in de keuken heeft gevonden. Ahhh. Sommige mensen.... Terwijl Kelly internet, krijg ik samen met Johanna uit Duitsland salsales... en het is de salsa van Los Angeles. Het lijkt wel step aerobic zoveel pasjes,... Ons groepje wordt groter en Kelly doet in tussen ook mee. Geen puf meer en ik staak mijn les en leg mij in de hangmat terwijl ik toekijk hoe de rest de salsa van Los Angeles danst. Na de les gaan we er nog ene drinken met Johanna. Op het plein hangt een gouden bruiloft sfeer. Een orkest maakt muziek en we kopen een soort pannenkoek om daarna nog ergens een cocktail te gaan drinken. Handig die cleenex washandjes, hihi.... te moe voor een douche worden die weer bovengehaald.