Kuta

Vandaag verlaten we Ubud. Inpakken, dan de tweede internetpoging om hetzelfde verhaal te schrijven. Na de lunch in Casa Luna, lopen we terug naar huis. In tussen is Wayan de oudste zoon van Suta en Ayu ook aangekomen uit Duitsland met zijn adoptiemoeder Vera. Er hangt nu een vreemde sfeer. Het afscheid verloopt een beetje stroef. Opa staat het huilen nader dan het lachen en heeft moeite met ons los te laten. Bye, bye Ubud. Het vogelpark wacht. Vooraleer we binnen stappen, staat er een personeelslid om bezoekers te desinfecteren met zo’n plantensproeierfles. Dat zal veel af doen. De kaketoe’s ijsberen op hun takken en twee geel met blauw gekleurde papegaaien zitten elkaar op te vrijen. Echt de moeite, flamingo’s, uilen, kleurige vogels,… Hier is het uitkijken geblazen dat je niet gezegend wordt door zo’n beest. Pelikaanvoertijd, … wij zijn de gelukkigen en mogen die enorme beesten vis geven. Met knikkende knieën sta ik op een zitbank en gooi de vis in de lucht. Jeminee, wat een enorme beesten en die snavels. … de vogelshow begint… De duiven mogen de spits afbijten, gevolgd door verschillende soorten toekans… Een bende eenden komt in eens afgestoven naar het midden van het plein. Een kaketoe mag de show beeindigen. Als je een geld briefje in je hand houdt, komt deze vogel op je arm zitten en neemt het mee. … rarara, dit showbeest is de gelukkige om zo een briefje vast te houden… de foto’s spreken boekdelen. Het reptielenpark grenst aan het vogelpark. Hier heb je verschillende slangen, kikkers, leguanen, gekko’s,… Ilse en ik lopen rond. Voor ons loopt ne type die zijn nagels al 15 jaar niet meer geknipt heeft. Aaaaah, Ilse struikelt bijna over een schildpad die daar rondloopt. Dat lag niet binnen het verwachtingspatroon. Mister Langnagel tilt een leguaan op die een beter verder rondwandelde en duwt die in Ilse haar handen. Wat is het meest afgrijselijk? Dat beest of die nagels? Dan krijg ik de leguaan toegestopt, zo’n beest voelt heel koel aan. Na de leguaan is de schildpad aan de beurt. Tanah Lot. Talloze winkels met frisdranken, souvenirs en tattoes liggen op de weg naar de zeetempel van Tanah Lot. Hier vind je zwart met geel gekleurde slangen terug, de heilige afgezanten van de slangengod Basuki. Gelukkig, zijn het enkele krabben die ik tegen kom en niet zo’n heilige afgezant, oef. Bij eb is de weg vrij om naar het eiland Tanah Lot (“Land in het water”) te gaan. Helaas, is het bewolkt, desalniettemin tekent de tempel zich prachtig af tegen de horizon. Het stikt hier van de toeristen. Gelukkig, heb je hier wel een ruimte gevoel. Wegomleiding, onze chauffeur kent de weg niet en volgt de auto’s met de nummerplaten uit Kuta. We rijden door velden bezaaid met villa’s, de weg is echter nog niet aangelegd. Het landschap verandert in een drukke winkelstraat. Het lijkt Lloret of Benidorm wel. Hier weer één van Elke’s aanraders ‘Kopipot’. Eindelijk komen aan aan de Kuta Seaview Cottages, Elke’s andere aanrader ‘Bamboehotel’ was fully booked. Doodmoe gaan we naar onze kamer. Blijkt dat de badkamer niet gepoetst is, dat is goed voor ons humeur. Laat ons eerst maar iets eten, dan ziet de wereld er weer anders uit. Via de Poppies Lane belanden we doordenduur in de ‘Kopipot’. Nu een goed plekske bemachtigen, de Kopipot ligt naast een drukke straat, file dat is in die straat heel gewoon. Best niet gaan zitten aan de straat kant, want die heerlijke uitlaatgassen tasten de smaakpapillen aan. Na eindelijk geïnstalleerd te zijn, begint het te regenen. Wederom is verhuizen aangewezen. Terug in het hotel val ik als een blok in slaap. Om 9u wordt op de deur geklopt. Klopt ditEen wandeling op het strand en dan wat foto’s maken van de surfers en hun planken. Dat zie ik wel zitten. Ilse installeert zich op het strand. Een paar foto’s maak ik en dan ben ik bij de winkelgalerij. Even naar binnen, oeps, laat ik maar terugkeren, Ilse heeft immers gene rooie roepia om iets te drinken. Kuta heeft hoge golven en met mijn virtuele surfplank trotseer ik ze. Is heel leuk. Hier heb je een wit zand strand, wat het al veel gemakkelijker maakt om in zee te komen. We beslissen dat het toch het makkelijkste is om in ons huidig hotel te blijven, gene verhuis meer voor ons. Nog ene keer en dan zal het voor de volgende trip zijn. Mister Cover van de Hello Bali spreekt ons aan voor surflessen en deze stoere dames gaan een uitdaging niet uit de weg. Morgenvroeg gaan we de plank op. Het is echter nog lang niet morgenvroeg. De zonsondergang op Kutabeach is echt prachtig. En als je op het strand kijkt is het verbazingwekkend, zoveel mensen op het strand. Zwart van het volk is het er. De McDonalds lonkt en wij gaan binnen en met wat tandvulsel terug buiten. En nu? Daar is in de Poppies 1 een Mexicaan. Keigezellig is het bij de Mexicaan en je hebt er geen last van het verkeer. Gene walm van de ene of de andere auto. Gevulde patatten en nachos, laat maar komen. Hier hoort ook een cocktail bij of een corona. Njammie. Kom, dan gaan we eens kijken in die tent waar we gisteren voorbij zijn gekomen ‘Crusoe’. Toog hangen en Bintang drinken, wat eigenlijk niet te zuipen is. Even later zitten we met Christiaan en Cyriel aan de tequila. Van Crusoe gaan we met zijn allen naar de Espressobar, waar er live-music is. Blijkt dat Christiaan en Cyriel zijn gaan duiken in Amed naar … de Liberty. Op hun camera staan verschillende foto’s van al de pracht waar wij overgezwommen zijn en die wij bijgevolg gemist hebben. Zien we er toch nog iets van.
Surftime. Deze twee baywatch babes zijn er helemaal klaar voor. Het is intussen 11u en samen met Kylie een Nederlands meisje krijgen we de beginselen van het surfen uitgelegd door de Hello Bali guy. Kylie’s moeder maakt in tussen foto’s van ons. Dat zal wel de moeite zijn. Eerst oefenen op het strand en dan met de plank onder de arm de zee in. Oppassen geblazen dat je niet over die koord struikelt, waarmee de plank aan je enkel hangt. De eerste golf komt eraan en daar ga ik. Wauw, oeps, vergeten op te staan. We gaan door en soms lukt het om 1 seconde op beide voeten op die plank te staan, yoehoe. Dit is werken geblazen, poehoe, de kracht is uit mijn armen (of hetgeen erin zat is er nu helemaal uit). Hier heeft iemand nood aan een pauze en zo geschiedde het … een pauze. Na de pauze gaan we terug de zee in met onze plank. Kylie haar plank schiet tegen het hoofd van de surfleraar. Achteraf zal blijken dat die mens al veel klappen gehad heeft. Terug de plank op en dan het eerste contact met … een jellyfish of kwal, manneke. Die bijten in mijn billen, electrische schokjes krijg je ervan. Jeuk, niet te doen. De surfgoesting is op. Ik leg mijn plank neer en buurt met Kylie’s moeder. Ilse en ik willen in de namiddag Ulu Watu bezoeken en de surfleraar biedt al direct aan om te rijden. Daar moeten wij over nadenken. Terug in het hotel gaat de telefoon, hoe bizar, wie belt ons nu op? Het is Wan (de surfleraar). De Nederlanders willen die uitstap ook doen of we het leuk vinden om het samen te ondernemen. Prima. Terug naar het strand, Astrid, Chris en Kylie lunchen aan zo’n strandkraampje. Ik bestel mij ook een nasi goreng, laat ik het nog maar eens proberen, binnen enkele dagen ga ik het immers missen. Ilse gaat naar de Mc Donalds. Als iedereen zich gaat opfrissen en mijn bord leeg is, ga ik Ilse zoeken bij Mc Donalds. Het leuke is dat zij Grace en haar moeder is tegengekomen in de Mc Donalds. Grace is het meisje van bijna 3, dat samen met haar moeder, Susan, Sherill, Ilse en ik mee naar de juwelier in Celuk is geweest. Dat was het begin toen Ilse als een rolmops in de koffer van de auto tussen al de bagage zat. Om 15u vertrekken we naar Dreamland, het mooiste en beste strand van Bali. Onze chauffeur kan geen auto rijden en met momenten lijkt het wel of we omhoog gaan, omdat hij niet schakelt. Hij rijdt als gek door de straten van Kuta en van Nusa Dua, het schiereiland. De airco moet uit, zodat hij de auto kan laten gaan bij een bergaf. Dit lijkt wel een pretpark, alleen dat Hyacinth naast mij zit. Kijk uit, een motorbike,… autorijden met verstand op nul, hij waant zich zeker op zijn plank in zee. En dan begint hij daar een relaas af te steken dat hij geen vriendin heeft, terwijl hij wel van een mix houdt. Goeie god, wat is dat hier. Dreamland. Het mooiste strand van Bali is wel tof voor enkele dagen. Hier zit je wel afgezonderd van de rest. Het aantal auto’s dat geparkeerd staat is enorm. Het lijkt of de hele berg vol auto’s staat. De klim naar beneden valt wel mee op slippers. Grote golven, vele ligstoelen, allemaal in een baai;… surfers lopen met hun plank af en aan. Na Dreamland stoppen we in op een plek om de grootste golven van Bali te zien. Helaas, zijn er die vandaag niet. Talrijke gevorderden surfers glijden op of in de golven. Dan gaat de joyride verder naar de tempel ‘Pura Luhur Ulu Watu’ (de tempel hoog boven de rotsen). De klifwand is enorm steil en stort zich loodrecht in de zee of beter de Indische oceaan. De hele rots wordt vereerd. En daar heb je ze weer, de apen. Dinnertime en dat gaan we doen in Jimbaran. Jimbaran is een vissersdorp met een prachtig zandstrand. Langs het strand staan enkel luxehotels en talloze warungs (eetgelegenheden). De tafels staan op het strand en de stoelen zijn zo gezet dat iedereen kan genieten van de zonsondergang. Er varen kleine bootjes in het water van de halvemaanvormige baai. Je kan zelf je kreeft, krab of vis kiezen of een menu nemen. Heerlijk is het. We genieten allemaal met volle teugen van deze verse lekkernijen. Een bandje speelt en gaat van tafel naar tafel. En spoedig klinkt aan onze tafel John Denver met ‘Take me home’, want nu begint het echt op te korten. De hemel staat vol sterren, wat een droom. Heelhuids komen we terug aan het hotel en praten nog wat na over deze dag.
Uitslapen, ontbijten en dan begint Ilse haar valies te maken, hoe onwerkelijk is dit nu. Ik pak ook al vast en dan nemen we de binnenweg naar het postkantoor om Ilse haar kaartjes te posten. We lopen rond en eten iets in het Hollands café. En dan relaxen aan het zwembad van het hotel met een boekje. Plons en zwemmen, manneke, wat een stijfheid van de surfen, ik kan zelf voor plank doorgaan. Ilse gaat zich wassen. We eten in de gezellige lounchbar van het hotel, drinken nog een laatste cocktail als afscheid en dan is het tijd om te vertrekken, snik. Net als in de film pikt een taxi Ilse op en dan is ze op weg naar huis. Tot overmorgen!