La Toveria

Geen oog dicht gedaan van de jeuk, manneke, het lijkt wel alsof ze een pakske jeukpoeder in mijn bed gekapt hebben. Die beestjes hebben mij goed tussen gehad. Eindelijk, tijd om op te staan en naar McDonald, het plaatselijke restaurantje met een hele originele naam, te gaan. Ronald kom je hier (nog) niet tegen. Na het ontbijt, wandelen we naar de plek waar de boten liggen aangemeerd voor La Toveria. Guy is een meester onderhandelaar. En dan de boot op, voorzien van een hele pot repelent tegen de beestjes. Er zitten hier andere kleine beestjes die bijten, het is nog geen regenseizoen en een mug heb ik hier ook nog niet gezien of gehoord. Pelikanen vliegen over de rivier. Veel groen en bomen met naar beneden groeiende wortels, heel mooi. En tussen die wortels zit op een stronk een reiger als ware het een fotomodel. We varen verder en een grote zwarte vogel zit op een tak met zijn vleugels gespreid, zodat de wind goed onder zijn oksels kan blazen. Althans zo lijkt dat. Zonnebadende schildpadden die bij het minste geluid in het water duiken en weg zijn ze. Niet alleen de schildpadden genieten van de zon, kleine krokodillen liggen met de bek open op takken hout. Een bruggetje waarover auto's rijden en waar wij onderdoor varen. Bukken, zo diep mogelijk, de boot raakt evenzeer het plafond van de brug. Vele reigers zitten op een dorre boom en vliegen weg als onze boot aankomt. En daar verscholen in al dat groen, ligt een grote krokodil van wel 2 meter te zonnen in het water, brrrr. Vele andere vogels vliegen hier rond en ook vlinders. Als bomen plaatsmaken voor groen landschap, verschijnen de bergen op de achtergrond.
Het strand van San Blas is zalig. Meeuwen met lange rode snavels trippelen op hun gemak in het zand. Palmbomen tegen een achtergrond van bergen,... zandkrabbetjes lopen weg... Blote voeten, wandelend in de zee, alles goed bedekt, om nog meer beten te vermijden. Vlammend bruin word ik niet. De zonsondergang, een eenzame boot... en dan is het donker en zit ik nog in mijn uppie op het strand. Bijzonder. En dan opzoek naar Coco Locos, want daar heb ik afgesproken. Maar Suzanne en Guy zijn er niet als ik het dan eindelijk gevonden heb, dus loop ik naar hun hotel. Niet thuis,... ik loop naar mijn hotel... en daar komen ze de hoek om. Kei ongerust, blijkbaar hebben we elkaar mislopen, maar wel lief dat ze mij gingen zoeken. Guy spuit mijn beten in met hun ontsmettingsmiddel, want er is nog altijd geen verbetering. Ja, ik word hier goed gesoigneerd.
s'Anderendaags bezoeken we 'Cerro de la Contadurio', want dat was ons gisteren helemaal ontgaan. Miguel, een winkeluitbater, geraakte gisteren (en vandaag) niet uitgepraat. En gul als mexicanen zijn, gaf hij vandaag ook weer mandarijnen kado. Prachtige bloemen, een kerk zonder hemel, maar het lijkt alsof er pas gevloerd is.... Een grote hagedis ligt de zonnen op de vensterbank van boven. Vervolgens bezoeken we het fort en van hieruit heb je een geweldig overzicht over San Blas, zie je de zee, de palmbomen, de bergen, de vuurtoren,...
Terug naar het strand om eens te kijken wat er nu precies achter die pier, die bestaat uit grote zwarte stenen (bezaaid met piepkleine mossels) ligt... een baai, waar een eenzame visser aan het vissen is. Een douche en dan eten bij 'Chef Tony' waar de specialiteit Alberto (vis met kaas en scampi's) heet.
Adios, San Blas... en changement de plans... terug naar Mexico ipv Puerto Vallarta owv beten.