Vertrek uit Trinidad

Ontbijten met Touve, om vervolgens mijne was te doen. Georgina is weer zo aardig om dat voor mij te doen. Touve gaat op dagtrip en ik heb hare Lonely Planet. Vandaag ga ik plannen en schrijven... en dat doe ik ook. Gerorgina haar dagtaak zit erop en ze komt nog effe afscheid nemen. Intussen is het 15u en tijd voor mij om te vertrekken. Op weg naar de bus kom ik Touve terug tegen en zij loopt mee naar het busstation. Ze was mij al aan het zoeken daar en verzekerd er zich nu van dat ik de bus pak, haha. Trinidad is de suikerhoofdstad. De busrit, suikerrietvelden zo ver als mijn oog reiken kan. Wuivende witte pluimen steken er bovenuit. En dan remt de bus heel bruusk om een overstekend zwijn te redden. Overal in Cuba kom je varkens tegen die vrij rondlopen en s'avonds naar huis gaan. Na een paar uurtjes bus kom ik aan in Santa Clara, waar ik opgewacht word door Javier. Hij is met de fiets en ik neem een taxi met 2 Italianen. De taxi dropt de 2 eerst en rijdt dan naar mijn nieuwe casa, waar een heel appartement op mij staat te wachten en een mega avondmaal. Amai. dat kregen Evelyn en ik met ons 2 nog niet op, pfff. Katja, de vrouw des huizes, geeft mij een stratenplan. Morgen is het zondag en dat betekent dat het sigarenfabriek dicht is. In Trinidad stonden we ook aan de gesloten deur. De volgende morgen krijg ik een mega ontbijt, amai. Dat krijg ik allemaal niet op,hoor, een omelet, brood, een bord kaas en een groot bord vol fruit, een hele kan vruchtensap en koffie,... voor strak het avondeten, weer zo'n berg, dat is niet aan mij besteed en ik vraag aan Javier of hij niet iets voor 3 CUC kan maken. En dat is goed. Slim van mij. Ik loop rond in Santa Clara en een soort huifkar vol mensen en getrokken door een paard(collectivo) steekt mij voorbij. Ook hier is het straatbeeld weer interessant> oude auto's, side-cars, fietstaxi's op drie wielen,... Die mannen met hun fietstaxi die geven niet op en blijven maar vragen om u een lift te geven. Ik ga te voet naar het monument van El commandante Che Guevarra. Dat is indrukwekkend, de volksheld in Cuba is een Argentijn. Aan het monument staan propagandaborden, eigenlijk staan die in heel Cuba. Reclameborden zie je hier niet, enkel propaganda over de revolution. Don Quichote was zijn lievelingsboek. Zijn afscheidsbrief aan Fidel Castro staat geschreven op de sokkel. Het is echt indrukwekkend. Iemand met een visie en een missie, dat is wel duidelijk en dat blijkt ook uit die brief. Het museum is voor later, eerst loop ik naar het busstation voor een ticket en wordt onderweg door wel 100 man aangesproken. Kaartje gekocht en dan terug. Het museum bevat foto's en medisch materiaal, geweren. In de ruimte ernaast liggen de resten van Che Guevarra. Dan ga ik naar de trein. Santa Clara is belangrijk, want hier viel de beslissende slag. Onder leiding van Ernesto Che Guevarra werd de trein van Battista gecaptured. Bedenk 23 guerilla,s tegenover 400 legermannen. Hier was de beslissende slag om vervolgens verder te trekken naar Havana. Ik loop terug, koop een fles water voor 0,7 CUC, loop voorbij een kerk en de mis is bezig. Het is zondag en ik ga de kerk binnen. Waar normaal het altaar staat, staat een band te spelen. De pastoor preekt en de band maakt muziek. Zangers, gitaren, zelfs een drumstel... tegen de muur wordt de liedjestekst geprojecteerd. Karaoke in de kerk, haha. Na de mis wandel ik door Santa Clara, bezoek het station en hang rond in het park zoals de meeste Cubanen. De kinderen worden in een kleine huifkar gezet die getrokken word door een geit en maken een rondje rond het park.In Cuba kan je echter niet op je gemak in het park zitten. Que pais? Como te llamas? Un peso, por favor?.... de hele tijd, het lijkt alsof ze allemaal dezelfde cassette ingeslikt hebben. Dorst, ik loop terug naar de kraam waar ik eerder mijn fles gekocht heb en maak kennis met de Cubaanse spirit. De prijs is gestegen met 1 CUC. De prijs is overplakt met een nieuwe prijs. Ze kunnen hier de boom in dat betaal ik niet. Terug in mijn casa krijg ik mijn avondeten voorgeschotel. En rara, wat is dat... de overschot van gisteren en van deze ochtend... Dat werkt wel op mijn systeem. De taxi is daar en brengt mij naar het busstation. Hee, een vuurbol in de straat,... onder een huifkar hangt een vuurbol, die dienst doet als achterlicht. We steken de kar met paard voorbij en dan word ik voor de zoveelste keer vandaag afgezet. Een illegale taxi die meer vraagt dan een reguliere. Porque? Omdat het zondag is, zegt meneer. In de wachtruimte zit nog volk te wachten op de bus naar Santiago de Cuba. Zij hebben geen kaartje, ik wel. Paulina (Tjechie), Peter (Slovakije), Marin en Matko (Kroatie), het voormalige oostblok is ook van de partij. We zitten allemaal samen op de bus. Naast Peter zit Nicole uit Zuid-Afrika. Zij komt van Havanna. De bus is hel. De WC is kapot en er hangt een urinegeur. Jakkes. Dan is het ook nog een boemelbus die in elke stad stopt. 12 uren later en still alive,... stappen we af in Santiago. Ik heb een casa hier en vraag aan Nicole of ze zin heeft om mee te komen. OK, zegt ze en bij het naar buiten gaan , staat er iemand ons op te wachten. hij heeft een piepklein autootje en daar passen wij met ons heel hebben en houden niet in. Een grote officiele amerikaanse chevrolettaxi brengt ons naar onze casa. Marta en Fernando zijn aardig en er zijn 2 aparte kamers met een tussengordijn ipv deur. Dit is keigoed. En nu slapen.