Trinidad: La playa, el ciudad, el caballo

Vandaag doet ieder zijn ding en ik neem haar reisgids mee. Oeps, laat ik mijn camera maar effe halen, dus weer terug naar de casa. Georgina, de huismeid, doet mijne was met haar hart. Keilief. De uitdaging is dan om een taxi te vinden naar het strand. Het geluk is met mij en ik loop twee noorse meiden tegen het lijf die naar het strand gaan. Charlotte en Cecile zijn aangenaam gezelschap en samen op reis. Schrijven en dan bestudeer ik gretig de reisgids en lees over de geschiedenis van Cuba. Vervolgens dwaal ik rond in TRinidad en kom op een leuk marktje terecht. Elk mogelijk vervoermiddel zie je hier en ook nooit gezien vervoermiddel de Cubaanse cocotaxi. Dit is een scooter die de vorm van een motorhelm heeft en voorin zit de chauffeur en achterin zitten de passagiers. s'Avonds in Casa de la Musica zit Dominiek met zijn huisgenoten en de vraag is: 'Kan je een knoop leggen in een sigaret zonder dat deze breekt?'
Cuba is het land van de kraaiende hanen en luidruchtige kiekens, dus uitslapen is niet zo simpel. Dan doen Evelyn en ik de praktische zaken, zoals de bank,... We lopen rond en belanden in de achterbuurten van TRinidad: amerikaanse bakken, camions, tractor met kar vol mensen, paard en kar, site-car, onder auto's liggen doe-het-zelvers hen te repareren,... Kinderen, mensen zittend op de stoep of hangend uit het raam,... geen weg meer, maar puin,... de slager: een varkenskop hangt uit het raam... wauw, zoveel te zien,...En de vraag: 'Ga ik morgen vertrekken of niet?' Ik blijf en neem afscheid van Evelyn. Deze ochtend ga ik Trinidad verkennen per paard, hiiihaa. Miguel, de buurjongen pikt mij op met zijn paard. Ik loop achter hen aan en op een plek waar de borduur zo hoog is (of de straat zo laag)stap ik achterop. Manneke, dit houd ik geen uren vol, dit is niet eens te doen voor 10 minuten. Daar zit ik op de rug, niet in het zadel, maar achter het zadel, van een paard en ik voel mijn staartbeen al, mamamia.Huizen, maar geen straat, de bospaden bij ons zijn beter dan de weg hier voor wat een straat moet zijn.Gelukkig, daar staat mijn paard Amarillo. Ik krijg spaanse instructies, dat belooft. In het nederlands staan links en rechts al omgekeerd. Een smal pad leidt omhoog en dan steil omlaag en wandel met mijn paard naar beneden ... en ik ga voor hem op, haha. Het pad wordt vlakker en ik bestijg mijn goudbruijne knol Amarillo.Beneden is een prachtige vallei met een variatie van kleuren en planten. Het gras is dor en lichtgeel, het suikerriet is lang en groen en de bergen zijn ook heel groen. Hier en daar schieten palmbomen uit en ik hobbel verder op mijn paard. Dit is goed voor de cellulitis. Een omheining met een poort en daar moet ik door zien te geraken met mijn paard... en daar heb je het al mijne links staat ook recht... zelfs in het Spaans. En dan lijk ik wel een smurf ¡Esta lejos?¡NO me gusta? Manneke wat een gehobbel, ik word daar onnozel van. Hup, van dat paard en effe wandelen in de vlakte met links en rechts bergen, wat een ruimte heb je hier en je kan zo ver kijken. De wereld lijkt eindeloos en we wisselen van paard. Mulato is een stuk groter en dat rijdt veel aangenamer. Miguel is maar bezig over 'Banarse sin ropas. Es muy privado'. Dat ziet ge van hier vriend. De rivier en toch maar een plons nemen. Miguel wil mij de tijd van mijn leven bezorgen en ontzadelt Amarillo en effe later zit ik in de rivier op de rug van een paard en ik voel mij een oen. Nog liever op een paardenmoen dan dit. Rap van dat paard af en dan plan B. Gezellig paardje wassen in de rivier. Dit is niet aan mij besteed. Dan krijg ik instructies hoe een zwembroek snel droog krijgen. Mister Cassanova staat daar achter zijn paard met zijn slip te zwieren. En dan ongelooflijk... wil hij mij nog komen helpen ook. Kan ik mij wel alleen omkleden. Terug het paard op en richting waterval. Laten we het maar over de politiek hebben. Dat is een interessant onderwerp hier en dat onderwerp wordt snel verandert. In elk geval, een bedelaar in de stad verdient meer dan een dokter in Cuba. Een gepensioneerde krijgt 15 CUC en een dokter tussen de 25 en 30 CUC.(deel dat zelf maar door 1,3 en dan weet je de euro's). Miguel moet voor zijn job als gids iedere maand 80 CUC aan de regering betalen en iedere casa particulare betaalt ook maandelijks een vast bedrag afhankelijk van het aantal habitaciones. We rijden het struikgewas in en dat is dicht. Ik kan mij al voorstellen hoe de guerilla in het struikgewas zat en zich een wegbaande. Het pad is smal en Miguel ongeduldig, waardoor ik achter een boom blijf hangen. Stretschoefening. Afstappen en de paarden verstoppen in het dichte struikgewas, dan wandelen we over een smal pad dat bedekt is met grote keien, steken een rivier over en vervolgen onze weg. De waterval... Sebastiaan de Pool en zijn drinkebroeders liggen in het water en verwelkomen mij. Volgens Miguel is een kleedhokje in het bos. Nou, het is maar wat je onder kleedhokje verstaat: 1 muurtje gemaakt van palmbladeren en dat is het... Effe later spring ik het water in en zwem tussen de vissen, terwijl het water van de waterval rustig naar beneden stroomt langs een gele berg. Dan is het de kunst om eruit te geraken. Samen met Sebastiaan en Co rijd ik terug en als zij door rijden, stoppen wij in een krot van een huisje in de middle of nowhere. De omheining bestaat uit takken en pikdraad en ik heb maar schrik dat ik achter die pikdraad blijf hangen.Een nieuw stenen huis is in opbouw, het varken ligt te knorren, geitjes lopen rond en kippen lopen op de werf en in het huis. De geitjes zijn nieuwsgierig en komen snuffelen aan mijn vingers. Roeien met de riemen die je hebt, is hier wel de leuze. Onder een boom heeft men 2 provisoire banken gemaakt van bus-of tramstoelen of iets wat daar op lijkt. Meneer des huizes maakt de cocktail des huizes klaar met vers suikerriet dat geperst wordt in een soort draaipers. Deze handeling wordt een paar keer herhaald en het vocht loopt in de kan met drinken. Dan word de kan geschud en de drank ingegoten, gele drank met een witte kraag, niet slecht. Grote zwarte vogels zweven in de lucht boven mijn hoofd over het uitgestrekte landschap. Terug het paard op en terug de spoorweg over, door de rivier (waar het paard drinkt), door de wei met koeien waar er 1 van ontsnapt als wij buitengaan, en we gaan verder. Shit maat, het pad is versperd door 2 grote zwarte koeien en ik gil van de schrik, want mijn paard loopt daar recht op af en ik zie mezelf al in de horens hangen. Gelukkig, die beesten gaan aan de kant en ik kan door. KLak, klak... dat paard is goed afgericht en schiet in galop, mijn voeten vliegen uit de stijgbeugels, help,... En dan doet deze amazone het stuk van deze ochtend op het paard ipv voor het paard. Ik onthooft mezelf bijna, niet door hebbend wat hij bedoeld met abajo. Ik denk achteruit, maar het is omlaag. Dan wordt Amarillo afgeleverd en zit ik achterop Mulato. We rijden de straat van mijn casa in. Hier is geen verhoog, hoe geraak ik van dit paard af. De buurman helpt en ik zet 1 voet in de stijgbeugel en als een echte amazone stap ik elegant van het paard af. Ha,ha,... was het maar, ik val in de armen van mister spierbundel en die heeft lol. Dan was ik mijn stinkteva's, want dat is nodig. Vervolgens loop ik het winkeltje binnen en koop wat water en koeken. Het plan is om naar de kerk op de heuvel te wandelen. Onderweg stop ik aan het busstation om te vragen hoe laat de bus naar Santiago is en daar zit Dominiek. Zijn bus heeft vertraging. Ik zet mij effe bij hem en we eten gezellig mijn koeken op en dan ben ik weg, want dadelijk is het donker en heb ik dat uitzicht nog niet gezien. Afscheid nemen van Dominiek en dan loop ik het busstation uit. Op de hoek van de straat verkopen ze kaarten en ik koop een kaart van Cuba. Want een gids is hier niet te krijgen. Oeps, vergeten de uren van de bus te vragen, dus nog maar eens terug en dan eindelijk op naar de kerk. En het uitzicht is de moeite. Zicht op Trinidad, dan loop ik terug en zeg tegen Titi de huisbazin dat ik morgenvroeg naar Santiago ga. Niet mogelijk, zegt zij of heb je al een ticket. Neen, dat ga ik nu kopen. Dus nog maar eens naar het busstation en de bus naar Santiago de Cuba is vol. Dan maar naar Santa Clara. s'Avonds buurt ik met Touve en luis haar reisgids af voor de volgende dag. Mijn bus vertrekt pas in de namiddag en dus kan ik morgen opschrijven wat er zoal te doen is in Santa Clara.