Aangekomen

Het begin was al spannend. Lekker rustig op vakantie vertrekken, dat was de idee. Dus om 17u00 bracht ik mijn spullen al naar de auto: kleine rugzak, andere spullen, autosleutels, sleutels op de deur, grote rugzak voor dadelijk...OK. Mijn buurvrouw komt een praatje maken. Oeps, o, nee, sleutel op de deur en ik buiten... echt het moment om mezelf buiten te sluiten. De buren doen niet open. Stress. Ik neem mijn fiets om naar de zaak van mijn buurman te rijden 'gesloten'. Mijn buurvrouw heeft haar pc al opgestart om de telefoonnummers van de buren te zoeken. Daar is Murphy weer, telefoonkaart is op. Ik heb een lieve buurvrouw. Ik bel 'Momenteel ben ik met andere zaken bezig' klinkt de voicemail. Dan de andere buren, hun auto's staan er immers 'Wij zitten aan de kust'. Wat nu? De slotenmaker, de fabrikant van de deur en de syndicus nemen niet op. De politie, dan maar... en dan... het verlossende telefoontje... mijn ene buurman belt om te zeggen 'ik ben er binnen enkele minuten'. Effe inladen en dan laat ik mij weg brengen. Daar zit ik dan met hoofdpijn. Ontspannend. En ook in Londen kom ik hem weer tegen de Murphy. Ja,ja... de bus die iedereen naar de juiste terminal brengt, sputtert... er is geen beweging in te krijgen 'broken' klinkt het. Wel 100x probeert de chauffeur, zonder resultaat. De aanhouder wint, na eindeloos wachten zijn we weg. Iedereen zit in hetzelfde schuitje en staat op het punt om zijn vlucht te missen. Op mijn sokken (schoenen moeten uitgedaan worden) ga ik door de controle en dan is het lopen geblazen. Met ongebonden schoenen gaat dat niet zo goed. Mijn hart springt bijna uit mijn keel... gehaald. Ik kan inchecken. Ben ik blij dat ik dan 13uur lang niks meer aan mijn hoofd heb. Mijn vliegtuigburen kwamen uit Zweden. Murphy heeft besloten om in Europa te blijven, in Singapore liep alles op wieltjes en ook in Denpansar. Daar kwam een taxi mij oppikken samen met een Balinese en een Argentijn. Plof, in mijn bed en lekker ronken. Deze ochtend regende het pijpenstelen. Daar gaat het idee van op mijne zetel effe compleet te relaxen. Dan maar op zoek naar internet om de eerste belevingen te vertellen.