Vang Vieng

Om 5u30 sta ik in de hoofdstraat van Luang Prabang. Iedere ochtend komt hier een lange rij van 400 monnikken in hun oranje gewaden door de straat gelopen en zegent de mensen in ruil voor eten. Iedere monnik draagt een pot waarin hij het voedsel dat hij krijgt in doet. Deze potten zijn van koper en hebben een voetje. Deze ochtend zitten er meer toeristen en zie ik bijna geen lokale bevolking. Enkel diegenen die rijst en bananen verkopen aan de toeristen, zodat die de monikken van eten kunnen voorzien. Een eindeloze stoet loopt sereen voorbij en ontvangt en zegent. Je hebt ook hele jonge monnikken, eigenlijk nog kinderen, en ook zij lopen mee. Na deze ochtendceremonie ontbijt ik en kom Jeremy nog eens tegen. Na het ontbijt pikt een tuktuk mij op, vandaag vertrek ik naar Vang Vieng met een minibus. De weg naar Vang Vieng slingert enorm en verschillende mensen in de bus kunnen daar niet tegen. Het landschap en de zichten zijn prachtig. Die bergen zijn hier zo groen en ik vraag me af hoe de mensen die bergen bewerken. ZO steil en dan zie je daar huisjes op staan en gewassen rond de huisjes. De toppen van de bergen verdwijnen in de mist. Hemel en aarde raken elkaar hier. 6 uren in een hobbelende bus en dan sta ik daar op het busstation. Ik spring mee op de tuktuk die naar het centrum rijdt. De vier personen die erop zitten, worden gedropt in een hotel. Ik rijd in mijn uppie verder. De chauffeur snapt geen snars van wat ik zeg en stopt om er een tolk bij te halen. En zo beland ik in een keisjieke kamer voor een prikkie. Stikkepot van de reis gooi ik mij languit op mijn megabed, zalig. Dan Vang Vieng verkennen. Het plan is om morgen de tubing te doen en een grot te bezoeken. Hier is van alles te doen. En als je je verveelt, kan je je aan een van de ligtafels leggen en Friends kijken. In iedere zaak waar men een TV heeft, speelt Friends.
De volgende ochtend heb ik stevig ontbeten, want het is tubingdag vandaag. Ik geraak aan de praat met Joachim afkomstig uit Neerpelt. Hij zou met de kayak naar Vientiane gaan, maar dat gaat niet door. Dat is wel een idee. Ik stap op om te kijken of mijn uitstapje doorgaat. Gelukkig, een tuktuk pikt me op en 3 enthousiaste Catalanen zitten eral op. Zij gaan kayakken. Er stapt nog volk bij op. Simona en Elisa, een gezin uit Hongkong en ik vormen het groepje voor die dag. Eerst gaan we naar een grot. Om aan de grot te geraken, stappen we in een klein bootje. Er kunnen maar 3 personen in dit bootje en dan moeten ze nog achterelkaar zitten. De rivier is wild en de stroming sterk. Het bootje brengt ons naar de overkant en ik voel de stroming van het water en ik vind het heerlijk. Dan wandelen we door rijstvelden, velden met zoete aardappelen, klimmen over een provisoire bamboehouten hekjestrap. Omdat het water zo hoog staat, gaan we niet met een binnenband of zwemband de grot in, wegens te gevaarlijk. We lopen verder naar een andere grot waar je in kan wandelen. De duitse meiden hebben slippers aan en deze worden door de modder uitgezogen. Als de gids een zaklamp heeft gaan we de grot in. Het is hier spekglad. We schuifelen verder. Vader Hongkong ondersteunt iedereen en gaat dan zelf op zijn gezicht. Opletten geblazen dat je je hoofd niet stoot aan een stuk uitstekende rots. Na het grotbezoek, is er een lunch aan de waterval. Barbeque dat smaakt en hier zijn ze royaal met het eten. Goed en veel... Vlinders vliegen er ook en mieren kruipen rond. Na de lunch lopen we terug en bezoeken de olifantengrot. In de grot is er een stuk rots dat de vorm heeft van een olifant. Er zit een boedha en water druppelt hier op de vloer. Voor het boedhabeeld is er een enorme voetafdruk: de voetafdruk van Boedha. Het bootje zet ons terug over en dan wandelen we verder want de tuktuk is verdwenen. NIet voor lang, ... en dan worden we gedropt aan de Organic Farm en kan de tubing beginnen. Drijven op de rivier in een zwemband en hier zijn de zwembanden de binnenbanden van een vrachtwagen of tractor (denk ik). Party. Muziek klinkt, drank vloeit rijkelijk, dronken mensen,... er is hier een swing waaraan je kan gaan hangen als een trapezeartiest om dan in de rivier te springen. Ik sta klaar... en dan heb ik een deja-vu. Mijn trapezecarriere is passee. Mijn Guatemalteekse sprong heeft zijn sporen nagelaten... en ik draai terug. In deze bar kan je de waterbuffel uithangen. Er is een grote modderpoel waarin je kan gaan liggen, ook kan je als je zin hebt moddervolleybal spelen. Maar ik, ik ga lekker in mijn band liggen en laat me meedrijven met de stroom van het water en geniet van het prachtige landschap: de bergen, de lucht,...Zalig. Terug thuis, kom ik een van de Catalanen tegen. Ik ga mee met hen iets eten en het wordt een gezellige kaartspelletjesavond en backgammon is er ook bij als Pau en Marina naar het internet zijn. Andere Pau geeft me in tussen nog wat backgammon inzichten. Het is echt keigezellig. Onderweg nog een Beer Lao die we leeg drinken in de guesthouse. Op de trap van de guesthouse zit een megagrote vlieg of iets, brrr. Pau laat dat beest schrikken en dat beest is helemaal het noorden kwijt en probeert weg te vliegen. Tegen iedere muur dat er is botst het, en dan lijkt het alsof ie mijn richting uitkomt. Manneke, ik gil zo hard dat de andere gasten van de guesthouse uit hun kamer komen om te kijken wat er aan de hand is. Jakkes.
Een dagje relaxen, internetten en aan het enige zwembad van Vang Vieng liggen dat is wat ik doe. Om dan de dag te eindigen met een zweedse massage.
Ik blijf in de relaxsfeer en dat is niet moeilijk in Vang Vieng of Laos. Een ontbijtje aan een ligtafel en kijkend naar Friends, zo start ik de dag om dan in actie te schieten. Ik wandel naar de brug en loop erover. Wandelend over een aardenweg probeert men mij een tuktuk aan te smeren, maar vandaag ga ik wandelen. Het dorpje is een straat met huisjes en dan heb je rechts rijstvelden met aan de horizon de bergen. Ik wandel verder en volg een pad dat naar rechts gaat. Even verder stroomt een rivier en volgens mijn kaart kan ik die volgen en bij een grot terecht komen. Alvorens de rivier over te steken, word ik eerst afgzet door een paar kinderen die de boel blokkeren en geld vragen voor de grot. Of ik ook nog een gids voor de grot wil, neen,... ik zal wel zien of ik er geraak. Hup, ik stap de rivier in en steek hem over. Er is een pad van rivierstenen. Ik volg dit. Van links naar rechts en dan weer van rechts naar links, is het de hele tijd de rivier oversteken. Het is hier prachtig. Een waterval en ruwe grote stenen en daar klauter ik over. Ineens komen er 2 Lao people van een pad naast de rivier. Dat is handig. Ik neem dit pad ook en wandel door gras dat tot aan mijn oksels komt en dan is het weer de rivier oversteken. Om vervolgens de rivier gewoon te volgen, ik word hier heel rustig van. Daar staat een wegwijzer, een bordje en op dat bordje staat 'cave'. Ik ga de richting van de pijl uit en klauter over grote stenen naar beneden en zet mij om van het geluid van de neervallende waterdruppels te genieten. Even later, komen er 2 toersisten met gids voorbij gewandeld en verdwijnen in de grot. Ik ga hen achterna, maar het is zo donker en ik heb geen zaklamp bij. Ik blijf bij de ingang zitten. Even later, komen er andere grotbezoekers aan 4 schotten met gids. Ik ga met hen mee de grot in. Opgepast, want je moet bukken en dan staat er een boedhabeeld. De gids neemt ons mee. Er is een brugje gemaakt en het is spannend om daar over te gaan. Even verder is een richel en het is uitkijken dat je niet in die grote spleet verdwijnt. Een grote steen, hier klopt de gids op en een geluid doordringt de grot. Ook hier is het heel glad, iedereen ondersteunt elkaar. Dan loop ik een stukje met de schotten mee door de rivier. Aan de rivier is een vrouwtje haar rijstplanten aan het wassen en het sorteren. Mooi om te zien. Ik draai af, want hier moet een weg zijn en daar in de brush kom ik een andere gast tegen die terug richting rivier loopt. Ik draai ook terug en kom die typ weer tegen. Hij is blij want nu weet hij waar de grot is en als ik wil, kan ik mee met hem. Maar ik loop terug, kinderen zijn aan het vissen in het riviertje, koeien lopen over de weg, tractors komen voorbij net als fietsers en bromfietsers,... en dan ga ik het rijstveld. De tijd vliegt en het begint te regenen. Vriendelijke mensen hier, ik mag bij hen binnen schuilen en dat doe ik dan ook. De dag eindig ik met Friends om daarna op zoek te gaan naar een Laosreisgids voor eventueel een guesthouse in Vientiane. En die reisgids mag ik inkijken in een reisagentschap, daarna maak ik mijn rugzak.
2 tuktuks brengen een hele bende naar Nam Lik. 40 km van VAng Vieng en dat duurt dan 2 uren. Het zalige is de wind die door mijn haren gaat. In Nam Lik worden de kayaks uitgehaald. Een van de begeleiders geeft een hele uitleg wat je moet doen als de kayak omgaat. Van die uitleg krijg ik het al spaansbenauwd. Dat klinkt als wildwaterkayakken. Iedereen zit met 2 in de kayak en we peddelen over de rivier. Om dan aan de kant te gaan, hier moet iedereen zijn zonnebril afgeven, want nu komt het gebied met de draaikolken, het wilde water en de rotsen. Gewoon blijven peddelen,... Het water botst met harde slagen tegen de kayak en gaat erover. We blijven recht in tegenstelling tot de zuidafrikanen. We peddelen verder door de bergen en komen bij een tweede ruig stuk. En ook hier weer... blijven peddelen. Intussen is het etenstijd en meren we aan aan rotsen. De gidsen maken een barbeque klaar en het is heerlijk om in deze prachtige natuur gewoon te zitten op de rots. Na de lunch is het nog een stukje. Gedaan, er staat een busje te wachten en een tweede is in aan tocht om ons naar Vientiane te brengen. Hier in Vientiane is het niet gemakkelijk om een guesthouse te vinden. Als dat eindelijk gevonden is, dwaal ik rond in de hoofdstad van Laos en kom bij de fontein terecht. Dit is een leuke buurt. Op de hoek is een leuke tent en hier ga ik eten bij een kleine olifantenfontein. Een dessert en dan staat Merle (watervallen in Luang Prabang) ineens voor mijn neus.