Luang Prabang

Aan het ontbijt ontmoet ik Jeremy. Hij is van Frankrijk en werkt al 5 jaar in Laos. Even later zijn Mel van Engeland en Kathy van Ierland ook daar. We trekken er vandaag samen op uit en lopen naar de Mekong om dat toch een tuktuk te nemen om de Pak Ou Caves te bezoeken. Een hele trip door de bergen en de rijstvelden en dan... regent het. Om aan de grot te geraken, is het nodig dat we de Mekong oversteken en een man staat al klaar met zijn lange smalle boot om dat te doen. Dan begint het te gieten en wachten we nog even. Eindelijk, het klaart even op en we stappen in het bootje. In kleermakerszit pas ik er net in zo smal. In tussen regent het weer en door de regen steken wij de Mekong over in dat kleine bootje. Tegenover ligt een grote berg en ik voel me nietig. Aan de overkant stappen we uit en lopen de onderste grot in. HIer staan talrijke boedhabeeldjes her en der verspreid op de rotswanden. Een eindeloze trap leidt naar boven en daar is de tweede grot. Het is donker in deze grot. Er branden slechts 2 kaarsen. Dat is natuurlijk ook opdat je een zaklamp zou huren. Ik ga een zaklamp halen en ook hier staan ongelooflijk veel beeldjes.Achter in een van de grotten is er een natuurlijke trog en die ligt vol met kapotte boedhabeeldjes. Na ons bezoek aan de grot, steken we de Mekong weer over in het kleine bootje en rijden vervolgens terug naar Luang Prabang. Eerst wat eten, en dan gaan we op watervallenbezoek. Bij de eerste waterval is er een soort berenreservaat met de maansikkelbeer. Een bruine beer, die op zijn borst een witte V of maansikkel heeft. Wandelend door het bos en over houten brugjes kom je bij de waterval terecht. Bamboe, bomen en water dat enorm stroomt, prachtig. In het water bijten de vissen in mijn benen. De stroming is zo sterk dat je terplekke kan blijven zwemmen. Sommigen springen van de waterval en anderen klimmen in een boom om dan door met een touw te slingeren in het water te belanden. Een uurtje genieten en dan trekken we naar de volgende waterval Ta Sae. De tuktuk parkeert zich dicht bij de rivier, want die moeten we oversteken. Zalig, om over de rivier te varen in zo'n klein bootje. We komen aan aan de waterval en het ligt er hier verlaten bij. Iedereen is al weg op enkele mensen na. Wandelend over een houten brug kijk ik mijn ogen uit. Dit is echt ongelooflijk, het lijkt wel een overstroming. Het water stroomt met een enorme snelheid door het bos. Ik vraag me af hoe die bomen zich recht kunnen houden door de kracht van het water. Ik spring in het water en probeer de waterval te bereiken, de stroming is echter enorm en ik sta nog meer te kijken dat die bomen daar gewoon blijven staan. Dan gaan we een beetje hogerop en ook hier is ht uitzicht ongelooflijk. Ik probeer ook hier om bij de waterval te geraken en dat lukt niet. Maar via een omweg wel en dan laat ik het water op mijn schouders klatteren. Een natuurlijke massage en nu blijf ik net als de bomen gewoon staan. Er is zelfs een plek waar je onder de waterval kan staan zodat je het water naar beneden kan zien vallen. Deze watervalletjes zijn niet zo hoog, maar wel enorm krachtig. Wauw. Terug in Luang Prabang loop ik nog eens over de kleurrijke markt en dan eten.
De volgende dag slaap ik uit om dan de stad te bezoeken. Naast mijn guesthouse ligt een van de mooiste wats (tempels) van Luang Prabang volgens Jeremy. Dus dat is al een goed begin. Ik blijf daar hangen en geniet van de rust die daar hangt terwijl ik mijn ding neerschrijf, om dan vervolgens mijn verhaal in een internetcafe te typen. Een lekker gebakje, nog een drankje,... en dan neem ik een trap en kom uit bij de Stupha (een gouden iets op een berg). Dit is de plek om te kijken hoe de zon ondergaat en dat vinden veel mensen. Met een prachtig uitzicht op de bergen en de Mekong verandert de lucht gedurig aan. En dan ontdek ik Marina en Becky (van de slow boat). Op mijn terugweg buurt ik even met hen en zij zijn zo blij dat ze me heelhuids zien. "The whole boat was worried about you. You were so brave...". Tja, een hele boot die op de route blijft en eentje niet, dat krijg je dan, he. Na de zonsondergang trakteer ik mezelf op een Lao Massage. Met momenten voel ik me een evenwichtbalk waar iemand op aan het oefenen is. Deze vorm van massage is vooral met duwen en drukken. Klaar en ik loop de straat op en rarara wie loop ik daar tegen het lijf. Mijn 2 praagse vrienden, Jakub en Daniel, dat is leuk. Zij zijn vandaag aangekomen met de slowboat en helemaal pertetotale, maar toch nog genoeg energie om iets samen te drinken.
s'Ochtends loop ik rond en hoor zingen in een van de tempels. ik ga er naar toe. De hele tempel ziet er oranje uit door de monikken, buiten de tempel zitten verschillende oude vrouwtjes helemaal in het wit. Ik houd me op de achtergrond, totdat er een deel toeristen komen die bij in de tempel gaan zitten. Dan zet ik me naast de oude vrouwtjes. De jonge monikken delen limonadeglazen gevuld met nescafe uit. Iedereen krijgt een glas en ik ook. DIt is wel bijzonder. De monikken prevelen van alles en de oude vrouwtjes vallen in. Na de mis ontbijt ik bij een heertje dat 30 jaar in Frankrijk gewoond heeft met zijn vrouw. Het nationaal museum is gesloten als ik daar eindelijk aan kom, dus bezoek ik de tempel er naast met zin esmeraldboedhs. Hier is het koel. Het museum is nog altijd dicht dus ga ik maar iets drinken en loop in op Becky en Marina. Samen eten we een crepe, njammie, en dan nog maar eens een poging voor het museum. De slaapkamer van de koning, de slaapkamer van de koningin, vele maskers, geschenken van verschillende landen,... in een ander gebouw is er een fototentoonstelling van 'The floating boedha' en daar ga ik ook eens kijken. Als ik het museum uitloop, loop ik Marina en Becky terug tegen het lijf en dan ga ik maar direct met hen mee. We lopen naar de rivier. er ligt een bootje dat helemaal niet stabiel is en daar stappen we in. Wai brengt ons naar de overkant. Een modderige bedoening is het hier, bamboestukken liggen in de modder zodat je er niet in wegzakt. Dan een prachtige groene tunnel daar gaan we door. Een provisoire trap met enorme treden die gevuld zijn met leem en stenen komt uit in het paradijs. Een restaurantje met ligtafels verscholen in de bamboe. Prachtig is het hier. We leggen ons neer aan onze prive tafel en bestellen een feestmaaltijd. Het eten is hier veel en supergoed. Marina legt zich neer en Becky leert mij backgammon. Ik amuseer me kostelijk, toppie. Marina en Becky vertrekken vandaag en ik morgen. Dat betekent weer inpakken.
Om 5u30 is er iedere ochtend een ceremonie waarbij 400 monikken door de straat van Luang Prabang gaan. Je kan hen dan rijst en ander eten geven. De volgende ochtend ben ik toeschouwer van dit gebeuren. Een rij monikken zover je kan kijken, komt voorbij gelopen in hunoranje plunje. Indrukwekkend om te zien. Na deze ceremonie is het nog steeds vroeg. Ik ontbijt en even later stopt een tuktuk en pikt me op, want ik ga naar Vang Vieng. De weg naar Vang Vieng is lang en bochtig met als gevolg dat ik kotsende medereizigers heb. Het uitzicht daarentegen is prachtig. Bergen waarvan de toppen in de hemel verdwijnen. Groen, velden op de bergen,... en dan op de rem voor de bende runderen die daar aankomen. Uren later, kom ik aan in Vang Vieng zonder kaart en reisgids. Ik ga mee met de tuktuk van enkele medereizigers. De chauffeur spreekt geen woord engels of frans, dropt de medereizigers bij een hotel en rijdt mij naar het centrum. Hier doet hij beroep op iemand en dan belandt ik stikkepot in een fantastisch guesthouse.