Bunjang en rupsenkakthee

Na een onrustige nacht, staat Oam al om 8u00 op mijn deur te kloppen. Bunjang is er al. Bunjang is een vrouwtjesolifant en ik ga daarmee op trektocht samen met haar baasje en Oam. Ze leefde eerst in de jungle, maar is tam gemaakt. Haar baas is haar vriend. Nu is het de kunst om op een olifant te geraken. Op haar rug staat een stoelachtig iets, waar je met drie kan inzitten. De olifant gaat door haar knieen en ik zet mijn voet in de plooi van haar voorste been en trek me op en dan gaat het dier ook al omhoog. O,jee. Ik doe mijn schoenen uit en zet mijn blote voeten op de olifantenhuid. Er staan zwarte stugge haren op. We rijden naar het bos en kinderen komen aangelopen en roepen “Sabaidee” en ik voel me als een radja. Families zwaaien me na, kei leuk is dit. Met trage stevige stappen stapt mijn olifant richting bos. Bunjang is bang van het geluid van auto’s en wij moeten langs wegenwerken passeren. Olifant in galop, maar haar baas houdt haar in bedwang met een soort houweel. We lopen langs de rivier waar een man en vrouw hun ploegmachine aan het wassen zijn. Kinderen zijn aan het vissen. De weg is niet meer toegankelijk voor een auto, zelf de olifant zakt ere en stuk in weg. Het is zeer drassig en er staan plassen en dan wil Bunjang spelen door ons nat te meken. HIer wordt een stokje voor gestoke. In het bos gebeurt het, de olifantendrijver en ik wisselen van plaats. Daar zit ik op de olifant al moeite doe nom mijn evenwicht te houden. Het dier voelt blijkbaar dat dit niet mijn dagelijkse bezigheid is en klemt mijn benen vast met haar oren. Hobbel, hobbel, heupwiegend, wat een belevenis! En ik ben hier weer de enige toerist! Super. Rijdend op een olifant door het groene bos maakt haar baas een hele fotoreportage van mij. Veel bamboe hier, een olifant eet 200 tot 300kg bamboe per dag. En ik geef haar bananen. Vlinders vliegen rond mijn hoofd en dan steken we de rivier over en dat doet Bunjang al drinkend. Wauw. We rijden door het bos en door de rijstvelden. Het is super. Spelende kinderen, vrouwen die zich in de rivier aan het wassen zijn. Een kar met 2 zwarte varkens wordt geduwd door enkele jongens. Terug thuis geef ik haar nog wat bananen en krijg ik een stevige slurf. Het begint weer te regenen. Ik zet mij in het plaatselijk restaurantje en geniet. S’Avonds eet ik mee met de familie van Oam met pa en ma onder de boom bij kaarslicht. Lekker. Dan maken we nog een nachtwandeling door het dorp. Pa is juwelier en maakt juwelen. Ik kijk toe als hij bezig is met iets te maken. Met een gasbrander smelt hij goud en laat het afkoelen in water om er dan o[ te kloppen en het plat te doen met een sort wals. Geinteresseerd kijk ik toe en dan heeft hij een paar oorbellen klaar. Hij gaat verder met zijn volgende werkstuk en ik kijk. Een zilveren ring, een cadeautje voor mij. Ik ben de hemel te rijk en ik vraag of ik zelf een juweel mag maken. En dat mag… joepie. Ik ga mijn schetsboek halen en ontwerp iets in zeven hasten en dan mag ik het zilver smelten met de gasbrander, het stuk in het water houden met een pincet, het zilver plat kloppen met een hamer en door de wals halen om er dan een vorm uit te knippen. Pa doet de fijne afwerking, een haakje aan mijn hanger maken en dan is het schuren en polijsten. Echt ongelooflijk tof. Ik heb echt een leuke souvenier nu.
Na het eten rijden Oam en ik met de fiets naar het buurdorpje. We fietsen in de loeihete zon door de valley met de rijstvelden. Ik heb de indruk dat ik in een postkaart aan het fietsen ben zo mooi is het hier. Heldere hemel, groene bergen en dan het grasgroene van de rijstvelden. Hij draait af waar ik niet eens doorhad dat he teen wegje was. Een weefdorpje, onder de huizen staan enorme weefgetouwen. Als je de vrouwen ziet weven, lijkt het wel alsof ze aan het orgelspelen zijn. Ze gebruiken handen en voeten. Bij een van de huizen die we bezoeken mag ik achter het weefgetouw. Dat is al weer een hele klus om daar in te geraken. Met mijn voet duw ik op een van de bamboestokken om dan een plank recht te trekken en een spoel van links naar rechts te duwen. Met te veel enthousiasme doe ik dit. Dit is lachen. We vertrekken en het is oppassen dat er geen kip onder mijn wiel terecht komt. Ook hier zijn de wegen niet te doen en moeten we afstappen om verder te kunnen gaan. Allemaal stenen of putten, niet te doen met de fiets. We stoppen aan de rijstvelden en ik zie krabben zwemmen. Vrachtwagens rijden voorbij en veroorzaken enorme stofwolken. Terug thuis, neem ik een douche en dan is het tijd. Ma gaat naar de dagelijkse aerobic of zumbales en ik ga mee op mijn slippers. Het marktplein staat vol met vrouwen en kinderen. 5 rijen worden gevormd en in iedere rij staan wel zeker 25 mensen. Als ik rond mij kijk, zie ik bergen en als ik naast mij kijk, zie ik de lachende ogen van de kinderen. De muziek begint en ik doe mee. Geweldig, is dit. Dit dansmarieke kan niet zo goed volgen, ligt met armen en benen in de knoop, maar heeft de tijd van haar leven. Wat een vreugde, hier. Een workout in openlucht met allemaal inwoners van Hongsa. De mensen kennen mij al. Andersom kan ik dat niet zeggen. Na de workout maak ik met Oam nog een wandeling door de rijstvelden. Dit is een evenwichtsoefening. De avond valt, een adder schiet het water in en we gaan terug. Aan de Wat van Hongsa staat een zeldzame boom, die enkel in Hongsa en in Hongsabadee (Myammar) vind. Er zijn er maar 2 van. De bloemetjes zijn zilverwit, terwijl in de rest van het land deze geel zijn. Ze ruiken heel lekker.
Ik presteer het weer om mijn bus of beter pick-up te missen. Pa houdt me gezelschap en drinkt thee. Hij biedt me ook een kopje aan. Als Oam er ook bijkomt, krijg ik een hele uitleg over de thee. De thee bestaat uit allemaal kleine zwarte korreltjes en er zitten vliegjes op. Van de uitleg snap ik niks ‘Sink’, komt voor. Oam haalt een blad papier te voorschijn en tekent wat voor thee het is. Op het papier tekent hij een blad van een boom, een rups en achter de rups allemaal kleine bolletjes, ook een cocoon. Sink betekent silk en ik ben hier rupsenkakthee aan het drinken. Schol.Goed voor de weerstand?
De pick-up is daar en ik vertrek. Slingerende wegen door het groene landschap, de vallei verdwijnt en bergen komen in de plaats. Tha Suang, even wachten en ik kan de boot op. Er is een loopplank en ik grijp iemand haar hand vast om mijn evenwicht te bewaren. Op deze boot zit iedereen op de grond. Er word veel ingeladen. Witte bewegende zakken met kikkers en slangen, kippen in hun bamboekorven, kartonnen gevuld met wel duizenden eieren, vele rode zakken,… het duurt een tijd vooraleer we weg zijn. En dan regent het en worden de zeilen neergelaten, zodat we niet nat worden. Af en toe is het droog en worden de zeilen weer opgehaald. Ik geniet van het uizicht en van de stroom van de Mekong. In Luang Prabang aangekomen neem ik een tuktuk en laat me aan een guesthouse afzetten. Ik ontmoet hier Kathy van Ierland en Mel van Engeland. We eten samen iets en gaan naar de gezellige nachtmarkt van Luang Prabang met zijn vele souveniers.