Spaans voor anderstaligen

Vandaag ga ik naar de Spaanse les, want het wil niet zo vlotten (in mijn beleving dan). Ik praat de hele tijd Engels. Tijd om deze automatiche reflex af te leren. Ongelooflijk, na het intakegesprek, mag ik direct naar de tussengroep. Mijne ego is gestreeld, alleen wil mijne mond niet zo mee. Waar zitten die woorden? Onder de engelse? Het begint al leuk, een medecursist nodigt mij uit om haar te bezoeken in Savanah. Savanah is blijkbaar naar Amerikaanse normen oud. Manneke, het is frio, brrrr. Berekoud is het in de klas. Na de les ga ik naar de hostal en doe bijna al mijn kleren aan die ik bij heb en ik blijf het koud hebben. Wat een uitersten, de ene dag kan je bijna in uwe pure rondlopen en de volgende dag kom je niet eens toe met de inhoud van je koffer. In elk geval, dit is wel de moment om mij bewust toe te leggen op español. Koud, ik haal mijn degelijke legermok en verwarmingselement boven om een hete thee te maken.De connectie tussen de transformator en het verwarmingselement lukt niet zo goed. Effe vasthouden en dan zalig heet water. Proost, Andrè!
s'Avonds stap ik een restaurant binnen voor warmte. Amai, ik ben ergens binnengestapt. Drie knappe mexciaanse mannen (alais Antonio Bandero) bedienen mij. De ene doet mijn jas uit, de andere schuift mijn stoel weg en de derde haalt een bord nachos. This is heaven. Als je het daar niet warm van krijgt....
s'Anderendaags gaat de Spaanse les verder. Het is leuk. Enrique en Soccoro geven heel enthousiast en heel beeldend les, plezant. In de namiddag gaat deze nachtegaal naar de muziekles. Wij zingen en buiten kajiet de hond! Waarom?