Villa kolonial

En dan pak ik al mijn spullen in, ontbijt en hang nog wat rond, terwijl Ro op zijn gitaar speelt en Carolina een fles met draad voorziet. Ro brengt mij naar de hoofdweg een opmerkzame taxichauffeur gooit zijn stuur om en pikt mij op. Naar het busstation, alleen heb ik totaal geen idee welk busbedrijf naar Zacatecas rijdt. Spannend. Het busstation is megagroot, en is de taxichauffeur heel behulpzaam. Waar vind ik hier in hemelsnaam de juiste bus? Alles komt goed en 10 minuten later zit ik al op de bus naar Zacatecos. Het is koud op de bus, brrr. We rijden langs agavevelden. (De tequila-streek) Van deze groenblauwe grijze plant maakt men de tequila. De bus rijdt uren en uren en het is donker als ik in Patzcuaro aankom. De taxi zet mij af aan de beroemde hostel van Zacatecas. Het is er heel gezellig en er is plek, oef. Op zoek naar eten want mijne innerlijke mens ziet scheel van de honger. Aan de cathedral is er een koffieshopke, het loopt anders en ik kom in een creperie terecht. Voor 5 minuten zet ik mij op het balkon en vlucht dan naar binnen, berekoud man. Een pannenkoekske en dan kijk ik toe hoe iemand van het balkon vlucht. Even later ben ik in gesprek met de Luis en heb ik spaanse les. Hij logeert ook in de beruchte hostel. Na het pannenkoekendinner gaan we naar de hostel en ik ben reuzebenieuwd hoe het dakterras eruit ziet.Prachtig, uitzicht op de cathedraal die verlicht is. De hele stad is verlicht, kei mooi. Ik geniet en dan maak ik kennis met mijn roommates. En ik kom hier iemand van Brugge tegen. Deze held mag boven in het stapelbed. Dat gaat nog wat geven om in dat bed te geraken, zonder de onderliggende persoon te storen. Gelukkig staat er een stoel en geraak ik in dat bed. Het bed is wankel, als mijn onderbuurvrouw zich omdraait, wiebelt alles. Ik voel mij veiliger van boven, want het lijkt alsof het bed het gaat begeven. In elk geval is het zalig om nog eens op een matras te liggen.