Batur

Klop, klop… de chauffeur is er al. Het is 2u45. Steve ligt nog te slapen. Zijn klok staat een uur te vroeg. Om 3uur vertrekken we. Er gaat nog iemand mee, deze persoon pikken we op aan het paleis. Maaike, 19 jaar en van Holland, na 6 maanden reizen in New Zealand rond ze haar trip af in Bali. Het is nog donker. Wat wil je om 3u00. Om 4u30 zijn we er. Het is nog altijd donker. We bereiden ons voor: de koplampen en de zaklampen worden bovengehaald, de stapschoenen aangetrokken, ... de tickets gehaald en de gids. Klaar om te vertrekken. Man, man, .... laten we effe de berg op rennen, puf puf... Steve heeft een fitnesszaak, Maaike is gymnaste, Ilse tennist en loopt, en ik .... ik neem dagelijks de trap van mijn appartementje. „Let’s run’. Het gat tussen ons wordt groter en mijn adem korter. „TAXI“ Na 20 minuten is er de eerste stop, gelukkig. Nog 45 minuten tot de top, ga ik het redden? Kapotmakerij, manneke. Ilse is zo lief om af en toe te kijken of ik er nog ben. Klauterend op de lava, kijkend waar ik best mijn voeten zet, sukkel ik naar boven. Een balinese knaap helpt mij een handje. Mijne taxi trekt mij naar boven. Hij verkoopt cola, dus koop ik een cola. Wat ne afzetter man, .... 100 000 rp voor 4 cola’s. Ach ja, het menneke was zo goed om mij naar boven te helpen. Ik plof neer op een houten bankje. Wachtend op de zon, kom ik langzaam op adem. Mijne tikker doet weer normaal. He, he. Wat een geluk, het is redelijk klaar en daar is de zon... prachtig. Wauw, de wolken kleuren en je ziet de contouren van de berg. Wat is dat daar? Tientallen apen komen te voorschijn. Eentje pikt de bananenboterhammen van de verkopers. Hilariteit, alom. Ontbijten op de berg, de zon die langzaam opkomt en omringd door een bende apen. Kan je dat voorstellen? We blijven lekker lang genieten van het spectakel, om dan de krater te gaan bekijken. Het heilig water dat op vele plaatsen gebruikt wordt, komt van hier. Het drupt en is warm. En dan de krater zelf, ... wat diep en indrukwekkend. Iets verderop is er een grot met een tempel, enkel een priester mag hier binnengaan. Dan lopen we terug om eieren te halen. Met de eieren in zijn rugzak, leidt de gids ons verder. ‚TAXI’, Dat gaat hier stijl naar beneden en deze dame is niet bepaald de meest kloeke in deze situaties. Een fotomoment, als ik mijn fototoestel terug in mijn rugzak wil steken, zit een kleine vriend op mijn rugzak. Het is een ... slak. Invergelijking met de rest voel ik mij op dit moment heel verwant met dit dier. Het dampt hier overal. We zijn helemaal alleen op de berg. De eieren worden in een gat gestopt om er een ‚hardgekookt ei’ of een ‚vulkaangekookt ei’ van te maken. Verbazingwekkend. Zelfs als je op je hurken zit, voel je je billen warm worden. Door de mist is het allemaal heel mystiek. Joehoe,... de mist trekt op en we zien de drie kraters heel duidelijk. Wat een geluk, het merendeel van de toeristen die de berg beklimt, zien niks omwille van de mist. Doordat de mist optrekt, kunnen we een andere weg naar beneden nemen. Een spannende weg. We lopen over een richel van 20 cm, links en rechts is het duizelingwekkend diep, en ... prachtig. Bibber, bibber,... en dan begint Steve daar halsbrekende toeren uit te halen. Net als Bert, jaren geleden in Turkije, die kroop daar toen ook op een betonpaaltje of iets. Steve heeft zijn schoenen uitgedaan en staat daar nu op een uitsteeksel van de rots. Onder hem gaapt de krater. Ik blijf veilig op mijn plek. Ilse en Maaike volgen het voorbeeld van Steve. Je moet wat over hebben voor een bijzondere foto. Rechts uitzicht op de kraters en links zie je het meer. Deze hinde begint het te leren en kan al beter volgen op de terugweg. We rijden door het houtsnijdersdorp Tampaksiring en stoppen bij het heiligdom Gunung Kawi. Het regent voor de verandering. We kopen ons een sarong hier. Man, man,.... slippery... niet te doen en dan een eindeloze trap. Stikkepot, ga ik naar beneden naar de koningsgraven. Kebo Iwo zou deze graven met zijn duimnagel uit het vulkaangesteente gekrast hebben. Hier ligt niemand begraven, want de doden worden verbrand. Tijd om terug die eindeloze trap te beklimmen, puf, puf... Ik heb er geen zin meer in. Maar we gaan door en stoppen aan een koffieplantage, bij kopje gingertea geniet ik van het uitzicht op de rijstvelden. Effe rust. Dan stoppen we nog eens bij de rijstvelden, maar mijn kaars is uit. Daar gaat het relax idee. Om de dag af te sluiten, gaan we met zijn allen eten bij Wayan. Super. De tuin is hier superromatisch en ook hier staan van die verhoogde dingen met een verlaagde tafel op. De plek om de lotushouding te oefenen. Na een dag als berggeit gaat dat niet zo als ik zou willen, anders echter ook niet. In elk geval is het een zalige tuin met vele muggen, die mij heel lekker vinden. In de fonteinen klatert het water en we proosten op deze geweldige dag. Maar het is een feit 'Teveel is minder dan genoeg'