Ave Maria

In plaats van op te staan, blijf ik lekker liggen. Nik vertrekt vandaag. Met wat geluk komen we elkaar nog ne keer tegen, misschien in Guatemala. Weer worden mailadressen uitgewisseld. Na een gezellig ontbeten te hebben met Nik ga ik weer richting metro. De metro werkt supermakkelijk en is spotgoedkoop, 2 pesos voor een rit. Ik stap uit aan de Cathedral Metropolitana, de grootste kerk van Amerika. Je hebt hier een reusachtig plein (plaza de arme) waarop in het midden een enorme vlaggenstok staat met daaraan de wapperende vlag. Van het plein zie je niet veel, want er vindt een boekenbeurs plaats of iets anders. Ik ga de catedral binnen, waua, keigroot, Het hoofdaltaar is versierd met verguld houtsnijwerk in een of andere speciale stijl. Je hebt verschillende altaren in de nissen en van achter is een non (denk ik) een paternóster aan het zingen. Maria en Michael vullen de ruimte. Speciale sfeer.
En dan ga ik het poepsjieke hotel Majestic binnen om een kopje koffie te drinken op hun dakterras, Wat een uitzicht, op het plein, op de catedral en wat een bediening, mmmm. Die Mexicanen zijn nogal gespierd, amai, keiharde forsballen. El leccion secunda. Mijn eerste les was met de taxi-chauffeur, maar dat verhaal vertel ik dadelijk wel.
Na mijne koffie, dwaal ik rond in het historische centrum. Het is éen grote markt. Zowel links als rechts van de weg staat het boemvol kraampjes van bloemetjesgordijnen (met een herkenbare print) tot jeansbroeken, knuffels, taco’s, churros, horloges,… alles wat je maar kan bedenken vind je hier terug. En tussen al die kraampjes staan kerken, vandaag is ´t weer kapellekestocht. Terug aan de cathedral klinkt er muziek, wat is dat. Een groepje indianen met enkele pluimen aan is aan het dansen, hoe heten die grote kippen weer, die een speciale paringsdans opvoeren om een partner te lokken? En vervolgens blijven dansen en vergeten te paren met als gevolg dat ze met uitsterven bedreigd zijn. In elk geval daar lijkt hunne dans wel op.
Huppekee, laat ik de metro nog maar eens nemen naar Belle Artes. Ik beland in het Alamedo park en koop hier een of andere empanada. Een dichtgeplooid broodje met iets in, geen idee wat het was, in elk geval smaakte het.
Dan nog maar eens de metro in om de maagd van Guadelupe te bezoeken. Op een heuvel staat een kerk, helemaal in de stellingen. De ingang ligt 6 meter lager dan het altaar. De kerk zakt weg. Het lijkt wel dat alles hier aan ´t wegzakken is, waant de cathedral had ook verzakkingen. De zwarte Madonna verscheen aan een indiaan en vroeg hem om een kerk te bouwen op deze plek. Opdat de mensen zouden geloven dat zij aan hem verschenen was, zorgde ze ervoor dat er vele bloemen waren die er daar niet konden zijn op die moment. In elk geval hebben ze nog een tweede kerk bijgebouwd, en die kerk is rond en megagroot. Er kan 10.000 man binnen. De mis is bezig als ik daar binnen kom en zo’n ronde kerk is indrukwekkend, het gangpad is vrij en meneer pastoor is een stipje. Amen. Deze bedevaartsplaats heeft een prachtige tuin met 100den trappen, puf. Vandaag is de eerste dag dat het warm is, ik heb hier elke dag met mijn dik vest kunnen rondlopen.