El dia de los muertos

Vandaag is het een bijzondere dag, samen met Juan en Carolina ga ik naar de markt. We pikken Rosane op (van Brazilië, Jeremy en Yuri zijn al in Ivan's huis. En dan maakt Ivan een ontbijt klaar,... iets van verloren brood met een saus van tomaten en basilicum en afgewerkt met een toef room. Nou, dat is weer al om uw vingers bij op te eten, njammie,... en er is meer... de maïsschimmels zijn ook weer van de partij, niet slecht, helemaal niet,... en dan een berg fruit... Na het superdeluxe mega-ontbijt gaan we met zijn allen naar de markt. Prachtig, alles hangt nu vol met spullen: poppetjes, geborduurde blouses,... en dan is Ivan's broer met vriendin aangekomen (Dante en Susy). We nemen de auto en Ivan stopt op een godvergeten plaats aan een aanlegsteiger van een meer. Het is er mooi: je ziet de bergen en het riet. Als de hele bende er is, nemen we een boot en deze vaart naar Janitsco (een eiland midden in het meer). Het eiland is een berg en op de top staat een beeld met toorts, zoals het vrijheidsbeeld. Prachtig, de bergen steken af tegen de blauwe lucht,... vissers met hun vlindernetten geven een show voor ons. Het lijkt alsof er reuzevlinders op het water zitten door de vorm van de vlindernetten.We meren aan, er is geen gemotoriseerd verkeer hier. Een kleurige geheel, oranje bloemen zoals de stinckerkes van bij ons, de straten zijn er allemaal mee versierd. De eetkraampjes zijn versierd met bloemen, ... prachtig. Smalle straatjes met steile trappen leiden ons eerst naar het kerkhof van Janitsco. Wauw, wat een kleuren, een oranjezee van bloemen. Ieder graf is versierd en dan op naar de top. Je kan in het beeld, dus dat doen we dan ook. Binnen in het beeld, zijn er muurschilderingen, met de trap kan je naar boven en dan heb je stukken waar je even kan lopen naar de volgende trap, terwijl je de muurschilderingen bekijkt. OK, de top, ... scary,... de top is in de toorts en deze toorts is zo klein en heeft een dak. Niks voor iemand met claustrofobie, dat is echt beangstigend en dan moet je nog eens op een verhoog klefferen om je hoofd buiten te kunnen steken. Lucht...Het is er heel eng (letterlijk en figuurlijk). Ben ik blij als ik terug gewoon beneden op de begane vloer sta. En dan de tocht naar de boot, de trappen zijn enorm steil en dat valt meer op bij het naar beneden gaan als toen ik naar boven ging. Na de boottocht was de vraag hoe geraakt iedereen terug in Patzcuaro. Gezellig, op een gestappeld in een Crossfox,... met zijn zevenen. We eten ergens in een restaurantje aan het meer en rusten dan, want de nacht is lang.
Het kerkhof van ?, een klein dorpje in de buurt van Patzcuaro is ongelooflijk. Massa's kaarsen rond de graven en bloemen, geborduurde doeken liggen op de graven en manden met het lievelingseten van de overledenen staan op het graf... zodat de geest de weg naar huis terugvindt... Prachtig. Vuurtjes branden aan de graven, want de mensen blijven de hele nacht bij het graf van hun dierbaren en eten samen. Wat een sfeer, wat een traditie... en ik mag dat allemaal meemaken. Het is niet te geloven. Op het pleintje naast het kerkhof is er een optreden. Muzikanten in kleurige poncho's maken muziek. 4 grote figuren en 1 kleintje met maskers en hoeden met linten in alle kleuren, maar voor de rest dezelfde outfit als de muzikanten dansen op hun houten sandalen. De zool van de sandalen bestaat uit twee stukken, zodat het geklepper van de sandalen goed te horen is. Tepdansen op zijn Mexicaans? De figuren beelden een parodie uit op de Spanjaarden. De muzikanten spelen, de muziek klinkt, de sandalen klepperen, het is wauw... Heel opzwepend en dan laten dansers die lijken op oude mannekes zich vallen en komen met moeite en met behulp van een stok terug recht... En wij gaan dan naar een festival...een groot podium en achter op het podium staan de muzikanten netjes op een rij, zodat de dansers met hun klepsandalen het hele podium kunnen gebruiken. en dat doen ze... stukken podium komen gewoon omhoog door de kracht waarmee iedereen danst en zich laat meeslepen in het moment. De tequila vloeit rijkelijk...En dan is het het WC-moment... Rosane en ik gaan op zoek en vragen in een winkeltje waar er een gelegenheid is. De dame is heel aardig en wij mogen gebruik maken van haar sanitaire voorzieningen. Wring, wring,... om achter de toonbank te komen,... we lopen naar buiten. De winkelmadam doet het licht aan en wij lopen onder hare was door naar een donker steegje met wat struiken. Het aroma komt je al tegemoet 'the place to be'. En daar staat ie dan een appelsienkist met een gat erin. Er hangt een douchegordijn voor, zodat je je op je gemak kan neerzetten. En dan, terug naar de muziek, de dans en de tequila... Het is nog niet afgelopen, we gaan terug naar het kerkhof en de mensen zitten nog altijd aan de graven. Heel indrukwekkend en de sfeer is enorm aangenaam.