Tzintzuntzan...

En het is nog lang niet voorbij, wat een droom. Een gezellig ontbijtje op het marktplein van Patzcuaro, waar de kruimels op Mexicaanse wijze verwijderd worden... en ik de gelukkige ben die ze allemaal over zich krijgt. En dan gaan we met zijn allen (Carolina, Juan, Susy, Dante, Ivan en ik)naar TzinTzunTzan, als dat niet exotisch klinkt. Jongens, jongens en dat kerkhof is ook weer zo kleurrijk. Prachtig. een koersfiets van oranjebloemen prijkt op een graf, aan het stuur hangen blikje bier en de spaken zijn versierd met appels. Indrukwekkend, alweer! Hele kruisbeelden gemaakt van bloemen en oude vrouwtjes zitten bij het graf bloemblaadjes van de bloemetjes te halen. Deze bloemblaadjes worden gestrooid over de graven als decoratie. Mannen met cowboyhoeden zitten op een krukje aan het graf mijmerend voor zich uit te staren. De ingang van het kerkhof is een bloemzee van oranje bloemen. Het lijkt alsof er gesierd is voor een gouden bruiloft, zoveel bloemen. Magisch. Iets verderop is er een markt met eetkraampjes en kerstversiering,... een groot gebouw een kerk die gebouwd is met de stenen van de hogergelegen pyramides. De figuren zie je nog in de stenen staan, alleen heb je geen zicht over het geheel. De stenen die eens een pyramide vormden, zijn door de Spanjaarden gebruikt voor hun bouwwerken. Eeuwenoude olijfbomen staan in de tuin, megagroot, met stammen waar je verstoppertje in kan spelen. Vanaf de straat kan je de resten van de pyramides zien. We gaan verder naar Santa Fe de Laguna, vandaag is de ceremonie hier. Te midden van het kerkhof staat een priester te zegenen. Wij zijn de enige toeristen. Het is druk op het kerkhof. Iedereen zit rond het graf van zijn dierbaren. Er wordt gegeten en gedronken, spelletjes gespeeld...Ik loop rond, de sfeer is heel apart,... dan staat daar een leuk kruis met brood,appels en bananen en ik haal mijn fototoestel boven... en 'neen' zegt iemand van de familie. 'Oeps', ... de persoon doet het teken dat ik rond de boom en de struiken moet lopen, en wauw... de voorkant is nog beter dan de achter kant. De appel is het hart van het kruis en er rond hangen bananen. Sjiek. Dan loop ik door en wordt tegengehouden door iemand van een ander graf. Wat nu? Hij loopt naar het graf van zijn familielid en komt terug met een mand vol fruit. Mandarijnen en appels, dat ken ik, dan knollen en een andere knolsoort... Hij biedt me fruit aan, ongelooflijk. Met mijn handen vol fruit sta ik op het kerkhof en dan komt Ivan om te zeggen dat we weg zijn. Ook hij krijgt een hoop fruit in zijn handen geduwd. Muchas Gracias... We rijden terug naar Patzcuaro voor en eten daar, alweer. Dan lopen Carolina, Juan en ik mee met een citytour waarin vertelt wordt over het ontstaan van de stad en de gebouwen. Veel snap ik er niet van, maar het is leuk en de mensen die vertellen zijn verkleed.