Op verkenning in en rondom San Cristobal

Na een vermoeiende busrit beland ik in het Backpackershostal in San Cristobal. Hier is een hacienda en hangen er hangmatten. Ik maak al onmiddellijk kennis met een Canadees koppel die morgen naar Guatemala vertrekken. Het is hier echt leuk. Aan de kerk heb je een kleurrijke markt met de typische dingen die je bij ons op festivals vind of vond? Juwelen, kledij, maar ook handtassen, knuffelbeesten,... San Cristobal is de streek van de amber, dus veel amberjuwelen hier. Dit is hier een rebellenstreek en in 1994 was er nog een opflakkering. Helaas, ben ik het verhaal al weer kwijt. Gelukkig is er Google voor diegenen die meer willen weten, haha. Het is heerlijk ronddwalen in San Cristobal en dan is het salsales in de hostal. En ben ik weer alles vergeten vn danspassen. Daarna eet ik in het beste vegetarische restaurant van Mexico waar een bandje wereldmuziek speelt. De dag is alweer om en de nacht ook. Een busje pikt mij op aan het hotel. ik ga op pueblatour. Dorpjes met de indiaanen bezoeken. De eerste stop is in een winkel, waar een vrouw aan het weven is. We krijgen een hele uitleg en drinken posh. De originele drank die werd gebruikt door de maya's bij hun riturelen. Posh op basis van suikerriet en mais, stak dagenlang in de grond om alcohol te krijgen. Deze drank werd in de ceremonies gebruikt om de geest vrij te krijgen (door te boeren). In de jaren '50 werd deze traditionele drank vervangen door Cola. Geen werk en snel boeren, dat was een vooruitgang. Achterin de winkel is er een donker gedeelte: de keuken. 2 smalle witte kaarsen verlichten hier de ruimte en waarschijnlijk is dat heel goed. Hier maakt men tortilla's, die wij mogen opeten en zo zien we niet wat we eten. We gaan verder en stappen uit aan het kerkhof van Chamula. Het lijkt hier op een stort, flessen, papier, plastic,... het slingert hier overal rond op het kerkhof. Dit is geen stortplaats, maar wanneer mensen sterven en begraven worden strooit men op het kerkhof het lievelingseten, -drinken, attributen voor favoriete bezigheden rond van de overleden persoon. Als die persoon graag dronk, dan drinkt men zich een stuk in zijn kraag aan het graf van de persoon in zijn naam. Leest de persoon graag, dan versnippert men de lievelingsboeken en strooit die rond op het kerkhof. Sommige graven zijn bedekt met groene dennennaalden. Dit is om geluk te brengen. Deze dennennaalden worden ook gebruikt in winkels of andere plekken om business aan te trekken. In het midden van het kerkhof staat een afgebrande kerk zonder dak en rond de graven van de rijke lui dartelen lammetjes en schapen rond. We wandelen de straat uit en hier is de business gericht op de toeristen: talloze kleurrijke winkeltjes met kledij, handtassen, riemen,... Op het marktplein heb je de markt voor de locals: een groenten- en fruitmarkt. Aan de rand van de markt op de stoep zitten 2 oude indiaanse vrouwtjes wol te kammen. Hun waren liggen voor hen uitgestald op een doek. Zij hebben veel plezier en lachen met ontblote tanden of beter tand. De witte kerk van San Juan Chamula met zijn groen portaal en nissen is de attractie hier. Binnen in de kerk heb je aan de linker- en rechterzijde allemaal heiligen beelden in een soort van glazen afkasting (stolp) staan. Voor deze beelden staan tafels vol met brandende kaarsen in glazen potjes. Dat was de reden waarom de andere kerk afgebrand was. Het plafond vatte vuur en dag kerk. Deze kerk heeft een hoog plafond. De vloer van de kerk ligt vol met groene dennennaalden, er staan geen banken en er is ook geen altaar. In de kerk zitten op de grond (in kleermakerszit) enkele sjamanen met hun klant. De klant is iemand die problemen heeft op een of ander gebied en de sjamaan doet zijn ritueel om dit probleem te verhelpen. Voor in de kerk heb je ook drie beelden, het middelste beeld is San Juan Battista, aan zijn rechterzijde staat een Christusbeeld en aan zijn linkerzijde heb je San Juan Battista Jr. Hier voor in de kerk zitten ook 2 sjamanen op de grond. Vooraleer ze aan hun ritueel beginnen, plaatsen ze honderden kleine kaarsen rechtstreeks op de grond en vervolgens prevelen ze onverstaanbare woorden. Sommige maken met een tak met groene dennennaalden het aura van de klant schoon De sjamaan voor in de kerk heeft een bruine levende kip vast en strijkt hiermee rond het aura van de klant. De kip is heel mak en laat zich goed doen. Na de afstrijking met het kieken, neemt de sjamaan (nog altijd in kleermakerszit naast de andere persoon)de kip op zijn schoot en neemt de kop van het beest tussen zijn 2 vingers en dan... knak... breekt zij de nek van het beest (kippevelmoment, brrr). Het dode dier stopt zij in een zak waar het zijn laatste stuiptrekkingen heeft. Nou maat, brrr, daar heb ik het niet op en ik zie het al voor mij dat dat dode beest ontsnapt en achter mij aankomt in de kerk. Wegwezen hier, dat is de boodschap. De kip wordt nadien thuis opgegeten, tenminste als het geen zwarte is. Zwart staat voor zwarte magie. Een zwart kieken wordt begraven in het centrum van een kruispunt (Noord, OOst, Zuid, West). Iedere kleur heeft hier een betekenis en zoals zwart staat voor zwarte magie, zo staat groen voor overvloed en geluk (de dennennaalden), geel voor gezondheid en rood voor de liefde. Vreemde zaken gebeuren hier en dat maakt alles weer zo onwezenlijk. Ben ik aan het dromen? Het is in elk geval wel de moeite. Na het bezoek aan deze vreemde kerk dwaal ik rond in het charmante San Cristobal en maak kennis met mijn nieuwe roommates van Frankrijk. En dan is het alweer ochtend en aan de ontbijttafel ontbijt ik samen met 3 poolse meiden (Ascha, Monica en Emilia). Zij gaan vandaag naar de Puebla's en ik ga naar de Canyon. In San Cristobal is het koud, dat is wat iedereen die ik tegengekomen ben zegt. Dus ik ben voorzien, met dikke trui, fleece, dikke sokken en stapschoenen,... het doel is geen kou lijden. En ik ben duidelijk gewapend tegen de koude. Busje pikt mij op en vertrekt. 'He, wat gek.' 'Kdengedeng, Kdengedeng' klinkt het vanop de achterbank. Nieuwsgierig draai ik mijn hoofd. 'België' zegt iemand. 4 mafkezen uit Gent, zingend op de achterbank nederlandstalige liedjes, kei grappig, het lijkt wel een cantus of een karaokebar. Aangekomen op de plek waar we de boot nemen,stopt de bus. 30 graden is het hier, pfffff. Koude lijdt ik hier inderdaad niet. Helemaal niet voorbereidt op deze hittegolf en brandende zon, sta ik daar te puffen en doe snel fleece en trui uit. Mijn zonnecreme heb ik niet bij, maar mijn landgenoten zijn zo aardig om mij van zonnecreme te voorzien. We lopen naar beneden en ieder krijgt een flashy zwemvest voordat hij in de boot stapt. De boot vertrekt en vaart supersnel over het water. Zalig, hoe de wind over mij heen strijkt. Vaart minderend naderen we een plek met wel honderden grote zwarte vogels... Helaas is mijn camera helemaal van slag door het temperatuurverschil en maakt hij enkele mistige foto's. De boot vaart verder en hier ligt een krokodil te genieten van de zon. Kleine ogen kijken ons aan, brrr. De canyon is prachtig, bergen meters hoog en wij ertussen in een bootje. Rotswanden met schaarse begroeing, maar dit is niet overal zo. Bergen met hoge bomen of struiken en daar zie je warempel een kolonie apen van tak naar tak springen. Super. Elegant als trapezeartiesten slingeren ze zich verder en buitelen in de takken, wauw. De familie aap is zich duidelijk aan het amuseren. Een enorme berg of beter rots begroeid met enorme schimmels die de illusie van een kerstboom opwekken. Water druppelt hier naar beneden. In de top van een boom zit achter de gele bloemen een dikke leguaan te zonnen. Als de boot nadert, neemt hij het hazenpad. Witte reigers zitten op takken en vliegen gracieus weg als wij te dichtbij komen. Dan weer, gas planche,... een krokodil ligt met de bek open in de zon en verdwijnt dan in het water. Prachtig en daar is het bootstation en deze trip zit erop. Het busje in en dat stopt in een klein wit stadje met bruinrode portalen en vensters. De bezienswaardigheden zijn hier de kerk, de markt en een museum. Een blik op de kerk, een wandeling op in de mercado en dan zet ik mij samen met Geert, Thomas, Alexander en Mikael op de plaza. Lunchtime. Mexicaanse stijl: als de ene zijn bord leeg heeft, komt het bord van de volgende er aan. Het gevolg is dat om 13u28 Mikael zijn eten krijgt en de bus in 2 minuten vertrekt. En natuurlijk, is die bus wel stipt. Terug in San Cristobal is het zoeken naar een wasserij. Te laat, het zal reizen met vuile was worden morgen. Dan bekijk ik het spaanse boek van mijn roommates en nodigen de poolse dames mij uit om een stapje in San Cristobal te zetten deze avond. Maar eerst, Salsa class, Emilia en Ascha doen ook mee, ... en ... ik krijg het al benauwd al. Een paar ogen kijkt mij al vragend aan 'Que pasa?' en daar ga ik weer de verkeerde richting uit. De aanhouder wint? MAar niet vandaag. Na de les stappen we een mexicaanse tent binnen en daar zit die gekke amerikaan van Merida. Live-muziek gebracht door een band met clownsneuzen op hun snoet, tof. Na het eten gaan we naar de zaak Catarina's waar die clownen hun performance verder doen. Grote lekkere cocktails, goede plezante muziek,... dan vliegt de tijd.