Jungle, ruine en watervallen

En dan rijdt de bus verder naar Palenque en vallen we beiden als een blok in slaap. In Palenque worden we gewekt en nemen onmiddellijk een taxi naar 'El Panchan'. Hier kan je een cabaña huren en heb je enkele restaurantjes. Lijkt een beetje op een bungalowpark maar dan in de jungle. De receptie is nog gesloten. Er staat een bord met dagtrips en om 8u00 vertrekt een minibus naar de ruines, een waterval en Aqua Azul. Eindelijk is de receptioniste daar en checken wij in. Het is mogelijk om die daguitstap te doen, dus deze dames gaan op uitstap. Maar eerst brengen we onze spullen naar onze cabaña. Eerst lopen we over een houten brugje over een smalle rivier, dan volgen we een heel smal betonnen wegje dat door de groene palmbomen loopt. De receptioniste draait ineens links af, hier is geen weg meer. Daar staat onze kleurig cabaña met zijn strooien dak op ons te wachten. De cabaña heeft geen glazen vensters, de ramen zijn afgemaakt met vliegendraad om de beestjes buiten te houden. We zetten onze spullen in de cabaña, trekken iets anders aan. Wassen ons rap met zo´n cleenex washandje en lopen terug naar de receptie. Is er nog tijd voor een ontbijt? Si, zegt de receptioniste, 'Ga maar, ze wachten hier wel op jullie'. Kelly en ik zitten dan in de vroege ochtend in het restaurant onder een grote palapa en nemen het ontbijt dat het snelste klaar is: yoghurt, vers fruit met granola en honing. Dat smaakt, mmmm. Klaar! Snelle meiden, wij moeten nu nog op onze bus wachten die even later ons komt oppikken. Er zit nog een Japanner Ken op de bus. Als we aan de straat staan, draait de bus zich terug om nog een koppel op te pikken. Eindelijk, zijn we er dan mee weg. Het busje draait naar rechts en rijdt direct het park binnen. Aan de ingang stappen we uit, kopen een ticket en gaan het park binnen. Het is heel warm en vochtig hier, waardoor alles heel groen is. Palenque, met zijn ruines in de jungle, het is nodig om deze ruines regelmatig schoon te maken of anders overwoekert de jungle ze. Hier mag je wel nog op de tempels klauteren. Wij beklimmen de trappen en komen in een tombe terecht. Het is hier heel vochtig en groen. tegen het plafond hangen groene waterdruppels klaar om naar beneden te valle (vies, brrr), de muren zijn groen en wat is het hier vochtig. In een boom onderaan de tempel heeft een megaspin een heel groot web gemaakt. Dan gaan we een andere tempel op, hier kan je vrij rondlopen en dat is natuurlijk keileuk. Een gat in de grond met een trap die naar beneden leidt. Kelly en ik nemen deze trap en belanden onder in de tempel. De fundering van de tempel of zijn het kamers? Het is in iedergeval indrukwekkend. Een opening... en dan staan we weer buiten. Verkopers hebben hun waren uitgestald naast de wandelpaden: portemonnees, schilderijen op leren doeken, poppen van de revolutionairen (we zijn immers in Chiapas),... Een trap gaat omhoog de jungle in, er hangt een bord dat deze ingang afgesloten wordt om 17u. Nieuwsgierig gaan wij naar boven.. puf, puf,.. prachtig groen is het hier,.. bomen met lianen die rond hun stam verstrengeld zijn. Waar is Tarzan? De trappen leiden naar een kleine tempel in de jungle. Waar de stenen gewoon in elkaar overvloeien en die door de vochtigheid spekglad zijn. Klauterend beklimmen we deze kleine tempel en slippend gaan we terug naar beneden. Beneden pauzeren we even en lopen dan naar de Temple de la Luz. Het is brandend heet en veel zin om een tempel te beklimmen heb ik niet. Kelly gaat naar boven en is kei enthousiast over het uitzicht... dus hup ook maar naar boven. En inderdaad, het uitzicht is prachtig. Een zicht over de verschillende complexen heb je hier. Op de achtergrond klinkt gebrul, de jungle ontwaakt en wat is dat indrukwekkend. Kel neemt de geluiden op. Wanneer we naar de uitgang lopen, komen we eerst nog voorbij een stuk jungle waar vogels luid zitten te kwetteren. Kleurrijke toekans vliegen rond tussen de hoge bomen... we lopen nog eens rond een tempel die verscholen ligt midden in de jungle en lopen dan naar de uitgang. Marktkramers met spullen uit Guatemala, en verkopers van drank,... wij lopen naar de cafetaria maar die is toe. Dus kunnen we terug lopen en kopen drank en een rokje voor ons Kelly. Onder een grote boom wachten we op de bus en het is weer mexicaanse tijd. Eindelijk, een ander busje pikt ons op en deze chauffeur rijdt als gek door de bochten in de bergen van Chiapas. Kelly wordt er misselijk van. De volgende stop is aan een waterval die enkele meters hoog is. We wandelen naar beneden onder de rots en zien hoe het water naar beneden spettert. Een mist van druppels hangt hier. Na een half uur vertrekken en dan na ongeveer een joyride van een uur stopt de bus voor een toeristisch restaurant in Aqua Azul. Uitgehongerd laten we ons op een stoel vallen en bestellen een Club Sandwich. Na de innerlijke mens versterkt te hebben, staan we op om te ontdekken wat Aqua Azul nu eindelijk is. Ongelooflijk, turkois water stroomt door een hele groene omgeving. Een beetje verder op zijn er watervallen, het water stort hier naar beneden en lijkt op witte schuim. Hier mag je niet in het water, maar meer naar onder zitten honderden mensen te genieten van de pracht van de natuur. Wauw, we zoeken ons een plekje uit en even later zwem ik stroom opwaarts richting watervallen. Stroomversnellingen zijn er ook en ik waan me in Erperheide. Alleen dat het hier de stenen niet glad zijn en ik over de stenen schuur met mijn billen, auw. Grote gele rotsstenen die waterterrassen vormen met turkois water. Het lijkt een uitgerokken versie van Pamukale (Turkije) maar dan in het geel en met meer water. Donkere wolken verschijnen aan de hemel en ik laat me met de stroom meedrijven. Zo voelt Baloe de beer zich als hij door de jungle drijft op zijn rug. Kelly blijft liever op het droge. Naast ons liggen Belgen die van een waterval gesprongen zijn. Ik ga terug het water in, op zoek naar de waterval. Het is echt prachtig, lopend en springend over de miniwatervallen en stroomversnellingen in de groene natuur kom ik uit bij een steile waterval. Niemand springt... ik ook niet... Hier zit geen kat op een enkeling na. Het is ongelooflijk dat een beetje verder op zoveel volk zit. Ik loop terug genietend van zoveel natuurschoon en ben blij dat ik dit weer mag meeemaken. Springend over de watervallen en stappend in de stroonmversnellingen houd ik mij toch stannde. De grote gele rotsen houden het turkoise water vast, althans zo lijkt het. Hoe mooi en hoe ontspannend en zo idylisch. Drup, drup,... dan rep ik mij terug. Het begint te regenen. Kelly zit al onder een rieten afdakje met onze spullen. Het stopt met regenen en wij gaan nog even naar de kraampjes kijken die een beetje verder op staan. HIer komen we tot de ontdekking dat we maar de helft van de watervallen gezien hebben en als een weerlicht lopen we naar boven. De bus wacht... Wauw, nooit eerder gezien, wat een prachtige brede watervallen en het water gutst als witte schuim kolkend naar beneden. Het is prachtig. Dan lopen we terug en zijn net op tijd en niet het laatst. We rijden weer langs houten huisjes met golf platen daken. Langs de weg staan nog altijd mensen met geschilde appelsienen, cocosnoten frio,... die hun waren aan de bustoeristen proberen te verkopen. Wat een job... Een palmenbos, ficusbomen,... al die planten staan in mijn living... en ik voel me thuis. Na weer een helse rit droppen we onze spullen in onze cabaña en gaan eten in het restaurant in het begin van het park. Pizza, njammie en ... een margarita...heerlijk onder een grote palapa in de jungle. Overal staan lange witte kaarsen te branden, zelfs op de vloer en op de trappen van het houten brugje, het is zo romantisch hier... En dan komt daar Tarzan ook nog op de proppen... Amai, maat dat is de moeite. Muzikanten treden op en wij genieten en tetteren en weer op los. Stikkepot na eerst de nachtbus en dan zo een leuke dag wandelen we terug. De weg naar de cabaña is verlicht met lampjes . Het lijkt wel vuurwerk dat in de grond gestoken is. Met al die beestjes hier in de jungle, hangen we het kingsize muskietennet op. Na bijna 6 maanden ermee rondgezeuld te hebben is het de 2de keer dat het uit zijn zakje komt. De bedden worden tegenelkaar geschoven, zodat we beiden profijt hebben van het muskietennet. Zo moe, gelukkig is er dan nog het cleenex washandje, haha. WIj zullen lekker ruiken, maar het bed roept harder dan de douche en we vallen dan ook als een blok in slaap.