Chaos

Na mijn rugzak weer gemaakt te hebben, probeer ik te slapen. Helaas, lukt dat niet. Tijd om te vertrekken, de eigenaar van het travelagentschap van het hotel brengt me naar de taxi. De taxichauffeur ziet eruit als een man van middelbare leeftijd. Zijn moeder is twee jaar geleden op haar 107ste levensjaar overleden. Ik vraag me af hoe ze hier tellen want dat betekent dat zijn moeder van hem bevallen is toen ze 65 was. Helaas, als ik daar dieper op in wil gaan, krijg ik een totaal ander antwoord wat helemaal niks met mijn vraag te maken heeft. Tja, het Hindi-Engels laat ruimte vrij voor interpretatie. Wat is het hier druk, auto’s, tuktuks, fietsen, karren getrokken door koeien, het staat allemaal in de file. Bedelaars komen aan de ramen van de auto’s bedelen of steken hun arm uit naar de passagiers van de tuktuks. Op een brommertje zit een jong gezinnetje, de vrouw zit schuin achterop en houdt met één arm haar man vast en onder haar andere arm zit een baby gekneld. Langzaam rijden we door en passeren door sloppenwijken met bouwvallige huizen of wat daar moet voor doorgaan. Tussen brokstukken muur is een plastiek gespannen dat dient als dak. Wat verder op hebben de mensen al geen muur meer, maar enkel een zeil waar ze onder leven. Op bepaalde plaatsen gaat er gebouwd worden, want de rode bakstenen liggen al netjes gestapeld naast de weg. Voor ons rijdt een vrachtwagen vol met netjes gestapelde rode bakstenen. Die bakstenen liggen er gewoon los op en ik ben benieuwd of hij zijn vracht niet gaat verliezen. Wat een drukte op deze drievaksbaan, en aan de overkant is het al net hetzelfde. Grote vrachtwagens met voorruiten die eruit zien als een mega gepimpte zonnebril rijden als spookrijders aan de kant van de weg. Het zijn niet de enige spookrijders, ineens zie ik daar een koe tegen het verkeer in lopen, een spookkoe. Ik weet niet waar eerst te kijken en dan stopt de chauffeur om tol te betalen. Het tolhuisje is een betonnen gebouwtje, waar verschillende chauffeurs staan aan te schuiven. Zeker twee uren later, zijn we eindelijk weggeraakt uit Delhi en het is nog altijd druk, druk, druk. En het getoeter klinkt alom. De claxon wordt hier te pas en te onpas gebruikt. En dan verandert de drievaksbaan in een gewone weg en als ik dacht dat de joyride begonnen was, had ik het mis. Amai, weer een Walibi experience. Toet, toet, toet en dan zijn we bezig aan een inhaalmaneuver en ik zie de tegenligger dichter en dichter bij komen. Hij knippert al met zijn lichten en op de valreep voegen we weer links in. Voor ons rijdt ineens iets dat op een reuze pompoen lijkt? Wat is dat? Uitzonderlijk vervoer? Het is een enorme zak gevuld met hooi voor de beesten, getrokken door een tractor. Die zak is zo groot dat hij bijna de hele weg in beslag neemt. Al toeterend rijden we dit gevaarte voorbij.. Veel tractoren hier op de weg, en sommige ervan vervoeren op hun kar die getrokken wordt door de tractor mensen. Langs de weg staan hooimijten die op hoge hutten van stro lijken. Koeien liggen in de schaduw van de bomen en in de velden zitten mensen te werken. Ineens staat er aan de kant van de weg een soort bosjesman met lange ravenzwarte haren. Amai, wat een verwilderde typ is dat? Een sidhu, dat is iemand die in direct contact staat met de goden en geen contact heeft met de mensen. In Tapovan zoek ik een hotel en ik vind er eentje dat rustig gelegen is. The Beatles zijn in de buurt ooit in een ashram geweest. Een ashram is een soort spiritueel centrum waar je door middel van oefeningen bewuster wordt van je eigen innerlijk. Ik kijk vanaf het dakterras uit op de Ganges en de bergen, prachtig.
Ik dwaal door de smalle straatjes van Tapovan. Deze lijken op de straatjes van San Pedro (Guatemala). Het is hier echt rustig en ik zie niemand. Ik loop door en kom uiteindelijk aan de voetgangersbrug terecht. Deze enorme brug hangt over de Ganges en is verhard met termak. Scooters en brommertjes gaan ook luid toeterend deze brug over. Hier is het file, het lijkt wel alsof alle mensen op de brug staan. Aan de overkant zet ik me neer in het Ganga Beach Restaurant en geniet van mijn ontbijt en het uizicht op de Ganges. Ik blijf hier hangen en kijk toe hoe de Indiër zich wast in de heilige stroom. Vrouwen in hun sari, worden geholpen door andere vrouwen om zich om te kleden. Een sari dient dan als een kleedhokje. Sommige vrouwen houden hun natte kleren aan, die drogen hier snel. Mannen die zich komen wassen in de rivier en even later in hun maatpak vertrekken. Dit is echt vreemd. Ook de kleding wordt meteen gewassen en als de vrouwen hun sari laten drogen, lijkt het wel alsof er vlaggen hangen. Ik kan hier uren naar kijken. Als ik mijn weg vervolg, steken kleine kinderen hun hand naar de mijne uit om deze te schudden. In de steegjes zitten vrouwen te keuvelen en kinderen te spelen, een supermooi beeld. Ik blijf ronddwalen en indrukken opdoen.
Ik wandel door de straten en naast de geparkeerde auto’s staan koeien. En dan ineens stormt een hele familie op mij af en ik weet niet wat er aan de hand is. Ze stellen zich voor en willen met mij op de foto. Wanneer ik aan de voetgangersbrug komt, zit aan beide zijden van de brug een echte levende aap. Even later steekt een kalf de brug over, hier valt wat te zien. Dan is het weer tijd om te eten en ik kijk genietend uit over de Ganges. Er klinkt muziek en in de verte zie ik vuur. Volgens mij is daar een ceremonie bezig. De klank van de muziek is monotoom en het zou me niet verbazen als ze daar achter in trance zijn. Het is donker en wanneer ik terug naar het hotel loop, springen er kikkers aan de kant.